ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊
ပါးစိုရံုရွိမွာေပါ့။
သပိတ္မသြတ္နဲ႔
လြတ္ၿပီးသား၊ ကၽြတ္ၿပီးသား။
ထမင္းမထုတ္နဲ႔၊
သိုးစာ၊ ပုပ္စာ၊ ျဖဳန္းတီးစာ။
အိုးမခြဲနဲ႔၊
အိုးမလိုဘာကိုမွ ကိုယ္မစြဲဘူး။
အပြင့္အခက္ယူမသြားနဲ႔၊
ျပန္လိုက္ရမယ့္အစားမဟုတ္ဘူး။
ရက္လည္၊ လလည္၊ ႏွစ္လည္
ဘာကိုမွ မလည္နဲ႔၊သံသရာႀကီးမွာလည္ခဲ့သူ။
ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔
ႀကိဳႀကိဳၿပီးေသထားသူ။
“ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္”ကိုျမတ္ႏိုးပူေဇာ္ရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ အေသရင္းထားသမို႔
မရဏမင္းဆီေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမွာ။
ၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ -
သာသနာ၊ စာေပ၊ ပရဟိတ
လုပ္လက္စေတြကိုဆက္လုပ္ဖို႔၊
ေဟာဒီခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေျမကို
ျပန္လာခဲ့မယ္မုခ်။
ဒီေတာ့ ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊
ေျဖသာစမ္းပါ၊ ၿပံဳးစမ္းပါ
လူသာဆံုးတာက်န္တာမရံႈးဘူး။
မွာခဲ့ၿပီ၊ ေျပာခဲ့ၿပီေနာ္၊ ဒါပါပဲ။ ။
မိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)
