ငါ.........
လူတစ္ကာရဲ ႔ တံေတြးခြက္ထဲ.........
ပက္လက္နဲလည္း ေမ်ာခဲ႔ရဘူးတယ္။
ငါ.........
အဟာရသိဒၵိ ျပီးေျမာက္စြာနဲ႔......
ထမင္းတစ္ပတ္ေလာက္လည္း.. ငတ္ခဲ႔ရဘူးတယ္။
ငါ.........
သစ္ရြက္လွဳပ္သံၾကားရင္ေတာင္..ေၾကာက္ေနရတဲ႔....
ေငြအသျပာတစ္ျပားမွ....မရွိတဲ႔ဘဝမွာလည္း......
ေနခဲ႔ရဘူးတယ္။
ငါ.........
ေလာကၾကီးကို..အရွံဴးေပးရင္...
ႏွလံုးေအးမယ္ဆိုျပီး.....
အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါလည္း..
ေသေၾကာင္းၾကံစည္ခဲ႔ရဘူးတယ္....
ငါ.........
ဘယ္လိုေျခအေနမ်ိဳးဘဲေရာက္ေရာက္.....
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ဘဲ....
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွမွ်...
မယုတ္မာမိခဲ႔ဘူးကြယ္။
(၂၃.ဝ၄.၂ဝဝ၉)
လူတစ္ကာရဲ ႔ တံေတြးခြက္ထဲ.........
ပက္လက္နဲလည္း ေမ်ာခဲ႔ရဘူးတယ္။
ငါ.........
အဟာရသိဒၵိ ျပီးေျမာက္စြာနဲ႔......
ထမင္းတစ္ပတ္ေလာက္လည္း.. ငတ္ခဲ႔ရဘူးတယ္။
ငါ.........
သစ္ရြက္လွဳပ္သံၾကားရင္ေတာင္..ေၾကာက္ေနရတဲ႔....
ေငြအသျပာတစ္ျပားမွ....မရွိတဲ႔ဘဝမွာလည္း......
ေနခဲ႔ရဘူးတယ္။
ငါ.........
ေလာကၾကီးကို..အရွံဴးေပးရင္...
ႏွလံုးေအးမယ္ဆိုျပီး.....
အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါလည္း..
ေသေၾကာင္းၾကံစည္ခဲ႔ရဘူးတယ္....
ငါ.........
ဘယ္လိုေျခအေနမ်ိဳးဘဲေရာက္ေရာက္.....
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ဘဲ....
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွမွ်...
မယုတ္မာမိခဲ႔ဘူးကြယ္။
(၂၃.ဝ၄.၂ဝဝ၉)
No comments:
Post a Comment