အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႐ိုးသားၾကပါသလဲ ?
ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္သံုးလိုက္တယ္ဆိုတာ ေယာက်္ား မသိေအာင္ ပစၥည္းေပၚမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေဈးႏႈန္းစကၠဴကိုမ်ား ခြာဖူးၾကပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္၊ ကေလးေတြရဲ႕ ကိစၥတစ္ခုခုကို ဖေအႀကီး မသိေအာင္ ဖံုးထားတာမ်ိဳးေရာ ရွိလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖ်ိဳးခနဲ၊ ဖ်တ္ခနဲ စိတ္ကစားမိသြားတာကို ခပ္မဆိတ္ ေနလိုက္ဖူးသလား။
အဲသလိုဆိုရင္ အားတက္စရာ စကားေလးတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္ခ်င္စမ္းတယ္။ “အဲဒါ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕”လို႔။
အဲ… ဒါေပမယ့္ သက္တမ္းကေလး အထိုက္အေလ်ာက္ ရင့္မာလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ လူမႈေရး အတိုင္ပင္ခံ သက္တမ္းမွာေတာ့ ျပႆနာ တက္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေတြရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းခံဟာ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈ နည္းပါးလြန္းလို႔ ျဖစ္ေနရတာခ်ည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးမွာက်ေတာ့ အေတာ့္ကို ခိုင္မာတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ တကယ့္ ေရစိမ္ခံ အၾကမ္းခံ အိမ္ေထာင္ေရးဘဝလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ သည္အခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က ဘာလဲလို႔ ေမးလာမယ္ဆိုရင္ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈလို႔သာ တန္းေျဖမွာပါ။ ဒါက အေတြ႕အၾကံဳအရ ေျပာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ဖက္ကလည္း ဖတ္မွတ္ ေလ့လာထားသမွ် စာသိနဲ႔ ေျပာရရင္လည္း အိမ္ေထာင္ေရး အတိုင္ပင္ခံတိုင္းကလည္း ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈကသာ အခရာဆိုတဲ့ အေျဖကို တစ္ညီတစ္ၫြတ္တည္း ေျပာၾကတာ ေတြ႕ရ ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႕ဘဝထဲက အိမ္ေထာင္ေရး ၁၀ဝ မွာ ၉၀ ေလာက္က အိမ္ေထာင္ဖက္ခ်င္း မ႐ိုးသားၾက၊ မပြင့္လင္းၾက၊ ျမံဳစိစိႏိုင္ေနၾက၊ မအံုမေႏြး လုပ္ေနၾက၊ ဖံုးကြယ္ သိုဝွက္ထားၾကတာေတြက မ်ားပါ တယ္။ သည္အခါမွာ ဘာေတြကို ျမံဳထား၊ ဖံုးထားတတ္ၾကၿပီး ဘာေတြကိုက်ေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာတတ္ၾကသလဲဆိုတာကို စူးစမ္းၾကည့္တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္မိရျပန္တဲ့အခါ စာဖတ္သူမ်ားကို မွ်ေဝေပးခ်င္လာရျပန္တယ္။
ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမ၊ ဘယ္သူက ပိုပြင့္လင္းသလဲ?
အေျခခံက စေျပာမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ စကားအေျပာဆံုး လူသားေတြက မိန္းမသားေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းမ်ား ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ေရွ႕တန္းကေန ကရားေရလႊတ္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ စစ္တမ္းတစ္ခုအရဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီး ၈၃ရာခိုင္ႏႈန္းက “ကြ်န္မတို႔အိမ္ေထာင္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္ေနာ္…” ဆိုတ ဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ အစခ်ီၿပီး ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး အေျခအေနကို ကိုယ့္လင္သားနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္လို႔ ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲ… သို႔ေပမယ့္လည္း အမ်ိဳးသား ၅၇ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ သူတို႔ မိန္းမေတြက သည္ကိစၥကို ေျပာဖို႔ အစခ်ီတတ္ၾကတယ္လို႔ ယူဆပါသတဲ့။
ဘာေၾကာင့္ ကိန္းဂဏန္းေတြက အဲသေလာက္ႀကီး ကြာျခားေနတာလဲ။
“ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ကိုရယူျခင္း - စံုတြဲမ်ားအတြက္ လမ္းၫႊန္”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးသားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးပါရဂူ ဟာဗွစ္လ္ ဟဲန္ျဒစ္ခ္စ္က ေျဖပါတယ္။ “ေယာက်္ားေတြဟာ သူတို႔ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြကို သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ ေဖာ္ျပတတ္ၾကတယ္။ အဲသလို ျပတတ္တဲ့ အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ ရွိေနတဲ့အခါမွာလည္း ေဆြးေႏြးဖို႔ အစေဖာ္သူလို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေတာ့ ထင္ကုန္တတ္ၾကတာပါပဲ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေယာက္်ားေတြအတြက္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို စကားလံုးေတြနဲ႔ ေဖာ္က်ဴးဖို႔ မိန္းမေတြထက္ အပံုႀကီး ပိုခက္တာလည္း အမွန္ပဲ”တဲ့။
စစ္တမ္းအရေတာ့ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့ဆီအထိ သယ္ျဖစ္လာဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနတတ္တာဟာ ေယာက္်ားေတြ၊ မိန္းမေတြရဲ႕ အသက္ အရြယ္နဲ႔ သိပ္မဆိုင္လွတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
“စကားေျပာတယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရာရာကို ေျပာဖို႔ဆိုတာကက်ေတာ့ဗ်ာ…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ၾကားမွာ ကိုယ္ပိုင္ဘဝဆိုတာေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၆ ႏွစ္ ရွိတဲ့ လင္သားတစ္ေယာက္က ဆိုပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃၃ ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ “ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာေတြကို ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ လိမ္လိမ္ဖယ္ဖယ္နည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာ ျပႆနာအေၾကာင္းကို တိုက္႐ိုက္ မေဆြးေႏြးျဖစ္ဘဲ ေဝ့လည္လည္ လုပ္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ ကြ်န္မ မိဘေတြေလာက္ေတာ့လည္း မပြင့္လင္းၾကဘူးေပါ့ရွင္”တဲ့။
“ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကပဲ ေနရာတကာမွာ ေျပာတာပါဗ်ာ။ သူေျပာလို႔ ဝေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာတာပါ”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၄၃ ႏွစ္ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က ေျပာျပန္တယ္။
အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ေျပာမျပႏိုင္တာေတြက ဘာေတြလဲ?
အဲဒီ့စစ္တမ္းမွာ အံ့ဩစရာေကာင္းသြားတာက “ေျပာျဖစ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ”လို႔ အိမ္ေထာင္သည္ အေတာ္မ်ားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ေယာက္်ားေတြက တဖြဖြ ေျပာၾကတာပါပဲ။ ေယာက္်ားေတြ သိပ္ျမံဳစိစိ လုပ္တတ္တာပဲလို႔ အမ်ိဳးသမီး အစဥ္အဆက္က ညည္းညဴတတ္တဲ့ၾကားကပဲ စစ္တမ္းအရ ေတြ႕ရွိရခ်က္ကေတာ့ ေယာက္်ားေတြလည္း ေဘာလံုးပြဲ အေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံရွာတဲ့အေၾကာင္းထက္ေတာင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းကို ပိုလို႔ နက္နက္နဲနဲ ေျပာခ်င္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲ… ျပႆနာက သူတို႔ ဘယ္လို ေျပာရမွန္း မသိၾကတာပါပဲ။
စစ္တမ္းအရ အႀကီးမားဆံုး အုပ္စုလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ၃၈ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက္်ားမ်ားဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဇနီးမယားေတြက သူတို႔ကို အခုထက္ ပိုၿပီး ယုယုယယ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိေစခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲသလို ၾကင္နာ ယုယမႈေပးဖို႔ကိုလည္း သူတို႔ ႏႈတ္က ရဲရဲရင့္ရင့္ ထြက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာလို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ သည္ေနရာမွာ ၾကင္နာယုယမႈဆိုတာဟာ ဖိုမဆက္ဆံေရးကိစၥနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။
ခင္ပြန္းသည္ ပါေမာကၡ ေဂ်ာန္ ေဂါ့ထ္မယ္န္နဲ႔ တြဲဖက္ၿပီး ဆီယက္တယ္လ္ ေဂါ့တ္မယ္န္ တကၠသိုလ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေဆးခန္း တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ စိတ္ပညာ ပါေမာကၡ ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္ကေတာ့ “ေယာက္်ားေတြဟာ ယုယ ၾကင္နာမႈကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ လူစားေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ တစ္သက္လံုး စြဲမွတ္ထားၾကပါတယ္။ ေထြးပိုက္တာ၊ ယုယၾကင္နာတာကို ခံခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ ေပ်ာ့ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေယာက်္ားေတြမွ ေျပာတတ္တဲ့ စကားမ်ိဳးလို႔ စြဲေနၾကတာကလား။ အဲေတာ့ ယုယပါ၊ ၾကင္နာပါလို႔ ပါးစပ္က ေျပာထြက္တဲ့ ေယာက်ာ္းက လက္ေတြ႕မွာ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမွာလဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
သည္ေနရာမွာ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက္်ားေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္မွာေတာ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ကိုယ့္ကို ၾကင္နာပါလွည့္၊ ယုယပါလွည့္၊ သနားပါလွည့္နဲ႔ တစာစာ ေအာ္ဟစ္ ျမည္တမ္းဖို႔၊ မ်က္ရည္က်ျပဖို႔ ဝန္မေလးတတ္ၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ရပ္ကို တည္ေဆာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အဲသလို စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာလိုက္၊ မ်က္ရည္ေလး ဝဲျပလိုက္ရင္ပဲ မဟာေယာက္်ားမာန ေျမသို႔ ခေတာ့မယ့္အတိုင္း ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒါကို ေျပာတာပါ။
၂၆ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်္ား မိန္းမမ်ားကေတာ့ “ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကို သူက ကိုယ့္ကို ဖြင့္ေမးေစခ်င္တယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ လင္နဲ႔ မယားၾကားမွာ ဆက္ဆံေရး ပိုမို ပြင့္လင္းလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အင္မတန္ အက်ိဳးမ်ားေစႏိုင္တဲ့ နည္းပါ ပဲ။ “မသိ ေမး၊ မစင္ ေဆး”လို႔ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ။ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ ပိုသိခ်င္ရင္ မ်ားမ်ား ေမးႏိုင္မွ တန္ကာက်မွာပါ။
အဲ… အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို ေျဗာင္ ဖြင့္ ေဆြးေႏြးရ တာခက္လွေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ေတာ့လည္း တစ္ခ်ိန္လံုးကို ေျပာျဖစ္ေန တတ္ျပန္ေရာ။ ၄၁ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ မိန္းမေတြနဲ႔ ၂၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက္်ားေတြ ဂ်ီက်တတ္တာကေတာ့ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ႐ႈပ္ပြေနေအာင္ ကပ်စ္ကညစ္ ေနတတ္တဲ့ကိစၥဟာ အဓိကျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ဒုတိယ ဂ်ီက်တတ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ “သိပ္ဝလာၿပီ၊ ပိန္ေအာင္လုပ္စမ္းပါ”ဆိုတာနဲ႔ “မင္း ငါ့ကို မေဝဖန္နဲ႔”/“ေတာ္ က်ဳပ္ကို မေဝဖန္နဲ႔”ဆိုတဲ့ စကားမ်ားပါပဲတဲ့။
“လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္တဲ့ ေယာက်္ားနဲ႔ ကြ်န္မ ညားခဲ့တာပါပဲရွင္၊ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ နလံမထူေတာ့ပါဘူး”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္ ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃၇ ႏွစ္ ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကေတာ့ “ကြ်န္မတို႔ လင္မယား အတူေနျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ကြ်န္မ ထင္တယ္ေလ၊ အခုေခတ္မွာ လင္မယား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္မတို႔လို အတူေနျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ သိပ္မရွိၾကဘူးလား မသိ…”တဲ့။
ဘာေတြကို အမ်ားဆံုး လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားျဖစ္တတ္ၾကလဲ?
စစ္တမ္းမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ မသိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ ဖံုးကြယ္ထားတာေတြ ရွိလားလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္တဲ့အခါ ေယာက္်ား ၄၂ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၃၆ ရာခိုင္ႏႈန္းက သိပ္ရွိတာေပါ့လို႔ ေျဖၾကပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ရာထူးရာခံ ႀကီးႀကီးသမားေတြနဲ႔ ဝင္ေငြ တအားေကာင္းသူေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာဆို ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ “တိုးတိုးေဖာ္အျဖစ္ ေနခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ နည္းသြားေလေလ၊ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈလည္း ေလ်ာ့ပါးေလေလျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ လူေတြမွာ ဗာဟီရေတြ သိပ္မ်ားလာ၊ စားလည္း အလုပ္၊ သြားလည္း အလုပ္နဲ႔ အလုပ္ တအား မ်ားလာတဲ့အခါ လင္နဲ႔မယား ေအးေအးလူလူ မေနျဖစ္၊ မေတြ႕ျဖစ္၊ မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီ့အခါက်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း ယံုၾကည္ကိုးစားမႈေတြ ေလ်ာ့လာေတာ့တာပါပဲ”လို႔ ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ အၾကာဆံုး အဖိုးႀကီး၊ အမယ္ႀကီး စံုတြဲေတြမွာက အဲသလို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဖံုးထားတာက သာေတာင္ မ်ားေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါကေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္ေရး လုပ္တာ ေခတ္မစားေသးခင္ကာလမွာ လူလားေျမာက္လာတာနဲ႔ တစ္နည္းတစ္ဖံု သက္ဆိုင္ေနႏိုင္ပါတယ္။
အဲ… အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ အဖံုးကြယ္ဆံုး၊ အမွန္မေျပာဆံုး ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းကို ဘယ္ေလာက္ ေပးခဲ့ရတယ္ ဆိုတာပါပဲတဲ့ ခင္ဗ်ား။ အဲဒီ့ မုသာဝါဒကံကိုေတာ့ ေယာက်ာ္းမိန္းမ ထက္ဝက္ နီးပါး (၄၈ရာခိုင္ႏႈန္းက) က်ဴးလြန္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဝန္ခံၾကပါတယ္။
ဒါဟာ အနီကတ္ျပေလာက္ေအာင္ အင္မတန္႔ကို အံ့ဩစရာေကာင္းတဲ့ ကိန္းဂဏန္းပါပဲလို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့တ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။ “သည္ေနရာမွာ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈနဲ႔ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈက အေတာ္ စကားေျပာသြားၿပီ။ ေငြဆိုတာ လြတ္လပ္မႈ၊ ေငြဆိုတာ ဩဇာအာဏာပါ။ သည္ၾကားထဲကပဲ၊ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေယာက်္ားေတြေရာ၊ မိန္းမေတြပါ လိမ္ဖို႔ ဝန္မေလးတာဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ဒုတိယ အလုပ္ျဖစ္ဆံုး လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကေတာ့ ကေလးရဲ႕ အမူအက်င့္၊ ဒါမွမဟုတ္ ရမွတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း ဖံုးကြယ္ လိမ္ညာတတ္ ၾကတာကို ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြ (၁၈ ရာခိုင္ႏႈန္း)က သူတို႔ ခင္ပြန္းသည္ေတြ မသိေအာင္ အမ်ားဆံုး ဖံုးထားတဲ့ ကိစၥပါပဲ။
စစ္တမ္းမွာေတြ႕ရတဲ့အထဲက ဝမ္းနည္းစရာ အေကာင္းဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်္ားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ က်ဆံုးမႈမ်ားကို ကိုယ့္ဇနီးသည္ကို ေျပာမျပဘဲ ဖံုးထားတတ္ၾကပါပဲ။ “သည္ေနရာမွာ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ဘဝင္က အခရာပါပဲ”လို႔ ”ကိုယ္လား၊ မင္းလား”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးခဲ့သူ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕က စိတ္ပညာရွင္ “စေကာ့တ္ ဝက္တ္ဇလာ”က ေျပာပါတယ္။
ေယာက္်ား ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းကက်ေတာ့ အစားအေသာက္ ပ်က္ေနတာ၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း တရားလြန္ စားျဖစ္ ေသာက္ျဖစ္ ေနတာကို မေျပာဘဲ ဖံုးထားၾကျပန္သတဲ့။ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ အဆက္ေဟာင္းအေၾကာင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က သိရဲလား?
တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္လမ္းကို စပ္စုခ်င္တတ္တာဟာ လူ႔သဘာဝပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြအေနနဲ႔က် သည္ကိစၥကို ဘယ္ေလာက္ ေျပာျဖစ္ၾကလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။
အဆက္ေဟာင္းေတြအေၾကာင္း ေယာက်္ားေတြ သိရဲ႕လားလို႔ ေမးတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီး ၆၂% က “ဒါေတြကို ကြ်န္မေယာက္်ား အကုန္ သိၿပီးသားပါ”လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ အဲသလို အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာၿပီးသားပါလို႔ ေျဖတဲ့ ေယာက္်ားက် ၅၂% သာ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၃၈%ေသာ ေယာက္်ားေတြကေတာ့ သူတို႔ဇနီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ သိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ (၂၂%)ရဲ႕အလိုအရ အဲသလို နည္းနည္းပဲ သိၾကတာဟာ ဇနီးသည္ေတြကိုယ္၌က ႏိႈက္ႏိႈက္ခြ်တ္ခြ်တ္ မေမးၾကလို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ… ၁၇%ေသာ ေယာက်ာ္းေတြကေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္က အကုန္ ေျပာျပဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း မရွိဘူးလို႔ ဆိုျပန္တယ္။
သည္အထဲမွာ ေယာက်ာ္း ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ သူတို႔ရဲ႕ အဆက္ေဟာင္းေတြအေၾကာင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို လံုးလံုး ေျပာမျပခဲ့ဘူးလို႔ ေျဖပါတယ္။
ဒါေတြကို ေျပာျခင္း၊ မေျပာျခင္း၊ သိျခင္း၊ မသိျခင္းဟာ အေရးႀကီးသလားလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အတိတ္က အျဖစ္မွန္ေတြ သိရျခင္း၊ မသိရျခင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူးလို႔ ဝက္ထ္ဇလာ ကေတာ့ ဆိုပါတယ္။ “လူတစ္ေယာက္ကို ယံုၾကည္ ကိုးစားဖို႔အတြက္ အဲဒီ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကို အူမေခ်းခါး မက်န္ သိထားမွ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိတတ္စျမဲပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ က်ေတာ့ ကိုယ္အကုန္သိတယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ယံုၾကည္ေနရင္ ၿပီးသြားတာပါပဲ”လို႔လည္း သူက ေျပာပါတယ္။
ဆိုလိုတာက အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ပဲ ေျပာျပထားထား၊ ဘာမွ မေျပာဘဲ ထားထား၊ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ပဲ ေျပာထားထား၊ ၾကားရတဲ့ သူအဖို႔ သူ ၾကားလိုက္ရသေလာက္က အကုန္လို႔ ယံုမွတ္ေနသမွ် အေဟာဝတဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။
အိမ္ေထာင္က်တယ္ဆိုတာ အသက္ဝိဉာဥ္ကင္းမဲ့သြားတာမဟုတ္ပါ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္သည္ေတြမွာလည္း သူ႔ဟာေလးနဲ႔သူ ႀကိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဆိုးအျပစ္ေလးေတြ ရွိၾကစျမဲပါပဲ။ စစ္တမ္းရ ေယာက်ာ္း ၁၉ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ မဟုတ္တဲ့ တျခားသူ တစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚမွာ ဖ်ိဳးခနဲ ဖ်တ္ခနဲေလာက္ေလးပဲ ျဖစ္ ျဖစ္၊ လွစ္ခနဲ စိတ္ကစားလိုက္တာေလးကို ဖံုးကြယ္ထားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေဖာ္အခြ်တ္ေတြပါတဲ့ မီဒီယာေတြကို ၾကည့္ျဖစ္မွန္း၊ ၾကည့္ရတာ ဝါသနာပါမွန္း ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ဖြင့္မေျပာတဲ့ ေယာက်္ား ကလည္း ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္လို႔ သိရျပန္တယ္။
အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြကိုေရာ ေျပာျပတတ္ ၾကသလား?
စိတ္ကူးယဥ္တာေတြ၊ စိတ္ကူးဉာဏ္က ြန္႔ျမဳးတာေတြကို ကိုယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေျပာျပဖူးပါသလားလို႔ ေမးတဲ့အခါ စစ္တမ္းမွာပါတဲ့ က်ားမ ငါးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူး အိပ္မက္ကေလးကို ကိုယ့္ဘာသာ တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ဝွက္ထားတယ္လို႔ ေျဖၾကျပန္တယ္။
ဒါ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ သိစရာမွ မလိုတာေလတဲ့။ သုေတသီေတြထဲက ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္ကေတာ့ သည္အေျဖေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ “စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ဆိုတာဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနက္႐ိႈင္းဆံုး အပိုင္းပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အဲဒီ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျဖစ္ဖို႔ အတြက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်ေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ အခု ရလာဒ္အရ ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ ငါးစံုမွာ တစ္စံုကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္မခ်ႏိုင္၊ မယံုၾကည္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနတယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။
စစ္တမ္းမွာ ပါဝင္သူမ်ားအနက္ ထက္ဝက္ထက္ ပိုတဲ့ အေရအတြက္ (၅၆%)က တိတ္တိတ္ကေလး ႀကိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနသူေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္ထက္ နည္းသူေတြမွာ ဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ အတူ ခရီးယာယီ သြားလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီ့ကိစၥကို ေလသံေတာင္ မသလပ္ျဖစ္ဘူးတဲ့။ တခ်ိဳ႕ (၅၃%)ဆိုရင္ တစ္ရပ္တစ္ေက်းကို ေျပာင္းေနခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၄၂%)က တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၄၁%)က အလုပ္အကိုင္ ေျပာင္းခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၂၁%)က ခဏေလာက္ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၁၄%)က အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ က်ဴးလြန္ခ်င္တာေတြကို စိတ္ထဲမွာပဲ တႏံု႔ႏံု႔နဲ႔ ႀကိတ္ၿပီး အိပ္မက္မက္ေနၾကပါသတဲ့။ အဲ… တခ်ိဳ႕(၁၀%)ဆို ေခြးေမြးခ်င္တာေတာင္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေျပာမထြက္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ အဲသလို ကိုယ့္စိတ္ကူး၊ ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ေျပာမထြက္ၾကတာလဲ။
“သည္လို စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ေျပာလိုက္တာဟာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ အေနအထားအတြက္ အင္မတန္ အႏၲရာယ္ မ်ားလို႔ပါ။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ လက္ရွိ အေနအထားကို သိပ္မႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ့တဲ့ သေဘာက အလိုလို သက္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ဘယ္ကဲ့သို႔ ဘယ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ၾကားရသူမွာ ရင္သပ္႐ႈေမာနဲ႔ မတ္တတ္က လဲသြားႏိုင္တယ္လို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္”လို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့ထ္ မယ္န္က ဆိုပါတယ္။
သည္ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ႐ို႕ဒ္ကြ်န္းက စိတၱေဗဒ ပါရဂူ ဆရာဝန္ႀကီး “ပီတာ ခရာမာ”က အိမ္ေထာင္ေရးကို စဥ္းစားတဲ့အခါ အခုထက္ ပိုၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း စဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ “လူေတြအေနနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေလးေလာက္ ယာယီ ထြက္ေပါက္၊ ယာယီ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကတဲ့အခါမွာ အဲဒါေလးေၾကာင့္ တစ္ဘဝလံုးစာ ရည္မွန္းထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဘဝႀကီးကို အစြန္းအထင္း မခံသင့္ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေကာ္လာျဖဴ (႐ံုးဝန္ထမ္း) တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူက တစ္ႏွစ္ တစ္ခါေတာ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း တစ္လေလာက္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္ေျပေနတာပါပဲ။ ဆိုလို တာက အိမ္ေထာင္ေရးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ညႇိယူလို႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါဗ်ာ“လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
အလြယ္ဆံုး နည္းက ဘာလဲ?
စစ္တမ္းမွာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကို တစ္ခု ထပ္ေမးၾကည့္ၾကပါေသးတယ္။ မနက္အိပ္ရာက ႏိုးလာတဲ့အခါမွာ ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္း ကိုယ္ဟာ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔မ်ား မခံစားခ်င္ၾကဘူးလား၊ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံၾကစမ္းပါလို႔ ေျပာတဲ့အခါမွာ ၁၆ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားေရာ၊ မိန္းမမ်ားပါ ဟုတ္တယ္၊ အဲသလို သိပ္ျဖစ္ခ်င္တာပဲလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
“သည္အေျဖရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးထဲကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ခက္ေနတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲသလို မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာကိုက်ေတာ့ ဝန္မခံ ခ်င္ၾကျပန္ဘူး”လို႔ ဝက္ထ္ဇလာက ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဝက္ထ္ဇလာ့အဆိုကို ေဒါက္တာ ခရာမာက သေဘာမတူ ပါဘူး။ “သည္လို စိတ္ကူးယဥ္တာမို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္လို႔ သြား အနက္ေကာက္မယ္ဆိုရင္ တက္တက္စင္ မွားသြားမွာပါ။ အိမ္ေထာင္ေရးခရီးဆိုတာ တကယ့္ကို အားႀကိဳးမာန္တက္နဲ႔ ဝါယမ စိုက္ရတာမ်ိဳးမို႔ ေမာပန္းႏြမ္းလ်ေနလို႔ ေျပာတဲ့စကားေတြပါ”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ဆိုေတာ့ အကုန္လံုး အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာျပဖို႔ အေရးႀကီးသလားလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္တဲ့အခါ ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္တိတိ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ိဳးသားႀကီးကေတာ့ “သိပ္ေျပာသင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာမွ မခ်န္ေၾကး၊ ေကာင္းတာေရာ၊ ဆိုးတာေရာ၊ အကုန္သာေျပာ။ အဲဒါဆို အဲသည့္ အိမ္ေထာင္ေရး ခိုင္ၿပီသာ မွတ္”လို႔ ေျဖပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃၃ ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း “တစ္ဖက္သားက ဆက္မၾကားခ်င္ေတာ့တဲ့ အရိပ္အေရာင္ မျပမခ်င္းေတာ့ အိပ္သြန္ ဖာေမွာက္ ေျပာႏိုင္သမွ် ေျပာသင့္တယ္”လို႔ ဆိုလိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကက်ျပန္ေတာ့ “အဲသလို ေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ့္လည္ပင္း ကိုယ္ အရွင္လတ္လတ္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္သလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့”ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ေျပာေရးဖက္က အဆိုကို ကန္႔ကြက္ျပန္တယ္။
ကိုင္း… အိမ္ေထာင္ေရး ပံုစံ သံုးမ်ိဳး ထြက္မလာေပဘူးလား။ အျမင္ကလည္း သည္မွာတင္ သံုးမ်ိဳးကြဲေနတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြထဲမွာတင္ အကုန္လံုး ေျပာသင့္တယ္ဆိုတဲ့သူက တစ္ေယာက္၊ တစ္ဖက္သား နားခံႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာအထိ ေျပာသင့္တယ္ဆိုတဲ့သူက တစ္ေယာက္၊ မေျပာသင့္ဘူးဆိုတဲ့ သူက တစ္ေယာက္ ဆိုၿပီး သံုးစား ကြဲေနတယ္။
ပညာရွင္ေတြကေရာ ဘယ္လို ေျပာၾကတယ္ မွတ္လဲ။
ေဒါက္တာ ခရာမာကေတာ့ “သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာဟာ အားလံုး ဖြင့္ေျပာျခင္း မေျပာျခင္းအေပၚမွာ မတည္ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ တစ္ဖက္လူမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ပါေမာကၡေဂါ့ထ္မယ္န္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္ စံုတြဲေပါင္း ၃၀ဝ၀ ေက်ာ္ကို ေလ့လာစူးစမ္း မွတ္သားခဲ့ၾကသူမ်ားပါပဲ။ သူတို႔ကလည္း ရက္စက္တဲ့ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈဟာ အခါခပ္သိမ္းေတာ့ မသင့္တင့္ မေလ်ာက္ပတ္လွဘူးလို႔ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ေဒါက္တာခရာမာရဲ႕အဆိုကို သေဘာတူၾကပါတယ္။
ေလးနက္ခက္ခဲတဲ့ အေၾကာင္းရပ္ ေတြကို ေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္မႈဆိုတဲ့ အုတ္ျမစ္အေပၚမွာ အေျခခံရမယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ “ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အကဲဆတ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုခုကို ေျပာခ်င္တဲ့အခါမွာ အေရးမပါလွတာကေန မစဘဲ စိတ္ထိခိုက္စရာ အေကာင္းဆံုးေနရာက စ ေျပာတာ ပိုေကာင္းတယ္”လို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့ထ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။
ပထမဆံုးအဆင့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ ဘာေတြ ေတြးေနလဲဆိုတာ အမွန္အတိုင္း သိေအာင္ အရင္ လုပ္သင့္တယ္လို႔လည္း သူက အၾကံေပးပါတယ္။
အထက္မွာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုးကားခဲ့တဲ့ စစ္တမ္းကို ၂၀ဝ၁ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၉ ရက္မွ မတ္လ ၃၁ ရက္အတြင္းမွာ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေျဖၾကားသူေတြကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ အထက္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေပါင္း ၁၀ဝ၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြကို အတူယွဥ္တြဲၿပီး ေမးခဲ့တာ မဟုတ္သလို ကိုယ့္ေျပာစကားကို ကိုယ့္အိမ္သူအိမ္သား မၾကားေစရေအာင္ စီစဥ္ၿပီးမွ ေမးျမန္းခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။
ဒါေတြကိုဖတ္ၿပီး စာဖတ္သူမ်ားကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္၊ သူမ်ားတကာရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေတြမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး အက်ိဳးေဆာင္ေပးေနသူလည္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္၌က အလံုးစံု ႐ိုးသား ပြင့္လင္းေရးမူကို စြဲျမဲ လက္ခံ က်င့္သံုးေနတာမို႔ အိမ္ေထာင္ေရး အပါအဝင္ ဘယ္ဆက္ဆံေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ ပြင့္လင္း႐ိုးသား တည္ၾကည္ ေျဖာင့္မတ္ေလ၊ ေနရထိုင္ရတာ လိပ္ျပာ သန္႔ေလ၊ ဆက္ဆံေရးလည္း ပိုမို တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းေလလို႔သာ ယံုၾကည္ ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ဦးတည္းရဲ႕ ပုဂၢလိက အယူအဆပါ။ စာဖတ္သူလူႀကီးမင္းမ်ား အားလံုးမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္မ်ား အသက အသကနဲ႔ ျဖစ္ၾကတာမို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာကို ယတိျပတ္ လက္ခံရမယ္လို႔ မေျပာဝံ့ပါဘူး။ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ စဥ္းစားၾကၿပီး အေကာင္းဆံုးလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၾကေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္မိလိုက္သမွ် ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ေပးလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
(Source: How Honest Are Couples, Really? by Louise Lague from the August 2001 issue of Reader’s Digest)
အဲသလိုဆိုရင္ အားတက္စရာ စကားေလးတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္ခ်င္စမ္းတယ္။ “အဲဒါ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕”လို႔။
အဲ… ဒါေပမယ့္ သက္တမ္းကေလး အထိုက္အေလ်ာက္ ရင့္မာလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ လူမႈေရး အတိုင္ပင္ခံ သက္တမ္းမွာေတာ့ ျပႆနာ တက္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေတြရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းခံဟာ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈ နည္းပါးလြန္းလို႔ ျဖစ္ေနရတာခ်ည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးမွာက်ေတာ့ အေတာ့္ကို ခိုင္မာတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ တကယ့္ ေရစိမ္ခံ အၾကမ္းခံ အိမ္ေထာင္ေရးဘဝလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ သည္အခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က ဘာလဲလို႔ ေမးလာမယ္ဆိုရင္ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈလို႔သာ တန္းေျဖမွာပါ။ ဒါက အေတြ႕အၾကံဳအရ ေျပာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ဖက္ကလည္း ဖတ္မွတ္ ေလ့လာထားသမွ် စာသိနဲ႔ ေျပာရရင္လည္း အိမ္ေထာင္ေရး အတိုင္ပင္ခံတိုင္းကလည္း ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈကသာ အခရာဆိုတဲ့ အေျဖကို တစ္ညီတစ္ၫြတ္တည္း ေျပာၾကတာ ေတြ႕ရ ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႕ဘဝထဲက အိမ္ေထာင္ေရး ၁၀ဝ မွာ ၉၀ ေလာက္က အိမ္ေထာင္ဖက္ခ်င္း မ႐ိုးသားၾက၊ မပြင့္လင္းၾက၊ ျမံဳစိစိႏိုင္ေနၾက၊ မအံုမေႏြး လုပ္ေနၾက၊ ဖံုးကြယ္ သိုဝွက္ထားၾကတာေတြက မ်ားပါ တယ္။ သည္အခါမွာ ဘာေတြကို ျမံဳထား၊ ဖံုးထားတတ္ၾကၿပီး ဘာေတြကိုက်ေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာတတ္ၾကသလဲဆိုတာကို စူးစမ္းၾကည့္တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္မိရျပန္တဲ့အခါ စာဖတ္သူမ်ားကို မွ်ေဝေပးခ်င္လာရျပန္တယ္။
ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမ၊ ဘယ္သူက ပိုပြင့္လင္းသလဲ?
အေျခခံက စေျပာမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ စကားအေျပာဆံုး လူသားေတြက မိန္းမသားေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းမ်ား ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ေရွ႕တန္းကေန ကရားေရလႊတ္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ စစ္တမ္းတစ္ခုအရဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီး ၈၃ရာခိုင္ႏႈန္းက “ကြ်န္မတို႔အိမ္ေထာင္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္ေနာ္…” ဆိုတ ဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ အစခ်ီၿပီး ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး အေျခအေနကို ကိုယ့္လင္သားနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္လို႔ ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲ… သို႔ေပမယ့္လည္း အမ်ိဳးသား ၅၇ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ သူတို႔ မိန္းမေတြက သည္ကိစၥကို ေျပာဖို႔ အစခ်ီတတ္ၾကတယ္လို႔ ယူဆပါသတဲ့။
ဘာေၾကာင့္ ကိန္းဂဏန္းေတြက အဲသေလာက္ႀကီး ကြာျခားေနတာလဲ။
“ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ကိုရယူျခင္း - စံုတြဲမ်ားအတြက္ လမ္းၫႊန္”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးသားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးပါရဂူ ဟာဗွစ္လ္ ဟဲန္ျဒစ္ခ္စ္က ေျဖပါတယ္။ “ေယာက်္ားေတြဟာ သူတို႔ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြကို သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ ေဖာ္ျပတတ္ၾကတယ္။ အဲသလို ျပတတ္တဲ့ အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ ရွိေနတဲ့အခါမွာလည္း ေဆြးေႏြးဖို႔ အစေဖာ္သူလို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေတာ့ ထင္ကုန္တတ္ၾကတာပါပဲ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေယာက္်ားေတြအတြက္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို စကားလံုးေတြနဲ႔ ေဖာ္က်ဴးဖို႔ မိန္းမေတြထက္ အပံုႀကီး ပိုခက္တာလည္း အမွန္ပဲ”တဲ့။
စစ္တမ္းအရေတာ့ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့ဆီအထိ သယ္ျဖစ္လာဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနတတ္တာဟာ ေယာက္်ားေတြ၊ မိန္းမေတြရဲ႕ အသက္ အရြယ္နဲ႔ သိပ္မဆိုင္လွတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
“စကားေျပာတယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရာရာကို ေျပာဖို႔ဆိုတာကက်ေတာ့ဗ်ာ…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ၾကားမွာ ကိုယ္ပိုင္ဘဝဆိုတာေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၆ ႏွစ္ ရွိတဲ့ လင္သားတစ္ေယာက္က ဆိုပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃၃ ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ “ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာေတြကို ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ လိမ္လိမ္ဖယ္ဖယ္နည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာ ျပႆနာအေၾကာင္းကို တိုက္႐ိုက္ မေဆြးေႏြးျဖစ္ဘဲ ေဝ့လည္လည္ လုပ္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ ကြ်န္မ မိဘေတြေလာက္ေတာ့လည္း မပြင့္လင္းၾကဘူးေပါ့ရွင္”တဲ့။
“ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကပဲ ေနရာတကာမွာ ေျပာတာပါဗ်ာ။ သူေျပာလို႔ ဝေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာတာပါ”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၄၃ ႏွစ္ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က ေျပာျပန္တယ္။
အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ေျပာမျပႏိုင္တာေတြက ဘာေတြလဲ?
အဲဒီ့စစ္တမ္းမွာ အံ့ဩစရာေကာင္းသြားတာက “ေျပာျဖစ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ”လို႔ အိမ္ေထာင္သည္ အေတာ္မ်ားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ေယာက္်ားေတြက တဖြဖြ ေျပာၾကတာပါပဲ။ ေယာက္်ားေတြ သိပ္ျမံဳစိစိ လုပ္တတ္တာပဲလို႔ အမ်ိဳးသမီး အစဥ္အဆက္က ညည္းညဴတတ္တဲ့ၾကားကပဲ စစ္တမ္းအရ ေတြ႕ရွိရခ်က္ကေတာ့ ေယာက္်ားေတြလည္း ေဘာလံုးပြဲ အေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံရွာတဲ့အေၾကာင္းထက္ေတာင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းကို ပိုလို႔ နက္နက္နဲနဲ ေျပာခ်င္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲ… ျပႆနာက သူတို႔ ဘယ္လို ေျပာရမွန္း မသိၾကတာပါပဲ။
စစ္တမ္းအရ အႀကီးမားဆံုး အုပ္စုလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ၃၈ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက္်ားမ်ားဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဇနီးမယားေတြက သူတို႔ကို အခုထက္ ပိုၿပီး ယုယုယယ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိေစခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲသလို ၾကင္နာ ယုယမႈေပးဖို႔ကိုလည္း သူတို႔ ႏႈတ္က ရဲရဲရင့္ရင့္ ထြက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာလို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ သည္ေနရာမွာ ၾကင္နာယုယမႈဆိုတာဟာ ဖိုမဆက္ဆံေရးကိစၥနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။
ခင္ပြန္းသည္ ပါေမာကၡ ေဂ်ာန္ ေဂါ့ထ္မယ္န္နဲ႔ တြဲဖက္ၿပီး ဆီယက္တယ္လ္ ေဂါ့တ္မယ္န္ တကၠသိုလ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေဆးခန္း တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ စိတ္ပညာ ပါေမာကၡ ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္ကေတာ့ “ေယာက္်ားေတြဟာ ယုယ ၾကင္နာမႈကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ လူစားေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ တစ္သက္လံုး စြဲမွတ္ထားၾကပါတယ္။ ေထြးပိုက္တာ၊ ယုယၾကင္နာတာကို ခံခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ ေပ်ာ့ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေယာက်္ားေတြမွ ေျပာတတ္တဲ့ စကားမ်ိဳးလို႔ စြဲေနၾကတာကလား။ အဲေတာ့ ယုယပါ၊ ၾကင္နာပါလို႔ ပါးစပ္က ေျပာထြက္တဲ့ ေယာက်ာ္းက လက္ေတြ႕မွာ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမွာလဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
သည္ေနရာမွာ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက္်ားေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္မွာေတာ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ကိုယ့္ကို ၾကင္နာပါလွည့္၊ ယုယပါလွည့္၊ သနားပါလွည့္နဲ႔ တစာစာ ေအာ္ဟစ္ ျမည္တမ္းဖို႔၊ မ်က္ရည္က်ျပဖို႔ ဝန္မေလးတတ္ၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ရပ္ကို တည္ေဆာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အဲသလို စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာလိုက္၊ မ်က္ရည္ေလး ဝဲျပလိုက္ရင္ပဲ မဟာေယာက္်ားမာန ေျမသို႔ ခေတာ့မယ့္အတိုင္း ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒါကို ေျပာတာပါ။
၂၆ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်္ား မိန္းမမ်ားကေတာ့ “ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကို သူက ကိုယ့္ကို ဖြင့္ေမးေစခ်င္တယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ လင္နဲ႔ မယားၾကားမွာ ဆက္ဆံေရး ပိုမို ပြင့္လင္းလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အင္မတန္ အက်ိဳးမ်ားေစႏိုင္တဲ့ နည္းပါ ပဲ။ “မသိ ေမး၊ မစင္ ေဆး”လို႔ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ။ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ ပိုသိခ်င္ရင္ မ်ားမ်ား ေမးႏိုင္မွ တန္ကာက်မွာပါ။
အဲ… အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို ေျဗာင္ ဖြင့္ ေဆြးေႏြးရ တာခက္လွေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ေတာ့လည္း တစ္ခ်ိန္လံုးကို ေျပာျဖစ္ေန တတ္ျပန္ေရာ။ ၄၁ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ မိန္းမေတြနဲ႔ ၂၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက္်ားေတြ ဂ်ီက်တတ္တာကေတာ့ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ႐ႈပ္ပြေနေအာင္ ကပ်စ္ကညစ္ ေနတတ္တဲ့ကိစၥဟာ အဓိကျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ဒုတိယ ဂ်ီက်တတ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ “သိပ္ဝလာၿပီ၊ ပိန္ေအာင္လုပ္စမ္းပါ”ဆိုတာနဲ႔ “မင္း ငါ့ကို မေဝဖန္နဲ႔”/“ေတာ္ က်ဳပ္ကို မေဝဖန္နဲ႔”ဆိုတဲ့ စကားမ်ားပါပဲတဲ့။
“လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္တဲ့ ေယာက်္ားနဲ႔ ကြ်န္မ ညားခဲ့တာပါပဲရွင္၊ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ နလံမထူေတာ့ပါဘူး”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္ ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃၇ ႏွစ္ ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကေတာ့ “ကြ်န္မတို႔ လင္မယား အတူေနျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ကြ်န္မ ထင္တယ္ေလ၊ အခုေခတ္မွာ လင္မယား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္မတို႔လို အတူေနျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ သိပ္မရွိၾကဘူးလား မသိ…”တဲ့။
ဘာေတြကို အမ်ားဆံုး လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားျဖစ္တတ္ၾကလဲ?
စစ္တမ္းမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ မသိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ ဖံုးကြယ္ထားတာေတြ ရွိလားလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္တဲ့အခါ ေယာက္်ား ၄၂ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၃၆ ရာခိုင္ႏႈန္းက သိပ္ရွိတာေပါ့လို႔ ေျဖၾကပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ရာထူးရာခံ ႀကီးႀကီးသမားေတြနဲ႔ ဝင္ေငြ တအားေကာင္းသူေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာဆို ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ “တိုးတိုးေဖာ္အျဖစ္ ေနခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ နည္းသြားေလေလ၊ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈလည္း ေလ်ာ့ပါးေလေလျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ လူေတြမွာ ဗာဟီရေတြ သိပ္မ်ားလာ၊ စားလည္း အလုပ္၊ သြားလည္း အလုပ္နဲ႔ အလုပ္ တအား မ်ားလာတဲ့အခါ လင္နဲ႔မယား ေအးေအးလူလူ မေနျဖစ္၊ မေတြ႕ျဖစ္၊ မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီ့အခါက်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း ယံုၾကည္ကိုးစားမႈေတြ ေလ်ာ့လာေတာ့တာပါပဲ”လို႔ ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ အၾကာဆံုး အဖိုးႀကီး၊ အမယ္ႀကီး စံုတြဲေတြမွာက အဲသလို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဖံုးထားတာက သာေတာင္ မ်ားေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါကေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္ေရး လုပ္တာ ေခတ္မစားေသးခင္ကာလမွာ လူလားေျမာက္လာတာနဲ႔ တစ္နည္းတစ္ဖံု သက္ဆိုင္ေနႏိုင္ပါတယ္။
အဲ… အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ အဖံုးကြယ္ဆံုး၊ အမွန္မေျပာဆံုး ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းကို ဘယ္ေလာက္ ေပးခဲ့ရတယ္ ဆိုတာပါပဲတဲ့ ခင္ဗ်ား။ အဲဒီ့ မုသာဝါဒကံကိုေတာ့ ေယာက်ာ္းမိန္းမ ထက္ဝက္ နီးပါး (၄၈ရာခိုင္ႏႈန္းက) က်ဴးလြန္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဝန္ခံၾကပါတယ္။
ဒါဟာ အနီကတ္ျပေလာက္ေအာင္ အင္မတန္႔ကို အံ့ဩစရာေကာင္းတဲ့ ကိန္းဂဏန္းပါပဲလို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့တ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။ “သည္ေနရာမွာ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈနဲ႔ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈက အေတာ္ စကားေျပာသြားၿပီ။ ေငြဆိုတာ လြတ္လပ္မႈ၊ ေငြဆိုတာ ဩဇာအာဏာပါ။ သည္ၾကားထဲကပဲ၊ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေယာက်္ားေတြေရာ၊ မိန္းမေတြပါ လိမ္ဖို႔ ဝန္မေလးတာဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ဒုတိယ အလုပ္ျဖစ္ဆံုး လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကေတာ့ ကေလးရဲ႕ အမူအက်င့္၊ ဒါမွမဟုတ္ ရမွတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း ဖံုးကြယ္ လိမ္ညာတတ္ ၾကတာကို ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြ (၁၈ ရာခိုင္ႏႈန္း)က သူတို႔ ခင္ပြန္းသည္ေတြ မသိေအာင္ အမ်ားဆံုး ဖံုးထားတဲ့ ကိစၥပါပဲ။
စစ္တမ္းမွာေတြ႕ရတဲ့အထဲက ဝမ္းနည္းစရာ အေကာင္းဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်္ားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ က်ဆံုးမႈမ်ားကို ကိုယ့္ဇနီးသည္ကို ေျပာမျပဘဲ ဖံုးထားတတ္ၾကပါပဲ။ “သည္ေနရာမွာ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ဘဝင္က အခရာပါပဲ”လို႔ ”ကိုယ္လား၊ မင္းလား”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးခဲ့သူ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕က စိတ္ပညာရွင္ “စေကာ့တ္ ဝက္တ္ဇလာ”က ေျပာပါတယ္။
ေယာက္်ား ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းကက်ေတာ့ အစားအေသာက္ ပ်က္ေနတာ၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း တရားလြန္ စားျဖစ္ ေသာက္ျဖစ္ ေနတာကို မေျပာဘဲ ဖံုးထားၾကျပန္သတဲ့။ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ အဆက္ေဟာင္းအေၾကာင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က သိရဲလား?
တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္လမ္းကို စပ္စုခ်င္တတ္တာဟာ လူ႔သဘာဝပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြအေနနဲ႔က် သည္ကိစၥကို ဘယ္ေလာက္ ေျပာျဖစ္ၾကလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။
အဆက္ေဟာင္းေတြအေၾကာင္း ေယာက်္ားေတြ သိရဲ႕လားလို႔ ေမးတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီး ၆၂% က “ဒါေတြကို ကြ်န္မေယာက္်ား အကုန္ သိၿပီးသားပါ”လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ အဲသလို အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာၿပီးသားပါလို႔ ေျဖတဲ့ ေယာက္်ားက် ၅၂% သာ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၃၈%ေသာ ေယာက္်ားေတြကေတာ့ သူတို႔ဇနီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ သိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ (၂၂%)ရဲ႕အလိုအရ အဲသလို နည္းနည္းပဲ သိၾကတာဟာ ဇနီးသည္ေတြကိုယ္၌က ႏိႈက္ႏိႈက္ခြ်တ္ခြ်တ္ မေမးၾကလို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ… ၁၇%ေသာ ေယာက်ာ္းေတြကေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္က အကုန္ ေျပာျပဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း မရွိဘူးလို႔ ဆိုျပန္တယ္။
သည္အထဲမွာ ေယာက်ာ္း ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ သူတို႔ရဲ႕ အဆက္ေဟာင္းေတြအေၾကာင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို လံုးလံုး ေျပာမျပခဲ့ဘူးလို႔ ေျဖပါတယ္။
ဒါေတြကို ေျပာျခင္း၊ မေျပာျခင္း၊ သိျခင္း၊ မသိျခင္းဟာ အေရးႀကီးသလားလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အတိတ္က အျဖစ္မွန္ေတြ သိရျခင္း၊ မသိရျခင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူးလို႔ ဝက္ထ္ဇလာ ကေတာ့ ဆိုပါတယ္။ “လူတစ္ေယာက္ကို ယံုၾကည္ ကိုးစားဖို႔အတြက္ အဲဒီ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကို အူမေခ်းခါး မက်န္ သိထားမွ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိတတ္စျမဲပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ က်ေတာ့ ကိုယ္အကုန္သိတယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ယံုၾကည္ေနရင္ ၿပီးသြားတာပါပဲ”လို႔လည္း သူက ေျပာပါတယ္။
ဆိုလိုတာက အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ပဲ ေျပာျပထားထား၊ ဘာမွ မေျပာဘဲ ထားထား၊ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ပဲ ေျပာထားထား၊ ၾကားရတဲ့ သူအဖို႔ သူ ၾကားလိုက္ရသေလာက္က အကုန္လို႔ ယံုမွတ္ေနသမွ် အေဟာဝတဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။
အိမ္ေထာင္က်တယ္ဆိုတာ အသက္ဝိဉာဥ္ကင္းမဲ့သြားတာမဟုတ္ပါ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္သည္ေတြမွာလည္း သူ႔ဟာေလးနဲ႔သူ ႀကိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဆိုးအျပစ္ေလးေတြ ရွိၾကစျမဲပါပဲ။ စစ္တမ္းရ ေယာက်ာ္း ၁၉ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ မဟုတ္တဲ့ တျခားသူ တစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚမွာ ဖ်ိဳးခနဲ ဖ်တ္ခနဲေလာက္ေလးပဲ ျဖစ္ ျဖစ္၊ လွစ္ခနဲ စိတ္ကစားလိုက္တာေလးကို ဖံုးကြယ္ထားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေဖာ္အခြ်တ္ေတြပါတဲ့ မီဒီယာေတြကို ၾကည့္ျဖစ္မွန္း၊ ၾကည့္ရတာ ဝါသနာပါမွန္း ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ဖြင့္မေျပာတဲ့ ေယာက်္ား ကလည္း ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္လို႔ သိရျပန္တယ္။
အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြကိုေရာ ေျပာျပတတ္ ၾကသလား?
စိတ္ကူးယဥ္တာေတြ၊ စိတ္ကူးဉာဏ္က ြန္႔ျမဳးတာေတြကို ကိုယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေျပာျပဖူးပါသလားလို႔ ေမးတဲ့အခါ စစ္တမ္းမွာပါတဲ့ က်ားမ ငါးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူး အိပ္မက္ကေလးကို ကိုယ့္ဘာသာ တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ဝွက္ထားတယ္လို႔ ေျဖၾကျပန္တယ္။
ဒါ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ သိစရာမွ မလိုတာေလတဲ့။ သုေတသီေတြထဲက ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္ကေတာ့ သည္အေျဖေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ “စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ဆိုတာဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနက္႐ိႈင္းဆံုး အပိုင္းပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အဲဒီ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျဖစ္ဖို႔ အတြက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်ေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ အခု ရလာဒ္အရ ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ ငါးစံုမွာ တစ္စံုကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္မခ်ႏိုင္၊ မယံုၾကည္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနတယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။
စစ္တမ္းမွာ ပါဝင္သူမ်ားအနက္ ထက္ဝက္ထက္ ပိုတဲ့ အေရအတြက္ (၅၆%)က တိတ္တိတ္ကေလး ႀကိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနသူေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္ထက္ နည္းသူေတြမွာ ဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ အတူ ခရီးယာယီ သြားလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီ့ကိစၥကို ေလသံေတာင္ မသလပ္ျဖစ္ဘူးတဲ့။ တခ်ိဳ႕ (၅၃%)ဆိုရင္ တစ္ရပ္တစ္ေက်းကို ေျပာင္းေနခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၄၂%)က တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၄၁%)က အလုပ္အကိုင္ ေျပာင္းခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၂၁%)က ခဏေလာက္ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၁၄%)က အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ က်ဴးလြန္ခ်င္တာေတြကို စိတ္ထဲမွာပဲ တႏံု႔ႏံု႔နဲ႔ ႀကိတ္ၿပီး အိပ္မက္မက္ေနၾကပါသတဲ့။ အဲ… တခ်ိဳ႕(၁၀%)ဆို ေခြးေမြးခ်င္တာေတာင္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေျပာမထြက္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ အဲသလို ကိုယ့္စိတ္ကူး၊ ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ေျပာမထြက္ၾကတာလဲ။
“သည္လို စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ေျပာလိုက္တာဟာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ အေနအထားအတြက္ အင္မတန္ အႏၲရာယ္ မ်ားလို႔ပါ။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ လက္ရွိ အေနအထားကို သိပ္မႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ့တဲ့ သေဘာက အလိုလို သက္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ဘယ္ကဲ့သို႔ ဘယ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ၾကားရသူမွာ ရင္သပ္႐ႈေမာနဲ႔ မတ္တတ္က လဲသြားႏိုင္တယ္လို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္”လို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့ထ္ မယ္န္က ဆိုပါတယ္။
သည္ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ႐ို႕ဒ္ကြ်န္းက စိတၱေဗဒ ပါရဂူ ဆရာဝန္ႀကီး “ပီတာ ခရာမာ”က အိမ္ေထာင္ေရးကို စဥ္းစားတဲ့အခါ အခုထက္ ပိုၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း စဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ “လူေတြအေနနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေလးေလာက္ ယာယီ ထြက္ေပါက္၊ ယာယီ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကတဲ့အခါမွာ အဲဒါေလးေၾကာင့္ တစ္ဘဝလံုးစာ ရည္မွန္းထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဘဝႀကီးကို အစြန္းအထင္း မခံသင့္ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေကာ္လာျဖဴ (႐ံုးဝန္ထမ္း) တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူက တစ္ႏွစ္ တစ္ခါေတာ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း တစ္လေလာက္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္ေျပေနတာပါပဲ။ ဆိုလို တာက အိမ္ေထာင္ေရးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ညႇိယူလို႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါဗ်ာ“လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
အလြယ္ဆံုး နည္းက ဘာလဲ?
စစ္တမ္းမွာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကို တစ္ခု ထပ္ေမးၾကည့္ၾကပါေသးတယ္။ မနက္အိပ္ရာက ႏိုးလာတဲ့အခါမွာ ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္း ကိုယ္ဟာ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔မ်ား မခံစားခ်င္ၾကဘူးလား၊ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံၾကစမ္းပါလို႔ ေျပာတဲ့အခါမွာ ၁၆ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားေရာ၊ မိန္းမမ်ားပါ ဟုတ္တယ္၊ အဲသလို သိပ္ျဖစ္ခ်င္တာပဲလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
“သည္အေျဖရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးထဲကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ခက္ေနတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲသလို မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာကိုက်ေတာ့ ဝန္မခံ ခ်င္ၾကျပန္ဘူး”လို႔ ဝက္ထ္ဇလာက ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဝက္ထ္ဇလာ့အဆိုကို ေဒါက္တာ ခရာမာက သေဘာမတူ ပါဘူး။ “သည္လို စိတ္ကူးယဥ္တာမို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္လို႔ သြား အနက္ေကာက္မယ္ဆိုရင္ တက္တက္စင္ မွားသြားမွာပါ။ အိမ္ေထာင္ေရးခရီးဆိုတာ တကယ့္ကို အားႀကိဳးမာန္တက္နဲ႔ ဝါယမ စိုက္ရတာမ်ိဳးမို႔ ေမာပန္းႏြမ္းလ်ေနလို႔ ေျပာတဲ့စကားေတြပါ”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
ဆိုေတာ့ အကုန္လံုး အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာျပဖို႔ အေရးႀကီးသလားလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္တဲ့အခါ ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္တိတိ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ိဳးသားႀကီးကေတာ့ “သိပ္ေျပာသင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာမွ မခ်န္ေၾကး၊ ေကာင္းတာေရာ၊ ဆိုးတာေရာ၊ အကုန္သာေျပာ။ အဲဒါဆို အဲသည့္ အိမ္ေထာင္ေရး ခိုင္ၿပီသာ မွတ္”လို႔ ေျဖပါတယ္။
အိမ္ေထာင္သက္ ၃၃ ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း “တစ္ဖက္သားက ဆက္မၾကားခ်င္ေတာ့တဲ့ အရိပ္အေရာင္ မျပမခ်င္းေတာ့ အိပ္သြန္ ဖာေမွာက္ ေျပာႏိုင္သမွ် ေျပာသင့္တယ္”လို႔ ဆိုလိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကက်ျပန္ေတာ့ “အဲသလို ေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ့္လည္ပင္း ကိုယ္ အရွင္လတ္လတ္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္သလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့”ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ေျပာေရးဖက္က အဆိုကို ကန္႔ကြက္ျပန္တယ္။
ကိုင္း… အိမ္ေထာင္ေရး ပံုစံ သံုးမ်ိဳး ထြက္မလာေပဘူးလား။ အျမင္ကလည္း သည္မွာတင္ သံုးမ်ိဳးကြဲေနတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြထဲမွာတင္ အကုန္လံုး ေျပာသင့္တယ္ဆိုတဲ့သူက တစ္ေယာက္၊ တစ္ဖက္သား နားခံႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာအထိ ေျပာသင့္တယ္ဆိုတဲ့သူက တစ္ေယာက္၊ မေျပာသင့္ဘူးဆိုတဲ့ သူက တစ္ေယာက္ ဆိုၿပီး သံုးစား ကြဲေနတယ္။
ပညာရွင္ေတြကေရာ ဘယ္လို ေျပာၾကတယ္ မွတ္လဲ။
ေဒါက္တာ ခရာမာကေတာ့ “သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာဟာ အားလံုး ဖြင့္ေျပာျခင္း မေျပာျခင္းအေပၚမွာ မတည္ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ တစ္ဖက္လူမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ပါေမာကၡေဂါ့ထ္မယ္န္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္ စံုတြဲေပါင္း ၃၀ဝ၀ ေက်ာ္ကို ေလ့လာစူးစမ္း မွတ္သားခဲ့ၾကသူမ်ားပါပဲ။ သူတို႔ကလည္း ရက္စက္တဲ့ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈဟာ အခါခပ္သိမ္းေတာ့ မသင့္တင့္ မေလ်ာက္ပတ္လွဘူးလို႔ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ေဒါက္တာခရာမာရဲ႕အဆိုကို သေဘာတူၾကပါတယ္။
ေလးနက္ခက္ခဲတဲ့ အေၾကာင္းရပ္ ေတြကို ေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္မႈဆိုတဲ့ အုတ္ျမစ္အေပၚမွာ အေျခခံရမယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ “ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အကဲဆတ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုခုကို ေျပာခ်င္တဲ့အခါမွာ အေရးမပါလွတာကေန မစဘဲ စိတ္ထိခိုက္စရာ အေကာင္းဆံုးေနရာက စ ေျပာတာ ပိုေကာင္းတယ္”လို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့ထ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။
ပထမဆံုးအဆင့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ ဘာေတြ ေတြးေနလဲဆိုတာ အမွန္အတိုင္း သိေအာင္ အရင္ လုပ္သင့္တယ္လို႔လည္း သူက အၾကံေပးပါတယ္။
အထက္မွာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုးကားခဲ့တဲ့ စစ္တမ္းကို ၂၀ဝ၁ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၉ ရက္မွ မတ္လ ၃၁ ရက္အတြင္းမွာ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေျဖၾကားသူေတြကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ အထက္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေပါင္း ၁၀ဝ၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြကို အတူယွဥ္တြဲၿပီး ေမးခဲ့တာ မဟုတ္သလို ကိုယ့္ေျပာစကားကို ကိုယ့္အိမ္သူအိမ္သား မၾကားေစရေအာင္ စီစဥ္ၿပီးမွ ေမးျမန္းခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။
ဒါေတြကိုဖတ္ၿပီး စာဖတ္သူမ်ားကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္၊ သူမ်ားတကာရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေတြမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး အက်ိဳးေဆာင္ေပးေနသူလည္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္၌က အလံုးစံု ႐ိုးသား ပြင့္လင္းေရးမူကို စြဲျမဲ လက္ခံ က်င့္သံုးေနတာမို႔ အိမ္ေထာင္ေရး အပါအဝင္ ဘယ္ဆက္ဆံေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ ပြင့္လင္း႐ိုးသား တည္ၾကည္ ေျဖာင့္မတ္ေလ၊ ေနရထိုင္ရတာ လိပ္ျပာ သန္႔ေလ၊ ဆက္ဆံေရးလည္း ပိုမို တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းေလလို႔သာ ယံုၾကည္ ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ဦးတည္းရဲ႕ ပုဂၢလိက အယူအဆပါ။ စာဖတ္သူလူႀကီးမင္းမ်ား အားလံုးမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္မ်ား အသက အသကနဲ႔ ျဖစ္ၾကတာမို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာကို ယတိျပတ္ လက္ခံရမယ္လို႔ မေျပာဝံ့ပါဘူး။ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ စဥ္းစားၾကၿပီး အေကာင္းဆံုးလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၾကေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္မိလိုက္သမွ် ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ေပးလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
(Source: How Honest Are Couples, Really? by Louise Lague from the August 2001 issue of Reader’s Digest)
2 comments:
ဒီပို႔စ္က ဆရာမင္းလူရဲ့ ေဆာင္းပါးလား။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ကို တေယာက္မွ ဘာမွတ္ခ်က္မွ မေပးတာ အ့ံပါရဲ့။
အိမ္ေထာင္ဘက္ေတြ ရိုးသားသင့္တယ္ဆိုတာ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပြင့္လင္းသင့္ မပြင့္လင္းသင့္ ဆိုတာ မိမိ အိမ္ေထာင္ဘက္ရဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ အမ်ားႀကီး သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ မိမိ အိမ္ေထာင္ဘက္က သိပ္ၿပီး သ၀န္ေၾကာင္တတ္ စိတ္ႏုတတ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကို ဦးတည္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ထဲမွာပါတဲ့ ေဒါက္တာ ခရာမာရဲ့ “သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာဟာ အားလံုး ဖြင့္ေျပာျခင္း မေျပာျခင္းအေပၚမွာ မတည္ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ တစ္ဖက္လူမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား” ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို လက္ခံပါတယ္။
ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မအိမ္ေထာင္ဘက္ကို စိတ္ခ်မ္းသာစရာေတြပဲ ေျပာျဖစ္တယ္။ စိတ္ညစ္စရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို သိပ္ေျပာေလ့မရွိဘူး။ ဒါက မရိုးသားလို႔ မဟုတ္ဘူး သူ႔အေပၚထားတဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။
ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကို အေကာင္းဆံုး ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အနာဂတ္ကို ဘယ္လို မေမွ်ာ္လင့္မယ္ ဆိုတာပဲ ေျပာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မ အေျဖကေတာ့ ကိုယ္ရတဲ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ရဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားအေပၚမွာပဲ မူတည္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ဒီပို႔စ္ေလး သိပ္ေကာင္းတယ္ ကၽြန္မ ေနာက္လေတြထဲ တကယ္လို႔ အလုပ္မ်ားၿပီး ပို႔စ္ေရးမအားရင္ ကၽြန္မ ဘေလာ့ဂ္မွာ ျပန္ေဖၚျပခ်င္တယ္ ရမလား။
အမေရ...
ထပ္ဆင့္ေဖာ္ျပေပးပါခင္ဗ်ာ...
အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိမွာပါ...
Post a Comment