Sunday, June 7, 2009

မလို အပ္ေသာ လူ႔ဘဝ



ျဖစ္ ျခင္ ရာ ျဖစ္
စိတ္ မ ညစ္ နဲ႔ . . . .
စိတ္ ညစ္ တိုင္း သာ
အ ဆင္ ေျပ ပါ မူ
ဘယ္ မွာ ဒု ကၡ ရွိ မည္ နည္း။

ေတာင္ ေတြး ေျမာက္ ေတြး
စိတ္ မ ေလး နဲ႔ . . . .
စိတ္ ေလး တိုင္း သာ
ေအာင္ ျမင္ ပါ မူ
ဘယ္ မွာ ေသာ က ရွိ မည္ နည္း။

ဒု ကၡ ေတြ နဲ ဆံု
ေသာ က ေတြ နဲ ၾကံဳ လို႔
ဝမ္း နဲ တိုင္း သာ
ငို ေန ပါ မူ
ဘယ္ မွာ မ်က္ ရည္
ဆံုး မည္ နည္း။

ေၾသာ္..
မည္ သို႔ ပင္ ဆို ေစ
အ ၾကိမ္ ၾကိမ္ အ ဖန္ ဖန္
တ ရား ကို ႏု လံုး သြင္း
စိတ္ ေအး ခ်မ္း ေအာင္
ၾကံ ပါ ေသာ္ ျငား
ဝင္ လာ သည္႔ အ ေတြး...
ေနာက္ ဆံုး ရယ္ က

ျဖစ္ ျခင္ အံုး ဟ လူ
မ ေသ မ ျခင္း
နင္ ခ်ည္း ဘဲ
ရင္ စည္း ျပီး ေတာ့
မ ေသ
ေသ ေအာင္ သာ
အ ၾကိမ္ ၾကိမ္ အ ဖန္ ဖန္
နင္ သာ လွ်င္
ခံ . . . .
ခံ လိုက္ ေပ ေတာ့ ရယ္ လို႔။


(၆.ဝ၆.၂ဝဝ၉)

1 comment:

မသက္ဇင္ said...

ရဲရင့္နီေရ
ပံုေရာကဗ်ာေရာ ၾကည့္တယ္
ဖတ္တယ္
တရားရတယ္
ခင္မင္လ်က္