Wednesday, December 23, 2009

သီအိုရီ



ေျခတစ္လွမ္း
ကုေဋတစ္သန္းတန္ေစဖို႔....
မင္းေျခလွမ္း မမွားပါေစနဲ႔....

အိုင္ေတြ႔တိုင္း ေျခေဆးတတ္တဲ့သူေတြရွိ္မယ္
ေျခေတြ႔တိုင္း ေရေဆးေပးတဲ့အိုင္ေတာ့
မင္းမျဖစ္ေစနဲ႔......

ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ထက္....
ညဌက္တစ္ေကာင္ဟာ........
ပိုျပီး အဖိုးထိုက္ပါတယ္.....

ကဲ...
မင္းရဲ ႔ ေျခတစ္လွမ္း
ကုေဋတစ္သန္းတန္ေစဖို႔....
မင္းေျခလွမ္း မမွားပါေစနဲ႔....


(၂၃.၁၂.၂၀၀၉)

Tuesday, December 22, 2009

သတင္းမွားမ်ားႏွင့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္) |

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကစလို႔ အခုအခ်ိန္အထိ သတင္းမွားမ်ား၊ သတင္းထိန္ခ်န္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ေနထုိင္ၾကီးျပင္းလာခဲ့ၾကရသည္။ အခုကာလကေတာ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ စကားလံုးက ထိပ္ဆံုးမွာ ေနရာယူထားသည္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို သြားၾကမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ပတ္သက္စပ္လ်ဥ္းေသာ အေျပာအဆို၊ အေရးအသား၊ ေၾကညာခ်က္မ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ဆတက္ထမ္းပိုး တိုးတက္မ်ားျပားလာေနသည္ကိုလည္း ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ဒါကေတာ့ ေကာင္းသည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေကာင္းသည့္ အခ်က္မ်ားထဲတြင္ သတင္းမွားမ်ား၊ ထိန္ခ်န္မႈမ်ား ပါေနသည္။

ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြကို မေျပာမီ ငယ္ငယ္တုန္းက ေန႔တဓူဝ ၾကားသိေနခဲ့ရပံုမ်ားကို ေျပာလိုသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္တုန္းက ရပ္ကြပ္ထဲတြင္ လူၾကီးတဦးက က်ေနာ္တို႔ကေလးမ်ားကို ေျပာဖူးတာတခု အမွတ္ရသည္။ ဇာတ္လမ္းက ဒီလို။

ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ထုိင္းအမ်ဳိးသမီးတဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေနေသာ ျမန္မာအမ်ဳိးသားတဦးသည္ တကၠစီေမာင္း၍ အသက္ေမြးသည္။ သူ႔တကၠစီကား ေရွ႕မွန္တြင္ ျမန္မာဘာသာစကားျဖင့္ 'ေအာင္ေဇယ်' ဟု သေဘၤာေဆးျဖင့္ ေရးထားသည္ဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ ေရးထားျခင္း၌ အေၾကာင္းကေတာ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ (ယာဥ္ထိန္းရဲ) မ်ား ပုိက္ဆံေတာင္းျခင္းမွ လြတ္ကင္းရန္ဟု ဆိုျပန္သည္။

ထိုသူ၌ တကၠစီကုိ ပုိက္ဆံေတာင္းရန္တားေသာ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္သည္ မွန္ေပၚတြင္ ေရးထားေသာ 'ေအာင္ေဇယ်' ဟူေသာ ျမန္မာစာလံုးကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အေတာ္ေလးၿဖံဳသြားသည္ဟု ဆိုျပန္သည္။ ထို႔အတြက္ ပုိက္္ဆံမေတာင္းေတာ့ဘဲ လႊတ္လုိက္ရသည္ဟု ေျပာသည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အေလာင္းဘုရားဟု ျမန္မာသမုိင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ ရွင္ဘုရင္ ဦးေအာင္ေဇယ်ကို ထုိင္းပုလိပ္မ်ား သိပ္ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။ ဦးေအာင္ေဇယ်ကို ေၾကာက္ရေသာ အေၾကာင္းက အယုဒၶယၿမိဳ႕ေတာ္ကို တုိက္ခုိက္ဖ်က္ဆီး ေအာင္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ဟု ရွင္းျပသည္။

က်ေနာ္တို႔ ကေလးမ်ားကေတာ့ ဇာတိမာန္မ်ားေၾကာင့္ ဝမ္းသာလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ယိုးဒယားေတြ၊ ထုိင္းလူမ်ဳိးေတြက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကို အခုအထိ ေၾကာက္ၾကရတယ္ေပါ့။ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ငယ္စဥ္အခ်ိန္က ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျခင္း မျပဳႏုိင္ခဲ့ပါ။ ထုိင္းပုလိပ္ေတြဟာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးထားေသာ ကားမွန္ေပၚက 'ေအာင္ေဇယ်' ဆိုသည့္ စကားလံုးကို ဖတ္တတ္သလား၊ မဖတ္တတ္ဘူးလား ဆိုတာလည္း ဂ႐ုမစုိက္မိခဲ့။

အခုလက္ေတြ႔ဘဝ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရိွပါၿပီ။ အကယ္၍ ျမန္မာလူမ်ဳိး တကၠစီသမားတဦးက ထုိင္းေျမၾကီးေပၚမွာ အဲသလိုလုပ္ရင္ ထုိင္းပုလိပ္ေတြက ေအာင္ေဇယ်ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ေၾကာက္မလား၊ မေၾကာက္လား ဆိုတာေတာ့ အခုလက္ရိွ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေနထုိင္ေနေသာ ျမန္မာျပည္သား အားလံုးအသိပင္။ ထိုသတင္းမွားကို က်ေနာ္တို႔ ကေလးမ်ားက ဝမ္းသာအားရ ရိွခဲ့ဖူးသည္။ ယံုလည္း ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုင္းဆိုတာ ငယ္ႏုိင္ပါဆိုသည့္ အေတြးေၾကာင့္ ဆိုရင္လည္း မမွား။ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားကလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံကို ေရွးတုန္းက ဘယ္လိုဘယ္ပံု အၾကိမ္ၾကိမ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႔ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းမွာ သင္ထားတာကလည္း တဖက္မွာ ရိွေနတာကိုး။ ဒါကို အမီွျပဳၿပီး မာန္တက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုလည္း မမွားပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကေလးဘဝက ျမန္မာေတြဆိုရင္ ထုိင္းေတြက ထုိင္းေျမၾကီးေပၚမွာေတာင္ ေၾကာက္ၾကရတယ္ဆိုတာကို ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏိုင္ မစဥ္းစားဖူးခဲ့။ မာန္ေတြ တက္ခ်က္ကေတာ့ အဲသလို။ သတင္းမွားေတြကို ႐ိုက္သြင္းခံခဲ့ရတဲ့ အက်ဳိးဆက္လို႔ ဆိုႏုိင္သည္။ ယိုးဒယားကို ဘယ္အခ်ိန္ တက္သိမ္းသိမ္း ရသည္ဟူေသာ အစြဲက ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အသာထား ျမန္မာအရပ္သူ အရပ္သားမ်ား အၾကားတြင္ေတာင္ ရိွခဲ့သည္။

ေနာက္ဇာတ္လမ္းတခုကေတာ့ ျမန္မာဘုရင္ေတြ အာသံတို႔၊ မဏိပူရတို႔ကို မၾကာခဏ စစ္ႏုိင္ေလ့ရိွခဲ့သည့္ သမုိင္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဘုရင္ေတြ စစ္ႏုိင္ေတာ့ သူတို႔အလိုက် ဘုန္းဘယ္ေလာက္ၾကီးေၾကာင္း တင္ျပဖို႔ နန္းေတာ္တြင္းက ပညာရိွ စာေရးဆရာမ်ားက အာသံႏုိင္ေမာ္ကြန္း၊ မဏိပူႏုိင္ေမာ္ကြန္းေတြ ေရးသားၿပီး ဘုရင္ေတြကို ဆက္သရသည္။ ထိုစဥ္က ဘုရင္ပုိင္ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ မရိွေသးတာ ေတာ္ေတာ့သည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ဘယ္ေလာက္မ်ား ေဖာင္းေဖာင္းျမည္ေအာင္ ေရးၾကဦးမလဲ မသိ။

၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ေဆာင္းတြင္းကာလတခုမွာ က်ေနာ္ မဏိပူရျပည္နယ္ အင္ဖားၿမိဳ႕တြင္ ေခတၱေနထုိင္ခဲ့ဖူးသည္။ ရံဖန္ရံခါ အင္ဖားတကၠသိုလ္ ေမာ္ကြန္းထိန္း ပါေမာကၡႏွင့္ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္သည္။ တၾကိမ္တြင္ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေမးသည္။ အခုလက္ရိွ မဏိပူရျပည္နယ္တြင္ ကသည္းလူမ်ဳိး (မဏီပူရီ) လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲဟု ျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡၾကီးက လက္ရိွတြင္ ၂ သန္းစြန္းစြန္းခန္႔ ရိွသည္ဟု တြက္ျပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာဘုရင္မ်ား လက္စြမ္းျပခဲ့ေသာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝဝ-၃ဝဝ ေလာက္တုန္းက မဏိပူရ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံငယ္ေလးမွာ အလြန္ဆံုးရိွလွ လူဦးေရ ၁ သိန္း၊ ၂ သိန္းခန္႔သာ ရိွႏုိင္သည္ဟုသာ အၾကမ္းဖ်ဥ္းသေဘာ စဥ္းစားမိသည္။ ထိုလူဦးေရတြင္ အမ်ဳိးသမီး၊ ကေလးႏွင့္ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားကို ဖယ္လုိက္ပါက စစ္တုိက္ႏုိင္ေသာ၊ စစ္သားလုပ္ႏုိင္ေသာ လူဦးေရသည္ ဘယ္ေလာက္ရိွမည္နည္း။ ဝုိင္း၍သာ စဥ္းစားၾကပါကုန္။

ကိုယ့္ထက္ လူဦးေရ အဆမတန္နည္းေသာ ႏိုင္ငံငယ္တခုကို စစ္ႏုိင္တာ တကယ္တမ္းမွာ မာန္မတက္ထုိက္ဟု ျမင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ သိခဲ့ၾကားခဲ့၊ သင္ခဲ့ရသည္မွာ ျမန္မာဘုရင္မ်ားသည္ ဘုန္းလက္႐ံုး ၾကီးမားေသာေၾကာင့္ မင္းေပါင္းစံုက ေလးစားခန္႔ျငားရသည္ဆိုသည့္ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သမုိင္းတြင္ ျမန္မာဘုရင္မ်ားသည္ ကိုယ့္ထက္အင္အားၾကီးေသာ မဂိုအင္ပုိင္ယာထဲက ၿမိဳ႕ၾကီးၾကီး တၿမိဳ႕ကိုေတာင္မွ မသိမ္းႏုိင္ခဲ့ပါ။ အလားတူ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ မဟာတံတုိင္းၾကီး အေျခထိေရာက္ေအာင္ပင္ စစ္မခ်ီတက္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ တ႐ုတ္ဘုရင္ အဆက္ဆက္က ျမန္မာျပည္ကို သူတို႔၏ ဘ႑ာဆက္ နယ္ေျမတခု အျဖစ္သာ အသိအမွတ္ျပဳသည္။

ယိုးဒယားကို ႏုိင္သည္။ အာသံ၊ မဏိပူရကို ႏုိင္သည္။ ရခုိင္ကို ႏုိင္သည္။ မြန္ကို ႏုိင္သည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြကို ႏုိင္သည္။ လာအို (လင္းဇင္း) ကိုလည္း ႏုိင္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ႏုိင္သလဲဆိုေတာ့ တုတ္ေခတ္၊ ဓားေခတ္၊ လွံေခတ္မွာ ကိုယ့္ထက္ အင္အားနည္းေသာေၾကာင့္ (သို႔) အင္အားနည္းေနေသာ အခါတြင္မွသာ ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ထက္ အင္အားၾကီးေသာ၊ စစ္တုိက္တတ္ေသာ မြန္ဂိုတာတာေတြ ဝင္လာေတာ့ ပုဂံျပည္ၾကီး ပ်က္ရတာကို သင္ခန္းစာယူဖို႔ ေမ့ေနတတ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းက်ေတာ့ မိွန္ထားလုိက္သည္။ ေရွးုဘုရင္ေတြရဲ႕ ဘုန္းလက္႐ံုး အိပ္မက္ထဲမွာ ေနေနရင္း၊ ေနာက္ဆံုး အဂၤလိပ္ဝင္လာေတာ့ တျပည္လံုး သူတပါး လက္ေအာက္မွာ ကိုလိုနီ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ေသာ္ မာန္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ေသး။

မေလွ်ာ့ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကို ဖက္္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းေၾကာင္းတြင္ ေတြ႔ရျပန္သည္။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ တြန္းလွန္ခဲ့သူတို႔မွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက သမုိင္းသတင္းကို အတင္းအဓမၼ ေရးေစခဲ့သည္။ အျခား အေရးပါေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို သမုိင္းတင္ခြင့္မေပးဘဲ ထိမ္ခ်န္ခဲ့သည္။ ျမန္မာသမုိင္းပညာရွင္မ်ားမွာ သမုိင္းကို သမုိင္းလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေရးသား ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ မရခဲ့။ မရခဲ့သည္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက အခုအထိပင္။ လက္ဝဲအုပ္စုကလည္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ႏုိင္ငံေရးအရ သူတို႔ကသာ ဦးေဆာင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ မိမိႏွင့္မတည့္သူ အပါအဝင္ အျခားပါဝင္ခဲ့သည့္ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ က႑ကို ခ်န္လွပ္ထားေလ့ရိွသည္။ သမုိင္းအရ သတင္းေမွာင္ခ်ထားသည့္ သေဘာမ်ဳိးဟု ဆိုႏုိင္သည္။

ေနာက္တခ်က္ကလည္း သမုိင္းပညာရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ားအေနျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းကို ေဝဖန္ခ်င္တာပင္ ဗိုလ္ေနဝင္းလည္း ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ျဖစ္ေနေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အားနာၿပီး ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ အားနည္းခဲ့တာေတြအေပၚ ေျပာမထြက္တာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွခဲ့ပံုရသည္။ အမ်ဳိးသား ဇာတိမာန္ ထိခုိက္မည္ကိုလည္း စိုးရိမ္ဟန္ ရိွေကာင္းရိွႏုိင္သည္။ ဇာတိမာန္ဆိုတာ လူမ်ဳိးတုိင္း၌ ရိွသည္။ ရိွလည္း ရိွသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကေနသာ တည္ရိွသင့္သည္။ ဇာတိမာန္ဆိုသည္မွာ အနာစိမ္းကို လက္သည္းႏွင့္ဆိတ္သလို ဆိတ္ေနဖို႔ မလိုပါ။

ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို ထုိင္းႏုိင္ငံမွတဆင့္ ဝင္လာေတာ့ ဂ်ပန္တပ္အင္အား ၃ သိန္းေက်ာ္ ရိွသည္။ အဂၤလိပ္ေတြ အိႏိၵယကို ဆုတ္ေျပးရသည္။ ဂ်ပန္တို႔ရဲ႕ စစ္ေနာက္ေက်ာပုိင္းကို ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္ေသာ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ဝင္းဂိတ္၏ ခ်င္းဒစ္ (ျခေသၤ့) ကြန္မင္ဒို ေျပာက္က်ားတပ္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို ျမန္မာေက်ာင္းသားတို႔ ေလ့လာခြင့္၊ သိခြင့္မရခဲ့။ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစုက ေလေၾကာင္းခ်ီတပ္မ်ား၊ အေျမာက္တပ္မ်ား၊ သံခ်ပ္ကာတပ္မ်ား အလံုးအရင္းျဖင့္ ဂ်ပန္ေတြကို တုိက္ခဲ့တာ ျမန္မာေက်ာင္းသားတို႔ မသင္ခဲ့ရ၊ မသိခဲ့ရ။ မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစု၏ တုိက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ျမန္မာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာရိွ ဂ်ပန္စစ္သား အေရအတြက္သည္ ၁ သိန္း ၈ ေသာင္းေက်ာ္ ရိွသည္ဟု မဟာမိတ္ စစ္မွတ္တမ္းမ်ားက ဆိုထားသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိအခ်က္ကုိ ျမန္မာေက်ာင္းသားတို႔ မသင္ခဲ့ရ။

ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထက္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားတြင္ ဗိုလ္မႉးၾကီးဗထူး တဦးကိုသာ ဂ်ပန္ကို ေစာစီးစြာ ေတာ္လွန္သူအျဖစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သင္ၾကားေစခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ကို ေစာစီးစြာ ေတာ္လွန္ခဲ့ေသာ ရခုိင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းတြင္ မသင္ခဲ့ရ။ ဂ်ပန္တို႔၏ စစ္ေနာက္ေက်ာပုိင္းကို ခ်င္းတပ္မ်ားႏွင့္အတူ ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ေဂၚရခါး၊ ျမန္မာ အစရိွေသာ စစ္သားမ်ားအေၾကာင္း မသင္ခဲ့ရ။ စစ္ေတာင္းျမစ္ဝွမ္း တေလွ်ာက္တြင္ ကရင္ေျပာက္က်ားမ်ား၏ တုိက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္သား ၂ ေသာင္းေက်ာ္ ေခ်မႈန္းခံရသည္ကို ျမန္မာေက်ာင္းသားတို႔ ေက်ာင္းတြင္ မသင္ခဲ့ရ။ အေၾကာင္းကေတာ့ ထိုသူမ်ားမွာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ မရိွခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ႏုိင္သည္။

ဂ်ပန္စစ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ ေရာဂါဘယေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ေသာ ဂ်ပန္စစ္သား အေရအတြက္မွာ ၄ ေသာင္းေက်ာ္၊ ၅ ေသာင္းနီးပါး ရိွသည္ဟု သိရသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္က ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၅ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ မတ္လ ၂ဝ ရက္ေန႔တြင္ အထက္ဘက္မွ တုိက္ခုိက္၍ စံုဆင္းလာေသာ မဟာမိတ္တပ္မ်ားက မႏၲေလးကို သိမ္းထားႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္စစ္သား ၃ သိန္းတြင္ ၅ ေသာင္းခန္႔သာ အသက္ရွင္၍ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။

ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကိုသာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ သင္ေစသည္က သမုိင္းျဖစ္စဥ္အတြင္း သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းကို လိုသလို ပံုသြင္းယူျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကို အျပစ္တင္ေနသည္ မဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္လည္း သူ႔ေထာင့္သူ႔ေနရာက သမုိင္းေပး တာဝန္မ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အဆက္ဆက္၌ သမုိင္းကို ေမွ်ာ့ၾကိဳးတေခ်ာင္းကဲ့သို႔ အသံုးခ်ခဲ့ျခင္းကို ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။

ငါတို႔တပ္က မဟုတ္ရင္၊ ငါတို႔ပါတီက မဟုတ္ရင္၊ ငါတုိ႔သမဂၢက မဟုတ္ရင္၊ ငါတို႔အဖြဲ႔အစည္းက မဟုတ္ရင္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ မွန္ေနေသာ္လည္း မိွန္ထားလုိက္၊ လူအသိမခံေစနဲ႔ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးဟာ အခုအထိ အားေကာင္းၿပီး ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ေနရေသးသည္။ လူထုကို ပညာေပးေနတဲ့ စာေပနဲ႔ မီဒီယာ အသုိင္းအဝုိင္းမွာေတာင္ ရိွေနေသးတာလည္း ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။

တပ္က လူအခ်င္းခ်င္းသည္ပင္လွ်င္ အုပ္စုကြဲလာပါက သမုိင္းမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုေတြ ေငြစကၠဴေပၚမွာ မရိွေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦး (အန္အယ္ဒီ ဒုဥကၠ႒) ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး ေစာေမာင္တို႔၏ ဓာတ္ပံုမ်ား တပ္မေတာ္ျပခန္းမွာ ခ်ိတ္မထားေတာ့။ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕တြင္လည္း ဤနည္းႏွင္ႏွင္ပင္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္းတြင္ မရိွေတာ့သည့္ (သို႔) ႏုတ္ထြက္သြားသည့္ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕၏ ဓာတ္ပံုမ်ား၊ မွတ္တမ္းမ်ားကို ဝဘ္ဆုိဒ္မ်ားတြင္ ထည့္သြင္းထားျခင္း မရိွသည္ဘဲ ထိန္ခ်န္ထားသည္ကိုလည္း ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ ေတြ႔ရသည္။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရိွသူမ်ားက သမုိင္းကို လိုသလို ေရးေနၾကသည့္ သေဘာပင္။

လက္ရိွကာလမွာလည္း ျပည္တြင္းထုတ္ ဂ်ာနယ္အခ်ဳိ႕သည္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ၊ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အစရိွသည္တို႔အတြက္ သတင္းမွားမ်ားကို အာဏာရွင္မ်ားအၾကိဳက္ ပါးပါးနပ္နပ္ တင္ေနၾကသည္။ အက်ဳိးစီးပြားတခုအတြက္ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ လုိင္းမ်ားကို လူထုအၾကား ခ်ျပေနသည္။ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ခရီးရွည္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မတင္ျပဘဲ ေမွ်ာ့ၾကိဳးကဲ့သို႔ အသံုးခ်ေနသည္။ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခြင့္မတာေၾကာင့္ စာေစာင္ဂ်ာနယ္ အမ်ားစုဟာ ဥာဏ္ကိုလႊာၿပီး လူထုကို တင္ျပေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ား၏ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ႏွင့္ ေမာ္ကြန္းမ်ားကို ေရးသားသကဲ့သို႔ အာဏာရွင္တို႔ဘက္ကို လုိက္၍ ေရးသားေနသည့္ စာေပသမား၊ ဂ်ာနယ္သမား အခ်ဳိ႕ကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ေနရသည္။

မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားသည္ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္အတြက္ အေရးၾကီးသည္ဟု ႐ႈျမင္ပါက အျမင္က်ယ္ေသာ၊ တန္ဖိုးျမင့္ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား တိုးပြားလာရန္အတြက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း သတင္းမွားမ်ား၊ သတင္းထိန္ခ်န္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနျခင္းကို ရပ္ဆုိင္းၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းလုိက္သည္။
(၃ဝ ရက္ ႏိုဝင္ဘာလ၊ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္)

Friday, December 4, 2009

"မင္းကို ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္"



တခုေသာ မိုးသည္းညမွာ အသက္ ၅၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မာခ့္ ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ဘ၀သူ အဆံုးစီရင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္ ။ သူ႕မွာ ဘာတြယ္တာစရာရွိလို႔လဲ ။

အခုအခ်ိန္ထိ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူဟာ မိသားစုဘ၀ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာလဲ ဘယ္တံုးကမွ မပိုင္ဆုိင္ဖူးခဲ့။ သူ႕မိဘေတြဆံုးသြားတာ ၇ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ညီမတစ္ေယာက္ရွိေပမဲ့ အဆက္အသြယ္ျပတ္ ေနတာၾကာလွၿပီ ။ ရွိတဲ့ အလုပ္ကေလးတစ္ခုကလဲ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားအဆင့္ ။ ဘာမွမက္ေလာက္စရာမရွိ။ အဲ့ဒီေတာ့ သူ ေသေသရွင္ရွင္ သူ႕ကို ဂရုစိုက္မဲ့သူ တစ္ေယာက္မွမရွိတာ ေသခ်ာတယ္။

အဲ့ဒီညမွာပဲ တခုေသာ အခန္းငယ္ကေလးမွာ ၆ႏွစ္သား ကေလးတစ္ေယာက္က Star Wars Action ဇာတ္ေကာင္ရုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ ။ သူ႕ခမ်ာ အဲ့ဒါေတြ၀ယ္ဖို႔ မုန္႔ဖိုးရေအာင္ မနက္ခင္း သူ႕အေဖ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တုိင္း သူပါလုိက္ရတယ္။ အခုဆို Darth Vader ကို ၀ယ္ႏုိင္ဖို႔ သူ ၅၀ဆင့္ပဲ လိုေတာ့တယ္ ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္က တံခါးေခါက္သံၾကားလို႔ သူေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အ၀တ္အစား ညစ္ႏြမ္းႏြမ္းဖရိုဖရဲနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔အတူ တခါးး၀မွာ သူ႕အေဖနဲ႔အေမကို တစံုတရာေျပာေနသံ ၾကားလုိက္တယ္။ သူ႕အေမကလဲ စိတ္မေကာင္းတဲ့ပံုစံနဲ႔ လူႀကီးကို အိမ္ထဲေခၚလိုက္တယ္။ ေနာက္ သူတို႔ ဘာေတြေျပာေနမွန္း သူလဲ အကုန္နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူသိတာက မ်က္ႏွာကို လက္၀ါးနဲ႔ အုပ္ၿပီး ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုေနတဲ့ အဲ့ဒီ လူႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး သူအရမ္း စိတ္ထိခုိက္သလိုျဖစ္လာတာပဲ ။

ေနာက္ေတာ့ သူ႕အခန္းထဲကို အေျပးအလႊားသြားၿပီး သူ႔ပိုက္ဆံဗူးေလးထဲက ဒဂၤါး ၅၀ ျပားေလးကို ယူၿပီး ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ လူႀကီးသံုးေယာက္ သူ႕ကို အံ့အားသင့္သလို စိုက္ၾကည့္ေန ခ်ိန္မွာ သူ႕က အဲ့ဒီလူႀကီးကို ဖက္ၿပီး သူေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို လက္ခံဖို႔၊ မငိုေတာ့ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သူလဲ အခန္းထဲ ကမန္းကတန္းျပန္လာခဲ့တယ္ ။ သူ နည္းနည္းေတာ့ ရွက္သလို ခံစားေနရေပမဲ့ အရမ္းလဲေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္ ။

ေအာက္ထပ္မွာေတာ့ မာခ့္က ဒဂၤါးျပားေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကုိင္၊ ငိုေနရင္းနဲ႔ ကေလးမိဘေတြကုိ စကားဆက္ေျပာေနတယ္။ အႏွစ္၂၀ေလာက္ အထီးက်န္ဆန္ေနခဲ့တဲ့ သူ႕ဘ၀မွာ ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ ဂရုတစိုက္ေထြးဖက္ခံရမႈတစ္ခုဟာ သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္စိတ္ၾကည္ႏူးေစေၾကာင္း၊ ဒီခံစားမႈေလး ဘယ္အခ်ိန္ထိရွိေနမွာလဲလို႔ သူ သိခ်င္ေၾကာင္း၊ သူ႕ကို ဂရုစိုက္မဲ့သူ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး လို႔ သူထင္ထားခဲ့တဲ့ ဘ၀ဟာ ထင္သေလာက္ မဆိုးခဲ့ေၾကာင္း ေျပာရင္းျပန္သြားတယ္။

အဲ့ဒီညက အျဖစ္အပ်က္ဟာ မာခ့္ရဲ႕ဘ၀ကို အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေစတယ္ ။ ဘ၀မွာ ဘယ္လိုဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနထုိင္သြားရမလဲဆိုတာကို သူ အလိုလိုသေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္ ။ မာခ့္ကို ထပ္မေတြ႕ရေတာ့ေပမဲ့ မာခ့္က သူတို႔မိသားစုဆီ စာေတြပို႔ဆဲ ။ သူအဆင္ေျပေၾကာင္း၊ က်န္းမာေၾကာင္း ေရာက္ရာအရပ္ကေန ယေန႕အခ်ိန္ထိ အသိေပးဆဲပဲ ။

တကယ္ေတာ့ ၆ႏွစ္သားအရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲ့ဒီိေန႔က ဘာလို႔ အဲ့လိုလုပ္ခဲ့တာလဲဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္လဲ အတိအက်ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ စိတ္ထိခုိက္ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို စိတ္ထဲက တံု႔ျပန္ခ်င္တဲ့အတုိင္း တံု႔ျပန္လုိက္မိတာ ။ ဒါေပမဲ့ ေပးဆပ္မႈတစ္ခုအတြက္ ရခဲ့တဲ့ အဲ့ဒီပီတိေလးကို ျပန္ေတြးမိတုိင္း ကၽြန္ေတာ္အခုအခ်ိန္ထိ ၾကည္နူးမိဆဲပဲ။

အဲ့ဒီေန႔က သူ႕ကုိယ္သူ သတ္ေသေတာ့မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ မာခ့္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေရွ႕အေရာက္ သူျမင္လုိက္ရတဲ့ ကား bumper မွာ ေရးထားတဲ့ စာတန္းေလးတစ္ခုအတြက္ ဒီအိမ္ကလူေတြဟာ ဘယ္လို စိတ္ဓါတ္ပိုင္ရွင္ေတြပါလိမ့္လို႔ (သူမေသခင္) သိခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတယ္ ။ အဲ့လိုနဲ႔ သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ ေရာက္လာခဲ့တာပဲ ။

ဒဂၤါး၅၀ျပားေလးနဲ႔ bumper ေပၚကစာတန္းေလးတစ္ခုဟာ လူနွစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ ဘ၀ကို လံုး၀ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ကား bumper ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ စာတန္းေလးက "မင္းကို ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ (Somebody loves you)" တဲ့ ...


"Somebody Loves You" by Wil Horneff
Translated by Cinderella

Special remembrance to 3rd December, 09

Wednesday, December 2, 2009

ဘဝစိတ္ပ်က္ေၾကကဲြခ်ိန္မွာ ၿပံဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးကိန္းက အတူတူပါပဲ


ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကိစၥအားလံုးက တစ္ခုကိုရရင္ အျခားတစ္ခုကို ဆံုး႐ႈံးရတာခ်ည္းပဲ။ အခ်စ္က လူကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေပးသလို ဝမ္းနည္းေၾကကဲြမႈကိုလည္း ေပးတယ္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာျခင္းက လူကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစသလို စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈေတြကိုလည္း ေပးတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းက လူကိုဝမ္းသာဂုဏ္ယူေစသလို ႐ႈံးနိမ့္ျခင္းက လူကိုဝမ္းနည္းေစတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ရတာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အလားတူ ဆံုး႐ံႈးသြားခဲ့ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့အဆအတိုင္း ျပန္ခံစားရလိမ့္မယ္။ ဥပမာ- ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ၈မွတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရင္ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ၈မွတ္ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။

လူတခ်ဳိ႕က ပစၥည္းဥစၥာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ က်န္းမာေရး၊ မိသားစု သို႔မဟုတ္ အခ်စ္ေရးမွာ ဆံုး႐ႈံးသြားၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က စီးပြါးေရး၊ ေအာင္ျမင္ေရးမွာ ၃မွတ္ေလ်ာ့ခဲ့ေပမယ့္ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈမွာ ၃မွတ္တိုးလာခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕အရာေတြက မတရားဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ တရားတာေတြခ်ည္းပါပဲ။

တခ်ဳိ႕က ေငြရွိရင္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။

ဆင္းရဲသားတစ္ဦးက ေငြရာေက်ာ္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရႏိုင္တယ္။ အဲဒီဆင္းရဲသား သူေဌးျဖစ္ၿပီးေနာက္ တူညီတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေငြေထာင္ေသာင္းသံုးမွ ဒါမွမဟုတ္ သိန္းရာေက်ာ္သံုးမွ သူရႏိုင္ေတာ့မယ္။ အရသာျပင္းျပင္းႀကိဳက္ေလ အဲဒီပစၥည္းေတြရဲ႕အရသာက ညံ့ေလေလျဖစ္တယ္။ ေငြေၾကးမ်ားေလေလ အဲဒီေငြေတြရဲ႕တန္ဖိုးက ေသးေလေလျဖစ္တယ္။ ဗိုက္အရမ္းဆာခ်ိန္မွာ ေပါက္စီတစ္လံုးရဲ႕ အရသာက အရမ္းခ်ဳိၿမိန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပါက္စီငါးလံုးစားၿပီးေနာက္ ေပါက္စီရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့အရသာကို သင္ခံစားမိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေငြမ်ားေလ သူခိုးဓျမရန္ကိုေၾကာက္ေလ၊ အိမ္ႀကီးေလ ထိန္းသိမ္းလွဲက်င္းရမွာေၾကာက္ေလ၊ မ်ားမ်ားစားတဲ့လူက ဝမွာေၾကာက္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းစားရတဲ့လူက ေသမွာေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္ ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြက ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ သစ္သီးဝလံေတြ စားၾကတယ္။ ပဲ၊ ေျပာင္း၊ ဂ်ံဳေတြကို အဓိကထားစားၾကတယ္။ အဲဒီအစားအစာေတြ အားလံုးက ဆင္းရဲတုန္းက စားခဲ့တဲ့အစာ ဒါမွမဟုတ္ တိရစာၦန္ေတြကို ေကြၽးတဲ့အစာေတြ မဟုတ္ပါလား?

အားလံုးသိၿပီျဖစ္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။

ေျမေခြးတစ္ေကာင္ဟာ ၿခံစည္းရိုးထဲက စပ်စ္သီးကိုေတြ႔ေတာ့ အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တယ္။ အပင္ထက္က စပ်စ္သီးေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေျမေခြးဟာ ၿခံထဲဝင္ဖို႔ ဝင္ေပါက္ကိုလိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး စည္းရိုးနားက ဝင္ေပါက္တစ္ခုကို သူေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဝင္ေပါက္ကေသးေနလို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ဝင္မရခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေျမေခြးက ဝင္ေပါက္ေသးေသးေလးထဲ ဝင္ရဖို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ေသးငယ္သြားေအာင္ စည္းရိုးအျပင္မွာ(၆)ရက္ၾကာ အဆာငတ္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျမေခြးဟာ ၿခံထဲဝင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး စပ်စ္သီးေတြကို အားရပါးရ စားသံုးခဲ့တယ္။ စားၿပီးမွ ျပည့္တင္းေနတဲ့ခႏၶာနဲ႔ ၿခံအျပင္ထြက္ဖို႔ မရမွန္းသိေတာ့ ေျမေခြးဟာ (၆)ရက္ၾကာ အဆာငတ္ခံျပန္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးရကိန္းက အတူတူပဲလို႔ ေျပာရျခင္းျဖစ္တယ္။

ေခ်ာင္းအထက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္တစ္ေကာင္နဲ႔ ေခ်ာင္းေအာက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္က ဘာမွမျခားနားဘူး။ ရွဥ့္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရဘယ္ေလာက္ဆန္႔မလဲ? ေရပိုေသာက္တဲ့သူက ဗိုက္ကားၿပီး ေသရံုကလဲြလို႔ ဘာျဖစ္ႏိုင္ဦးမလဲ?

ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ကုိယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္က တစ္ေန႔ထမင္းသံုးနပ္နဲ႔ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပါပဲ။ ကုတင္အလံုးတစ္ရာ ပိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပဲ သင္အိပ္ႏိုင္မယ္။ ဖိနပ္အရံတစ္ေထာင္ ပိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ႀကိမ္မွာ ဖိနပ္တစ္ရံပဲ သင္စီးလို႔ရမယ္။ ဟင္းအပဲြရာေက်ာ္ကို သင္မွာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ သင္ဘယ္ေလာက္စားႏိုင္မလဲ? အလြန္ဆံုး အစာအိမ္တစ္ခုပဲ သင္ထည့္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား?

လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။ လူ႔ေလာကထဲ ေရာက္လာသူေတြအားလံုးမွာ ဥစၥာ၊ ရာထူးေတြသာ အနိမ့္အျမင့္ဆိုၿပီး အဆင့္အတန္းခဲြထားၾကမယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုေတာ့ အနိမ့္အျမင့္ခဲြျခားလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေငြရွိတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ပိုရႈပ္ေထြးမယ္။ ဆင္းရဲတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ပိုရိုးရွင္းမယ္။ ဒီေလာက္ေလးပဲ ကြာျခားပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ေယာက္်ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမ သံုးေလးေယာက္ပိုင္ဆိုင္သူက တစ္ေယာက္တည္းပိုင္ဆိုင္သူေလာက္ ရိုးရွင္းေပ်ာ္ရႊင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

သင္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းျခင္းက တစ္ေနရာမွာ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနလိမ့္မယ္။ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ထပ္ၾကပ္မခြါလိုက္လို႔ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အရာရာတိုင္းက သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံဝင္ခြင္က် ဒြန္တဲြေနတယ္ဆိုတာကို သင္သတိျပဳမိလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တာ ဝမ္းနည္းတာ၊ ပိုင္ဆိုင္တာ ဆံုးရႈံးတာ၊ ေကာင္းတာ ဆိုးတာ၊ တိုးတာ ေလွ်ာ့တာ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက တူညီေနပါလိမ့္မယ္။

တခ်ဳိ႕လူက အခ်ိန္ေစာၿပီး ရယူပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေနာက္က်မွ ရယူပိုင္ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အခ်ိန္ေစာၿပီး လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွ ဆံုးရႈံးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေလာက္ ဆံုးရႈံးခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းရမွာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသဆံုးခ်ိန္မွာ လူတိုင္း၊ အရာတိုင္းက တူညီသြားပါတယ္။ ေသဆံုးျခင္းက အရာအားလံုးကို တရားမွ်မွ် ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေသဆံုးျခင္းမွာ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ခဲြမထားပါဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့လူက သက္ေတာင့္သက္သာေသရၿပီး ဆင္းရဲသူက နာက်င္ခံစားၿပီး ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။

လူတခ်ဳိ႕က (၁ဝ)မွတ္အျပည့္ရတယ္။ သူေသဆံုးထြက္ခြါခ်ိန္မွာ (၁ဝ)မွတ္အျပည့္ ဆံုးရႈံးရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ လံုးဝတရားပါတယ္။

လူတခ်ဳိ႕က (၃)မွတ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က (၇)မွတ္ရတယ္။
(၃)မွတ္ရသူက (၃)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၇)မွတ္ေသာက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
(၇)မွတ္ရသူက (၇)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၃)မွတ္ေသာက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
တခ်ဳိ႕က အရင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွရတယ္။ တခ်ဳိ႕က လံုးဝမရဘူး။

အရင္ရသူက အရင္ဆံုး႐ႈံးမယ္။ ေနာက္က်ရသူက ေနာက္မွဆံုး႐ႈံးမယ္။ လံုးဝမရသူက ဆံုး႐ံႈးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ဘာအၿငိဳးအေတးမွ မထားနဲ႔။ သူမွန္တယ္၊ ငါမွားတယ္၊ သူညံ့တယ္၊ ငါေတာ္တယ္နဲ႔ တြယ္ကပ္တြက္ခ်က္မေနပါနဲ႔။ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။

မူရင္းေရးသားသူ -- He Quan- Feng (何權峰) (စိတ္ပညာ)

(微笑,當生命陷落時 總數是一樣的) (ဘဝစိတ္ပ်က္ေၾကကဲြခ်ိန္မွာ ၿပံဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးကိန္းက အတူတူပါပဲ)
ဘာသာျပန္သူ - ႏုိင္းႏုိင္းစေန

Thursday, November 26, 2009

ရင္နင့္စရာျဖစ္ရပ္

(တရာခံကေတာ့ေရြဂံုတိုင္အထုးကုေဆးခန္းမွအစာအိိမ္အူလမ္းေၾကာင္းဆရာ၀န္ေဒါက္တာၾကည္စိုး)


ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္း
ျမန္မာ့ သတင္းမီဒီယာအခ်ိဳ႕ စည္းေဘာင္လြတ္ေနျခင္း

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ျပည္တြင္းက သတင္းဂ်ာနယ္ ႏွစ္ေစာင္မွာ ပါ၀င္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ဦး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ပုဂၢလိက ေဆးရံုတစ္ခုတြင္ ေသဆံုးျခင္း သတင္းကို ဖတ္မိၿပီး ဤေဆာင္းပါးကို ေရးရန္ အႀကံျဖစ္ပါသည္။

သတင္းအက်ဥ္းမွာ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးေရာဂါျဖစ္ၿပီးစ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးသည္ ဗိုက္နာသျဖင့္ ပုဂၢလိက ေဆးရံုတစ္ရံုတြင္ သြားေရာက္ျပသသည္။ ဆရာ၀န္တစ္ဦးက စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီး အူအတက္ေရာင္ေရာဂါ ရွိသည္ဟု ဆိုကာ ခြဲစိတ္ကုသသည္။ ခြဲစိတ္ကုသအၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ သတင္းႏွစ္ပုဒ္လံုး၏ သံုးသပ္ခ်က္မွာ ဆရာ၀န္၏ အမွားေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ အသက္ဆံုးရံႈးရသည္ဟု ဆိုထားၿပီး ေနာင္တြင္ အလားတူ အမွားမ်ိဳးမျဖစ္ရန္ အႀကံဥာဏ္ ေပးထားေလသည္။

သတင္းေဆာင္းပါး အက်ယ္ကို ေအာက္ပါ ဂ်ာနယ္ႏွစ္ေစာင္တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။

Snap-shot
weekly 11

ကြ်န္ေတာ့္အေနျဖင့္ တရားဥပေဒ ရႈေထာင့္ႏွင့္ ေဆးပညာရႈေထာင့္ တို႔မွၾကည့္၍ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးလိုသည္။

တရားဥပေဒရႈေထာင့္

(၁) သတင္းႏွစ္ပုဒ္လံုး၏ အရင္းအျမစ္သည္ ကြယ္လြန္သြားေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္၏ မိခင္ထံမွ ျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢလိကေဆးရံုႏွင့္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေသာ ဆရာ၀န္ (သို႔မဟုတ္) ၄င္းတို႔က လႊဲအပ္ေသာ ေရွ႕ေနတို႔၏ တိုက္ရိုက္ ေျပာဆိုခ်က္မ်ား မပါ၀င္။ (မိခင္က တဆင့္ေျပာေသာ ေဆးရံု၏ အစုရွယ္ယာ ပါ၀င္သူတစ္ဦး၏ ေျပာဆိုခ်က္သည္ hearsay evidence ျဖစ္သျဖင့္ သက္ေသအျဖစ္ တင္ရန္ ခဲယဥ္းသည္။) ထို႔ေၾကာင့္ မွ်တမႈ ရွိေသာ သတင္းမ်ား မဟုတ္ေပ။

(၂) ေသဆံုးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို ရင္ခြဲစစ္ေဆးသည့္ ေဆးစစ္ခ်က္ (Post-Mortem report) မပါရွိ။ Death certificate ( ေသစာရင္း ) တစ္ခုတည္းသည္ ေသဆံုးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းအတြက္ ျပည့္စံုလံုေလာက္သည့္ အေထာက္အထား မျဖစ္ပါ။

(၃) ဆရာ၀န္၏ မကြ်မ္းက်င္မႈ (သို႔မဟုတ္) ေပါ့ေလ်ာ့မႈ ျဖစ္မျဖစ္ကို ဘက္လိုက္မႈမရွိေသာ (၄င္းပုဂၢလိက ေဆးရံုႏွင့္၄င္း၊ ကုသေသာ ဆရာ၀န္ႏွင့္၄င္း၊ လူနာရွင္ႏွင့္၄င္း တစံုတရာ ပတ္သက္မႈ မရွိသည့္) စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ထားျခင္း မရွိ။

(၄) ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တရားစီရင္ေရး စနစ္အရ တရားရံုးေရွ႕ေမွာက္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု စီရင္ျခင္း မခံရေသးသေရြ႕ တရားစြဲဆိုခံရသူအား အျပစ္မရွိဟု မွတ္ယူရမည္ဆိုေသာ “Innocent until proven guilty” ဆိုသည့္ မူကို ဆန္႔က်င္ေနသည္။ (စကားခ်ပ္။ ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ ဖို႔ဒ္ဟုဒ္စစ္စခန္းတြင္ စစ္သား ၁၃ ဦးကို ေသေစမႈျဖင့္ စြပ္စြဲခံေနရေသာ ဗိုလ္မႈးဟာဆန္အား မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ား အမ်ားအျပားရွိေနေစကာမူ တရားရံုးက ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း မရွိေသးသျဖင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ စာနယ္ဇင္းမ်ားက “Accused” ဟူသည့္ စကားလံုးျဖင့္သာ သံုးႏႈန္းၿပီး အျပစ္ရွိသူဟု မသံုးႏႈန္းေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။)

ေဆးပညာရႈေထာင့္

(၁) အေပၚေသြး ၉၀ ႏွင့္ ေအာက္ေသြး ၆၀ သည္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္နည္းေသာ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖို႔ ပံုမွန္ရွိေသာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ျဖစ္ႏိုုင္သည္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္၏ ေနထိုင္မေကာင္း မျဖစ္မီက ရွိေသာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားရန္လိုသည္။ သာမာန္အားျဖင့္မူ အေပၚေသြး ၉၀ ႏွင့္ ေအာက္ေသြး ၆၀ သည္ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ နည္းေနသည္ဟု မဆိုသာ။

(၂) Acute abdomen - ရုတ္တရက္ျဖစ္ေသာ ဗိုက္ေအာင့္ဗိုက္နာ ေရာဂါအုပ္စု၏ လကၡဏာမ်ားမွာ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။ ေသစာရင္း Death certificate တြင္ပါရွိေသာ ေရာဂါအမည္ သတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္သည့္ Mesenteric lymphadenitis (အူရွိ ျပန္ရည္က်ိတ္ေရာင္ ေရာဂါ) ႏွင့္ Acute appendicitis (အူအတက္ေရာင္ေရာဂါ) ေရာဂါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးမွာ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေသာ ဗိုက္နာ ဗိုက္ေအာင့္ ေရာဂါ အုပ္စုတြင္ အက်ံဳး၀င္သျဖင့္ ေရာဂါလကၡဏာ ဆင္တူသည္။ ၀မ္းဗိုက္ကို ဖိလ်င္ နာျခင္း (tenderness) သည္ ၄င္း Acute abdomen ေရာဂါအုပ္စု၏ လကၡဏာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ကုသပံုမွာ ကြဲျပားသည္။ အူအတက္ေရာင္ေရာဂါ ျဖစ္လွ်င္ ခြဲစိတ္ကုသမွသာ ေပ်ာက္ကင္းရန္ အခြင့္အလန္းမ်ားၿပီး ျပန္ရည္က်ိတ္ေရာင္ျခင္း အတြက္မူ ခြဲစိတ္ကုသရန္ လိုအပ္ေလ့မရွိ။

(၃) ခြဲစိတ္ကုသရန္အတြက္ အရြယ္မေရာက္ေသးသူျဖစ္ပါက မိဘ (သို႔) အုပ္ထိမ္းသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူရန္လိုသည္။ ထိုခြင့္ျပဳခ်က္တြင္ ခြဲစိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အႏၱရာယ္မ်ားကို သိရွိနားလည္ေၾကာင္းႏွင့္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္းပါရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္ ဆရာ၀န္႔ သေဘာပါဟု ဆရာ၀န္ကို ပံုအပ္တတ္ၾကသည္။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ဆရာ၀န္ ကိုယ္တိုင္ (သို႔) ဆရာ၀န္က လႊဲအပ္ျခင္း ခံရေသာ သူနာျပဳ က ခြဲစိတ္ျခင္း၏ အက်ိဳး၊ အျပစ္တို႔ကို လူနာရွင္အား ေသေသခ်ာခ်ာနားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပၿပီး လူနာရွင္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရန္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုရင္းမွာ ေဆးပညာရွင္မ်ားဖက္က လူနာႏွင့္ လူနာရွင္ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းလင္း ေျပာျပရန္ တာ၀န္ရွိၿပီး၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္ႏွင့္ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္၏ အက်ိဳးဆက္ကို ခံစားရန္မွာ လူနာႏွင့္ လူနာရွင္ျဖစ္သည္။ ခြဲစိတ္ကုသခ်က္တြင္ ကြ်မ္းက်င္မႈ ရွိမရွိကမူ ခြဲစိတ္ကုသသူ ဆရာ၀န္၏ တာ၀န္ျဖစ္ေပမည္။

(၄) “တီဗြီဓာတ္မွန္ မရိုက္၊ ေသြးမစစ္ပဲ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ပို႔လိုက္တယ္” ဟု လူနာရွင္ မိခင္က ျပန္လည္ေျပာျပေၾကာင္း သတင္းတြင္ ေရးသားထားသည္။ ဤအခ်က္မွာ အတိအက် မွန္မမွန္ ေျပာရခက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေရးေပၚခြဲစိတ္ကုသမႈ အတြက္ ျပင္ဆင္တိုင္း ေသြးအမ်ိဳးအစား စစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ ေသြးအရန္သင့္ထားျခင္းတို႔က မျဖစ္မေန လုပ္ရမည့္ကိစၥမ်ားပင္။ ထိုသို႔ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ္ ဆရာ၀န္ဖက္က “ေပါ့ေလ်ာ့မႈ” ရွိသည္ဟု ေျပာမည္ဆိုက ေျပာႏိုင္သည္။ တီဗြီဓာတ္မွန္ ရိုက္ျခင္းသည္ ဤေရာဂါအတြက္ အေကာင္းဆံုး စစ္ေဆးခ်က္ ဟုတ္မဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ မေျပာတတ္ေပ။ သို႔ရာတြင္ လူနာကို လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္ရံုတင္မကပဲ ထပ္မံအတည္ျပဳသည့္ စစ္ေဆးခ်က္ ( ဥပမာ - ကြန္ပ်ဴတာ ဓာတ္မွန္ရိုက္ျခင္း ) ကို ေဆာင္ရြက္ရန္ အေျခအေနေပးပါက ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။ အထက္ပါအခ်က္မွာ ကြ်န္ေတာ္၏ ထင္ျမင္ခ်က္သာျဖစ္ၿပီး ပို၍ ျဖစ္သင့္သည္မွာ မခြဲစိတ္မီ လံုေလာက္ေသာ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိကို ကြ်မ္းက်င္ေသာ ပညာရွင္မ်ားပါသည့္ (တရားဥပေဒ ရႈေထာင့္ အခ်က္ - ၃ ပါ) ဘက္လိုက္မႈမရွိေသာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔က အဆံုးအျဖတ္ ေပးရေပမည္။

ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးခ်က္ကို အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ သတင္းပါ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ဆရာ၀န္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ (သို႔မဟုတ္) မရွိပါဟု ေျပာဆိုရန္ မလံုေလာက္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ထို႔အျပင္ တရားရံုုးတြင္ တရားရင္ဆိုင္ၿပီး ဆရာ၀န္တြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု စီရင္ခ်က္ မခ်မွတ္ေသးေသာေၾကာင့္ ဥပေဒသေဘာအရ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္တြင္ ဆရာ၀န္၌ အျပစ္မရွိဟု မွတ္ယူရေပမည္။

တိုင္းျပည္၏ မ်က္စိႏွင့္ နားသဖြယ္ျဖစ္ေသာ သတင္းမီဒီယာအခ်ိဳ႕၏ သတင္းေဆာင္းပါး ေရးသားသူမ်ားက ဥပေဒေရွ႕က တင္ႀကိဳ၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးေနျခင္းသည္ တရားစည္းေဘာင္လြတ္ေနေၾကာင္း ေထာက္ျပလိုက္ရပါသည္။

လူမႈေရး ရႈေထာင့္တစ္ခုတည္းမွ ၾကည့္၍ ေကာက္ခ်က္ခ်သူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား အတြက္မူ ကြ်န္ေတာ့္အေနျဖင့္ မေျပာသာေပ။ ဤေဆာင္းပါး ႏွစ္ပုဒ္၏ ေကာက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ Prejudice ( ဥပေဒ ေရွ႕က တင္ႀကိဳအဆံုးအျဖတ္ေပးျခင္း ) တို႔ကို လံုး၀ သေဘာမတူ ေစကာမူ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အရည္အေသြး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေစေရးအတြက္ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္သည္ကိုေတာ့ လိႈ္က္လိႈ္က္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုပါသည္။ တိုင္းျပည္၏ က်န္းမာေရး အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေစဖို႔ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ားသာမက ျပည္သူျပည္သားအားလံုးႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ပါ တာ၀န္ရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။

ျပန္လွန္ ေဆြးေႏြးလိုပါက မွတ္ခ်က္တြင္ ေရးသားေပးသြားပါရန္ ေမတၱာရပ္ပါသည္။ စီေဘာက္စ္တြင္ ေဆြးေႏြးရ ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။


အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ
တကၠသိုလ္ လွမြန္

ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္း

မခိုင္႐ႊန္းလဲ့ရည္ ေသဆုံးမႈ ေနာက္ဆက္တြဲ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ စတင္ၿပီ( လွ်ပ္တစ္ျပက္ဂ်ာနယ္)


ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရႊဂုံတုိင္ အထူးကု ေဆးခန္းတြင္ မခုိင္ရႊန္းလဲ့ရည္ ဆိုသည့္ ေက်ာင္းသူတဦး ေသဆုံးခဲ့ရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္တြင္း သတင္း ဂ်ာနယ္မ်ားက အက်ယ္တ၀င့္ ေရးသားေဖာ္ျပၿပီးေနာက္ သက္ဆိုင္ရာ ေဆးခန္းႏွင့္ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီးတို႔ကို ႏုိ၀င္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဆးေကာင္စီက စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ား စတင္ျပဳလုပ္ေနၿပီဟု သိရွိရသည္။

ယင္းသုိ႔ ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္မ်ား၏ သတင္းေဖာ္ျပမႈေၾကာင့္ ေဆးခန္းႏွင့္ ဆရာ၀န္တုိ႔၏ လုပ္ရပ္သည္ တာ၀န္မဲ့သည္ဟု ျပည္သူမ်ားအၾကား ေ၀ဖန္ေျပာဆိုမႈမ်ား ေပၚထြက္လာသည့္အတြက္ ထုိသုိ႔ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ား စတင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဆးေကာင္စီမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ေျပာသည္။

“စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ကို ဒီလ၂၆ ရက္ေန႔မွာ အထူးအစည္းအေ၀းေခၚၿပီးဖြဲ႕တယ္၊ စစ္ေဆးမႈေတြစလုပ္ၿပီ”ဟု ၎က ဆုိသည္။

စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕တြင္ ေဆးပညာဆုိင္ရာအၿငိမ္းစားပါေမာကၡ၊ ဌာနမွဴးမ်ားႏွင့္ လက္ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲ ဆရာ၀န္ႀကီး မ်ားပါ၀င္ကာ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ားကို သီတင္းတပတ္ ျပဳလုပ္မည္ဟုလည္း သိရွိရသည္။

အကယ္၍ မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္အမႈတြင္ ေဆးကုသမႈမွားယြင္းေၾကာင္း စစ္ေဆးေတြ႕ရွိပါက လူနာကို ကုသေပးခဲ့ေသာ အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီး၏ ေဆးကုသခြင့္လိုင္စင္အသိမ္းခံရမည္ ျဖစ္ၿပီး ေရႊဂုံတုိင္ အထူးကုေဆးခန္း(SSC)သည္ တရား၀င္၀န္ခ်ေတာင္းပန္မႈ ျပဳလုပ္ကာ လူနာရွင္ကုိ ေလ်ာ္ေၾကးေပးရဖြယ္ရွိေၾကာင္း ေဆးေကာင္စီ တာ၀န္ရွိသူက ဆုိသည္။

“တကယ္ပဲ ေဆးကုသမႈ မွားယြင္းတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အထူးကုဆရာ၀န္(ဆမ)အသိမ္းခံရၿပီး ေဆးခန္းကလည္း လူနာရွင္ကို ေလ်ာ္ ေၾကး ေပးရတာမ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ စုံစမ္းလို႔ရတဲ့ရလဒ္အေပၚမူတည္ၿပီး ဘယ္လို အေရးယူမလဲဆိုတာ အစည္းအေ၀းေခၚ ဆုံးျဖတ္ မယ္”ဟု ၄င္းကေျပာသည္။

အဆိုပါ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ၉တန္းေက်ာင္းသူ မခိုင္းရႊန္းလဲ့ရည္သည္ ေအာက္တုိဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ေသြးလြန္တုပ္ေကြး ေရာဂါေၾကာင့္ ၀မ္းဗုိက္နာေသာ ေ၀ဒနာျဖင့္ ေရႊဂုံတုိင္ေဆးခန္းသို႔ ေရာက္ရွိလာရာ ေဆးခန္းမွ အစာအိမ္ႏွင့္အူလမ္းေၾကာင္းခြဲစိတ္ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးက အူအတက္ေရာင္ေရာဂါျဖစ္ေနသည္ဟုေျပာဆုိၿပီး ခြဲစိတ္ကုသရာမွ ေအာက္တုိဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေသဆုံးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

မခုိင္ရႊန္းလဲ့ရည္ျဖစ္ရပ္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အစုိးရ၏ညံ့ဖ်င္းေသာျပည္သူ႔က်န္းမာေရးစီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ား ရွိေနသည္ကို မီးေမာင္း ထုိးျပေသာ ျဖစ္စဥ္တခုျဖစ္ေၾကာင္း၊ မခုိင္ရႊန္းလဲ့ရည္ကဲ့သို႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးေတြ႕ႀကဳံခံစားရမႈမ်ား ပုဂၢလိကေဆးရုံမ်ားႏွင့္ အစုိးရ ေဆးရုံမ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုမွ ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္မ်ား၏ သတင္းေဖာ္ျပမႈေၾကာင့္ လူအမ်ားသိရွိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစုိးရအေနျဖင့္ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈအခန္းက႑တြင္ ပိုမိုအရွိန္အဟုန္ျမွင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း အၿငိမ္းစား က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းတဦးက ေ၀ဖန္ေျပာဆုိသည္။

ယခုအခါ ျပည္တြင္းရွိ ပုဂၢလိေဆးရုံ၊ေဆးခန္းမ်ား အားလုံး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ပုဂၢလိကက်န္းမာေရး လုပ္ငန္းဥပေဒအရ တရား၀င္ လိုင္စင္ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားရမည္ျဖစ္ၿပီး မခုိင္ရႊန္းလဲ့ရည္ကဲ့သို႔ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ဳိးျဖစ္ပြားလာပါက ကုသသည့္ေဆးခန္းႏွင့္ ဆရာ၀န္မ်ားကို တရားစြဲဆုိ၍ ဥပေဒအရ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္ ေသဆံုးမႈႏႇင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဆးေကာင္စီ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ထုတ္ျပန္

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဗဟန္း ၿမိဳ႕နယ္ရႇိ ေရႊဂံုတိုင္ အထူးကု ေဆးခန္း ( SSC ) တြင္ ေသဆံုး ခဲ့သည့္ အသက္ ၁၅ ႏႇစ္အရြယ္ မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္ ေသဆံုး ခဲ့မႈ ႏႇင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဆးေကာင္စီ၏ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္မ်ားကို ဒီဇင္ဘာလ ၂ရက္ ေန႔ ရက္စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္ ခဲ့ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဆးေကာင္စီက မခိုင္ရႊန္းလဲ့ရည္ ေသဆံုးမႈႏႇင့္ ပတ္သက္၍ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ ခြဲစိတ္ကုသခဲ့ေသာ ဆရာ၀န္ႀကီးသည္ လုပ္မႇား၊ ကိုင္မႇား၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မႇားျခင္း (Clinical Mistakes)၊ လူနာလံုျခံဳမႈ အတြက္ မခြဲစိတ္ခင္ႏႇင့္ ခြဲစိတ္ၿပီး လံုေလာက္ေသာ ေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းျခင္း (Pre-operative and Postoperative Assessment)၊ တာ၀န္ယူမႈ ႏႇင့္ တာ၀န္ခံမႈ အားနည္းျခင္း (Responsibility and Accountability) တို႔ကို ေတြ႕ရႇိရေၾကာင္း၊ သို႔ပါ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဆးေကာင္စီမႇ အဆိုပါ ခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္ႀကီးအား ေဆးကုသ ခြင့္လိုင္စင္ ၅ ႏႇစ္ရပ္စဲရန္ (De-licensing) ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

၄င္းျဖစ္စဥ္တြင္ ပူးတြဲတာ၀န္ ရႇိခဲ့ေသာ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္၊ ပထမ လက္ေထာက္ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ႏႇင့္ သမားေတာ္ႀကီးတို႔အား ျပင္းထန္စြာ သတိေပးရန္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဆးေကာင္စီက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရ သည္။

ထို႔ျပင္ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အထူးကုေဆးခန္းႀကီးတြင္လည္း လူနာအား က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရႇာက္မႈေပးရာတြင္ ထိေရာက္မႈႏႇင့္ လံုျခံဳမႈရႇိေသာစနစ္ႏႇင့္ လုပ္ကိုင္ခ်က္ အားနည္းေနသည္ကို ေတြ႕ရႇိရေၾကာင္း၊ သို႔ပါ၍ အဆိုပါ အထူးကုေဆးခန္းအား ေနာက္ေနာင္အလားတူကိစၥမ်ား မျဖစ္ေပၚေစရန္ ျပင္းထန္စြာ သတိေပးရန္ႏႇင့္ လူနာရႇင္အား ေတာင္းပန္ေစရန္၊ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရ၍ အရည္အေသြးျပည့္မီေသာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရႇာက္မႈစနစ္ (Safe and competent health care system) ကို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ ထားေရး အတြက္ သတိေပးရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံေဆး ေကာင္စီက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။


Tuesday, November 17, 2009

Myanmar Myanmar Embassies/Consulates Abroad

Myanmar Embassy in Canberra, Australia

22 Arkana Street, Australia.
Yarralumla, Canberra
A.C.T 2600
Australia
City: Canberra
Phone: 2733811,2733751
Fax: 2734357
Web Site: http://www.myanmarembassycanberra.com/
Email: Manirat@dynamite.com.au, mecanberra@bigpond.com

Myanmar Embassy in Dhaka, Bangladesh

No. 3 Block - Nel(l)
Road No 84, Gulshan -2
Dhaka
City: Dhaka
Phone: (88-02) 988 8903, 989 6331, 989 6298, 989 6373, 988 9215
Fax: (88-02) 88 23 740
Email: mynembdk@siriusbroadband.com, mynembdk@siriusbb.com

Myanmar Embassy in Brussels, Belgium

No.29, Boulevard du Regent
1000 Brussels
City: Brussels
Phone: (0032) 2513 4175
Fax: (0032) 2513 1475

Myanmar Embassy in Brasilia, Brazil

SHIS QL 08, Conjunto 14
Casa 05, Lago Sul
71620-245 Brasilia-DF
City: Brasilia
Phone: 00-55-61-2483747, 00-55-61-3643145
Fax: 00-55-61-3642747
Web Site: http://www.mebrsl.freeservers.com/
Email: mebrsl@brnet.com.br

Myanmar Embassy in Darussalam, Brunei

No. 14 lot 2185/46292 Simpang 212 Jalan Kampong Rimbe
Gadong 3385
City: Darussalam
Phone: (673-2) 450506, (673-2) 450507
Fax: (673-2) 451008
Email: myanmar@brunet.bn

Myanmar Embassy in Phnom Penh, Cambodia

181, Preah Norodon Boulevard
Boeung Keng Kang 1
Khan Chamcarmon
City: Phnom Penh
Phone: (855-23) 213663, 213664
Fax: (855-23) 2136665
Email: m.e.phnompenh@bigpond.com.kh

Myanmar Embassy in Ontario, Canada

The Sandringham Building
85 Range Road
Suite 902-903
Ontario KIN 8J6
Canada
City: Ontario
Phone: (613) 232-6434
Fax: (613) 232-6435
Email: mofa.aung@mptmail.net.mm

Myanmar Embassy in Beijing, China

No. 6, Dong Zhi Men Wai Street
Chao Yang District, Beijing, 100600
City: Beijing
Phone: (0086) (10) 6532 1425, 6532 1584, 6532 0714, 6532 1488, 6532 1624
Fax: (0086) (10) 6532 1344
Web Site: http://www.myanmarembassy.com
Email: myan-emb@yahoo.com

Myanmar Consulate in Hong Kong, China

Room 2401-2436
24th Floor, Sun Hung Kai Center
Room 2401-2436 24th Floor, Sun Hung Kai Center 30 Harbour Road
Wanchai, Hong Kong
City: Hong Kong
Phone: (852) 2845 0810
Fax: (852) 2845 0820
Web Site: http://myanmar.e-consulate.org
Email: myancghk@biznetvigator.com

Myanmar Consulate in Kunming, China

3rd Floor, Building No. 3
Camellia Hotel
No. 96 East Dong Feng Road
Kunming, PRC
City: Kunming
Phone: (86) (871) 317 6609
Fax: (86) (871) 317 6309
Email: mofa.aung@mptmail.net.mm

Myanmar Embassy in Cairo, Egypt

No. 24, Mohamed Mazhar St.
Zamalek, Cairo 11211
City: Cairo
Phone: (202) 736 2644, 735 4176, 735 1568
Fax: (202) 736 6793
Email: embassy-myanmar@access.com.eg

Myanmar Embassy in Paris, France

No. 60, Rue De Courcelles
75008-Paris, France
City: Paris
Phone: (33) 01 56 88 15 90
Fax: (33) 01 45 62 13 30
Email: me-paris@wanadoo.fr
Office Hours: 09:30 to 16:30 Monday through Friday

Myanmar Embassy in Berlin, Germany

10117 Berlin Mitte
Germany
City: Berlin
Phone: (0049 30) 206 1570
Fax: (0049 30) 206 15720
Email: emb.my.berlin@t-online.de

Myanmar Embassy in New Delhi, India

Chanakyapuri New Delhi 110021
City: New Delhi
Phone: (009111) 6889007, 6889008
Fax: (009111) 6877942
Web Site: http://www.myanmar-embassy.delhi.net
Email: myandeli@nda.vsnl.net.in

Myanmar Embassy in Jakarta, Indonesia

109, Jl. Hajiagus Salim
Menteng, Jakarta Pusat
City: Jakarta
Phone: (62 21) 314 0440, 327 684
Fax: (62 21) 327 204
Email: myanmar@cbn.net.id

Myanmar Embassy in Tel-Aviv, Israel

26 Hayarkon
Tel-Aviv 68011
City: Tel-Aviv
Phone: +972-3-517 0760, 517 0761
Fax: (972) (3) 517 1440
Email: teltaman@aquanet.co.il

Myanmar Embassy in Rome, Italy

VIA DELLA CAMILL UCCIA
551 00135
City: Rome
Phone: 0039-06-36303753 / 3630 4056
Fax: 0039-06-3629 8566
Email: meroma@tiscalinet.it

Myanmar Embassy in Tokyo, Japan

8-26, 4-Chome, Kita-Shinagawa
Shinagawa-Ku, Tokyo 140-0001
City: Tokyo
Phone: (81) (03) 3441-9291, 3441-9292, 3441-9293,3441-9294, 3441-9029, 3441-9044
Fax: (81) (03) 3447-7394
Web Site: http://www.myanmar-embassy-tokyo.net
Email: contact@myanmar-embassy-tokyo.net, met@twics.con

Myanmar Embassy in Vientiane, Laos

Ban Thong Kang, P.O. Box No. 11
Sok Palaung
P.O. Box No. 11
City: Vientiane
Phone: (856) (21) 314910, 314911
Fax: (856) (21) 314913
Email: mev@loxinfo.co.th, mevlao@laotel.com

Myanmar Embassy in Kuala Lumpur, Malaysia

No. 8(C), Jalan Ampang Hillir
55000
City: Kuala Lumpur
Phone: (603) 4251 5595, 42514455, 4251 6355
Fax: (603) 4251 3855, 4251 3535
Email: mekl@tm.net.my
Office Hours: 09.00-13.00

Description: Head of Mission H.E. U Tin Latt(Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary) Deputy Head of Mission Daw Ei Ei Tin (Counsellor) mekl@tm.net.mm ,

Myanmar Embassy in Kathmandu, Nepal

KRISHNA-GALLI, Patan Gate, Lalitpur
P.O.Box 2437
City: Kathmandu
Phone: (0097) (1) 5521788, 553 4766, 553 4778, 555 5469
Fax: (0097) (1) 523402
Email: emb@myanmar.wlink.com.np

Myanmar Embassy in Islamabad, Pakistan

No. 201 St N0 10
SECTOR E-7
Islamabad
City: Islamabad
Phone: (0092) (51) 282 2460, 282 8828
Fax: (0092) (51) 282 8819
Web Site: http://www.myanmar-embassy-islamabad.net/
Email: meisb@isb.comsats.net.pk

Myanmar Embassy in Manila, Philippines

4th Floor, XANLAND Centre
152, Amorsolo Street
Legaspi Village
Makati City
Manila, Philippines
City: Manila
Phone: (0063-2) 817-2373, 812-9587
Fax: (0063-2) 817-5895
Email: embmyanmnl@mindgate.net, memnl@mindgate.net

Myanmar Embassy in Moscow, Russia

41. Ul. B. Nikitskaya (Gertsena),
Moscow, Russia
City: Moscow
Phone: (007) (095) 291 05 34
Fax: (007) (095) 956 31 86

Myanmar Embassy in Singapore, Singapore

15, St Martin's Drive
Singapore 257996
City: Singapore
Phone: (0065) 7350209
Fax: (0065) 7356236
Web Site: http://www.mesingapore.org.sg/
Email: ambassador@mesingapore.org.sg
Office Hours: Morning : 09:30 a.m. to 12:30 p.m. (Monday to Friday) Evening : 02:00 p.m. to 05:00 p.m.

Description: Foreigners are required to obtain a nonimmigrant visa before entering into Myanmar.

Myanmar Embassy in Pretoria, South Africa

319 Murray St.
Brooklyn, Pretoria
P.O. Box 12121
Queenswood 0121
South Africa
City: Pretoria
Phone: 27-12-460 6544, 27-12-460 4333
Fax: 27-12-346 0746
Email: mepta@myanemb-sa.net

Myanmar Embassy in Seoul, South Korea

723-1, 724-1, HANNAM-DONG
YONGSAMN-KU, SEOUL, 140-210
City: Seoul
Phone: (82-2) 792-3341, 796-9858, 796-7814
Fax: (82-2) 796-5570
Email: myanmar@kotis.net, myanmare@ppp.kornet.net

Myanmar Embassy in Colombo, Sri Lanka

No. 108 Barnes Place, Colombo 7
City: Colombo
Phone: (94) (1) 681197, 672197
Fax: (94) (1) 681196
Email: mecmb@itmin.com, mmembcmb@eureka.lk

Myanmar Consulate in Geneva, Switzerland

47, Avenue Blanc
1202 Geneva
Switzerland
City: Geneva
Phone: (0041-22) 731 75 40/731 75 49
Fax: (0041-22) 738 48 82
Web Site: http://mission.itu.ch/MISSIONS/Myanmar/
Email: mission.myanmar@ties.itu.int

Myanmar Embassy in Bangkok, Thailand

132, Sathorn Nua Road, Bangkok 10500
City: Bangkok
Phone: (662) 233-2237, 234-4698, 233-7250, 234-0320, 637-9406
Fax: (662) 236-6898
Email: mebkk@asianet.co.th

Myanmar Embassy in London, United Kingdom

19A, Charles St
London W1J 5DX
United Kingdom
City: London
Phone: 020 7629 6966, 020 7499 8841, 020 7629 4486
Fax: 020 7629 4169
Email: Melondon@btconnect.com

Myanmar Embassy in Washington DC, United States

2300 S Street, NW
Washington DC 20008
United States
City: Washington DC
Phone: (202) 332-9044, 332-9049, 332-9045
Fax: (202) 332-9046
Web Site: http://www.newashingtondc.com
Email: pyi.thayar@verizon.net

Myanmar Consulate in New York, United States

10 East 77th Street
New York 10021
United States
City: New York
Phone: (+1) (212) 744-1271
Fax: (+1) (212) 737-2421
Email: myanmar@un.int

Myanmar Embassy in Hanoi, Vietnam

A-3 (101-104), Vanphuc Diplomatic Quarters
Kim MA St.
City: Hanoi
Phone: (84-4) 845 3369, 823 2056
Fax: (84-4) 845 2404
Email: mevhan@fpt.vn

Saturday, November 7, 2009

လူျဖစ္ရတဲ့ ဒုကၡ



အမွန္တရားျခင္းျဖစ္တဲ့
ပ႗ိပကၡေတြရဲ ႔ၾကားမွာ
ငါ နစ္မြန္းေနရတာ
ၾကာခဲ့ျပီ............

ဒုကၡေတြရဲ ႔ၾကားမွာ
ငုတ္တုပ္ထိုင္ျပီး
သတိေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ေမ့
ငါ့ လိပ္ျပာလြင့္ခဲ့ေပါင္းမ်ားျပီ....

ငါ့အတၱ နဲ႔ ငါ....
အၾကိမ္ၾကိမ္ စီးခ်င္းထိုး...
ငါဘဲ အၾကိမ္ၾကိမ္
ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရ.....

အေနမတတ္ေသးတဲ့ ငါ....
အေသေကာတတ္အံုးမွာလား...........

အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြအတြက္....
အေျဖကိုရွာေနရင္း..........
လူျဖစ္ရတာကို....
မုန္းမိတယ္........။
“ငါသည္နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူျဖစ္လွ်က္
နာက်င္ေသာစိတ္ကင္းသူျဖစ္လတံ့”

(၇.၁၁.၂၀၀၉)

Friday, October 30, 2009

Hard boiled eggs

Cooking hard boiled eggs can be a hassle because you have to kor hui (jaga api) or kor chui (jaga air). My dear friend, KS was so kind to share this method of cooking the eggs whereby you don't have to worry whether they are over-cooked or under-cooked.

1) Place two pieces of tissue paper inside the rice cooker and sprinkle them with water.

2) Put in the eggs.

3) Close the lid and press "Cook" button.

4) Wait till the button jumps up. When it does, TURN OFF THE ELECTRICITY POWER. Do not leave them too long inside the rice cooker after cooked... only do so if you prefer a harder egg yolk.

5) The eggs are ready.

The speed is faster than using ordinary boiling method. This is because the water sprinkled on the tissue will turn into steam and compressed inside the rice cooker to cook the eggs. You can peel the egg shells off very easily. The egg yolks will turn out just nice, not too dry. And the best part is -you don't have to do any washing nor cleaning at all.

Thursday, October 29, 2009

မေဖာ္ျပျဖစ္ခဲ့တဲ့ နီကိုရဲရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး


ျမန္မာျပည္ စာနယ္ဇင္း ေလာကမွာ က်င္လည္ခဲ့စဥ္က က်မ စာေရးဆရာ နီကိုရဲနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး ၂ ခါ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ လုပ္စဥ္က မဂၢဇင္းတအုပ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရေပမယ့္ ဒုတိယအႀကိမ္ အင္တာဗ်ဴးကေတာ့ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ စာမ်က္ႏွာေပၚ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။

ပထမအႀကိမ္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေတာ့ သူက စာေပနယ္နဲ႔ ရုပ္ရွင္နယ္မွာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္၊ တိတိက်က် ေျပာရရင္ သူ႔ရဲ႕ “စိတ္အို္င္ပက္သူ” ဆိုတဲ့ ဝတၳဳစာအုပ္ ထြက္ၿပီးစပါ။

က်မရဲ႕ အယ္ဒီတာက ခိုင္းတာနဲ႔ပဲ သူနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးဖို႔ သူေနတဲ့ သု၀ဏၰ တံတားႀကီးေဘးက ရပ္ကြက္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မကို “စိတ္အိုင္ပက္သူ” ဝတၳဳစာအုပ္တအုပ္ သူ႔လက္မွတ္နဲ႔ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ စိတ္အိုင္ပက္သူ ဝတၳဳကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ေတာ့မယ့္ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးတာျဖစ္ေပမယ့္ တျခား အင္တာဗ်ဴးနဲ႔မဆုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ အလြဲေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဝတၳဳေတြ အေၾကာင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။


အင္တာဗ်ဴးသူနဲ႔ အဗ်ဴးခံသူ၊ စာေရးသူနဲ႔ စာဖတ္သူ၊ စာနယ္ဇင္းေလာကသားခ်င္း ဆိုတဲ့ အေနအထားနဲ႔ သူနဲ႔က်မလည္း ရင္းႏွီးမႈရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ ဇနီးက ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာႀကီးနဲ႔၊ သူ႔အေနအထားက ေရႊေခတ္ လို႔ ေျပာရတဲ့အခ်ိန္။ နီကုိရဲရဲ႕ ဇာတ္ညႊန္းေတြနဲ႔ ဗီဒီယုိ ကားေတြ ေဟာတကား၊ ေဟာတကား ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္ေနခ်ိန္ … သိပ္ကို ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အခ်ိန္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ေပါ့။

အဲဒီတုန္းက က်မက ေပါ့ပ္ ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ ရုပ္ရွင္ရိုက္ကြြင္းေတြအထိ သြားရတဲ့အခါမွာ သူနဲ႔ ထပ္ဆုံျဖစ္၊ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ပါေသးတယ္။ သူေနတဲ့ အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ေဖး လမ္းမွာရွိတဲ့ မီးရထားလမ္းေဘးက ရပ္ကြက္ကို ရုပ္ရွင္သမားေတြက အေျခခံလူတန္းစား ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကားေတြရိုက္ဖို႔ သံုးတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနရာကို ရိုက္ကြင္းတည္တဲ့အခါ စာေရးဆရာ နီကိုရဲရဲ႕ အိမ္မွာ စတည္းခ် ၾကေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီဘက္က ရိုက္ကြင္းေတြကို သြားရတဲ့အခါမွာလည္း က်မက မင္းသမီးကို၊ မင္းသားကို၊ ဒါရိုက္တာကို သူ႔အိမ္မွာ ထုိင္ၿပီး ဗ်ဴးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေမြးခါစ သားေလးကိုလည္း ဝင္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေနအထားကေတာ့ စာေပနယ္၊ ရုပ္ရွင္နယ္မွာ အဆင္ေျပေန ဆဲကာလပါပဲ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်မ ေပါ့ပ္ဂ်ာနယ္ကေန သတင္းဂ်ာနယ္လိုင္းဘက္ ကူးျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မ စာေရးဆရာ နီကိုရဲနဲ႔ နည္းနည္းအဆက္ျပတ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလ ၿမိဳ႕ထဲက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ၊ စာေပနယ္က တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အသုဘ၊ မဂၤလာ အခမ္းအနားတခ်ိဳ႕မွာ သူနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ဆံုမိ၊ ႏႈတ္ဆက္မိတာမ်ိဳးေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက အခမ္းအနားေတြဘာေတြလည္း သြားခဲတယ္ ထင္ပါရဲ႕၊ က်မနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း သိပ္မဆံုျဖစ္ၾကဘူး။

၂၀၀၄၊ ၂၀၀၅ ဝန္းက်င္ တရက္မွာေတာ့ က်မကို စာေရးဆရာမ ခက္မာက ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ “… နီကိုရဲက ေျပာျပစရာေတြ ရွိေနတယ္၊ သူ နင့္ကို အင္တာဗ်ဴးေပးခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သြားလုိက္ပါလား၊ သူ႔မွာ အခက္အခဲေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္” လို႔ မခက္မာက ေျပာလာေတာ့ က်မရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး သြားေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူေနတာ သု၀ဏၰ တံတားႀကီးေဘးက ရပ္ကြက္က အိမ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သူ႔မိဘေတြေနတဲ့ ေတာင္ဥကၠလာပက အိမ္ကေလးမွာ ျဖစ္ေနၿပီ။

က်မ လာေတာ့ သူဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုပါတယ္။ သူ႔မွာ ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပံုရတယ္။ ကက္ဆက္ ရေကာ္ဒါ ေလးကိုဖြင့္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အေျခအေနေတြကို တရစပ္ေျပာျပပါတယ္။ သူနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးခဲ့တဲ့အတိုင္း လံုးေစ့ပတ္ေစ့ “၏၊ သည္” မလြဲ ျပန္မေဖာ္ ျပႏုိင္ေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္အားလံုးကိုေတာ့ ဒီေန႔ထိ က်မ မေမ့ေသးပါဘူး။

လံုးခ်င္းစာအုပ္ေတြ ေဟာတအုပ္၊ ေဟာတအုပ္၊ ဗီဒီယိုဇာတ္ညႊန္းေတြ ေဟာတကား၊ ေဟာတကား ေရးသားေနရတဲ့ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ တေယာက္အေနနဲ႔ အိမ္တလံုးေတာ့ အပိုင္ရွိေနတယ္လို႔ က်မ ထင္ထားခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူနဲ႔ အဲဒီအင္တာဗ်ဴး လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မရဲ႕ အထင္ လံုးဝ အလြဲႀကီး လြဲေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။

သူ႔အိမ္လို႔ ထင္ထားမိတဲ့ သု၀ဏၰ တံတားႀကီးေဘး ရပ္ကြက္က အုတ္ခံ ႏွစ္ထပ္အိမ္ဟာ သူ႔အိမ္မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ထုတ္ေဝသူက နီကိုရဲ နာမည္ႀကီးေနခ်ိန္၊ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္မွာ သေဘာေကာင္းစြာနဲ႔ “ညီေလး ဒီမွာေနေပါ့” ဆိုၿပီးေပးေနထားတဲ့ အိမ္ျဖစ္ ပါတယ္။

စာေရးဆရာ နီကိုရဲနဲ႔ ထုတ္ေဝသူတို႔ အနည္းငယ္ မေက်မလည္ ျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီထုတ္ေဝသူက ခ်ိဳသာစြာနဲ႔ပဲ “ညီေလးေရ၊ အစ္ကို စီးပြားေရး မေျပလည္လို႔ ဒီအိမ္ကို ေရာင္းေတာ့မလို႔” ဆိုတဲ့စကားေလးနဲ႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းခိုင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဒါကေတာ့ ထုတ္ေဝသူနဲ႔ စာေရးသူရဲ႕ ျပႆနာပါ။ ဒီျပႆနာေတြကို စာေရးဆရာ နီကိုရဲက က်မကို ဖြင့္ဟေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေပၚက ဆင္းခိုင္းလိုက္တာဟာ စာေရးဆရာအတြက္ ျပႆနာ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီအိမ္က ဆင္းခဲ့ရေပမယ့္ စာေရးဆရာဆီမွာ မိဘရဲ႕ အိမ္ ရွိေနပါေသးတယ္။ စာေရးဆရာအတြက္ ျပႆနာကေတာ့ “စာမေရးရေတာ့တဲ့” ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။

က်မ သူနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္တဲ့အခ်ိန္ ၂၀၀၄၊ ၂၀၀၅ ဝန္းက်င္ ေလာက္ကေနစၿပီး သူကြယ္လြန္တဲ့ ၂၀၀၉ ေအာက္တိုဘာ ၂၃ ရက္ေန႔ အထိ နီကိုရဲ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ လံုးခ်င္းစာအုပ္အသစ္ ထုတ္ခြင့္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို လံုးခ်င္းထုတ္ခြင့္မရွိေအာင္ သူ႔ရဲ႕ ထုတ္ေဝသူက စာေပ စိစစ္ေရးမွာ ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္။

စာေရးဆရာနီကိုရဲ ကိုယ္တိုင္ သူ႔ကေလာင္တံ သူရိုက္ခ်ိဳးသလိုျဖစ္မယ့္ လက္မွတ္ကို ထိုးခဲ့တဲ့ … ထုတ္ေဝသူနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္ မိတၱဴကို က်မ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီသေဘာတူညီခ်က္ေတြ ထဲမွာ အေရးႀကီးတာတခ်က္ကေတာ့ “ထုတ္ေဝသူနဲ႔ စာေရးသူ သေဘာတူညီ ထားတဲ့ စာအုပ္အေရအတြက္ မထြက္ၿပီးမခ်င္း နီကိုရဲ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ လံုးခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မဂၢဇင္းအခန္းဆက္ ဝတၳဳရွည္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ညႊန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးသားထုတ္ေဝျခင္း မျပဳရ” ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။

ထုတ္ေဝသူနဲ႔ စာေရးသူ ေျပလည္ေနစဥ္မွာေတာ့ ထုတ္ေဝသူက စာေရးဆရာနီကိုရဲရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို တအုပ္ခ်င္း ထုတ္ေပးေနခဲ့ပါတယ္။ မေျပလည္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ထုတ္စရာလည္း စာအုပ္ အဆင္သင့္ရွိေနရဲ႕သားနဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ဆက္မထုတ္ဘဲ ထားလိုက္ပါတယ္။

ဥပမာ - စာအုပ္ ၉ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတယ္ ဆိုပါေတာ့၊ နီကိုရဲက ၉ အုပ္ ေရးေပးၿပီးၿပီ၊ ထုတ္ေဝသူကို အပ္ၿပီးၿပီ၊ ထုတ္ေဝသူကလည္း စာေရးဆရာကို ၉ အုပ္စာ က်သင့္ေငြ ရွင္းေပးလိုက္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၉ အုပ္ကို ထုတ္ေဝ သူက တအုပ္ခ်င္း မွ်င္းၿပီး ထုတ္ေနမယ္၊ စာေရးသူနဲ႔ မေျပလည္ခ်ိန္ ၃ အုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၂ အုပ္ေလာက္ ထုတ္ဖို႔ က်န္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆက္မထုတ္ဘဲ ထားလိုက္တယ္။

အဲဒီမွာ စာေရးဆရာ နီကိုရဲ အေနနဲ႔ ဘယ္ထုတ္ေဝသူနဲ႔မွ ဆက္ထုတ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လံုးခ်င္းေရာင္းခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ဘယ္လို မဂၢဇင္းဝတၳဳရွည္မွလည္း ေရးခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ က်မေရွ႕တင္ သူ႔ကို ထုတ္ေပးခ်င္တဲ့ ထုတ္ေဝသူ တေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ထုတ္ေဝသူလည္း ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ စာေပစိစစ္ေရးမွာ စာခ်ဳပ္ျပၿပီး “နီကိုရဲ” နာမည္နဲ႔ လံုးခ်င္းထုတ္ခြင့္ ပိတ္လိုက္ၿပီ ကိုး။

သူ႔အေနနဲ႔လည္း နီကိုရဲ ဆိုတဲ့ နာမည္ကလြဲလို႔ တျခားနာမည္နဲ႔ ဝတၳဳေတြကို ေရာင္းစားဖို႔ အစီအစဥ္လံုးဝ မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

က်မအထင္မမွားဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူ ကြယ္လြန္ၿပီးမွ သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြ ထပ္ ထြက္လာလိမ့္ဦးမယ္။ သူ႔ ထုတ္ေဝသူက လက္က်န္ စာအုပ္ကေလးေတြကို အၿပီးအျပတ္ထုတ္ၿပီး သူနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ့စာခ်ဳပ္ကို ၿပီးျပတ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ရင္ေပါ့ေလ။ အဲဒီတုန္းက သူက စာအုပ္ေတြ ထုတ္ခြင့္မရေပမယ့္ စာေတြကေတာ့ ေရးေနမွာပဲလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

“နီကိုရဲ ဆိုတဲ့နာမည္ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ရတာ အၾကာႀကီး၊ အခုမွ ေနာက္ထပ္ နာမည္တခု ထပ္ တည္ေဆာက္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ ေတာ့ဘူးဗ်” လုိ႔လည္း သူ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ သူ႔လိုပဲ အဲဒီထုတ္ေဝသူရဲ႕ စာခ်ဳပ္အမိခံေနရတဲ့ ေနာက္ထပ္စာေရးဆရာ တေယာက္အေၾကာင္း၊ သူတို႔ထက္လည္ပတ္လို႔ အဲဒီထုတ္ေဝသူရဲ႕ စာခ်ဳပ္ကို လြတ္ေအာင္ေရွာင္ႏုိင္တဲ့ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ တေယာက္ အေၾကာင္းေတြကိုပါ သူ က်မကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

စာေရးဆရာနီကိုရဲဟာ မၾကည္ျပာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕နဂၢတစ္မ်ား ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္းဝတၳဳႏွစ္အုပ္တြဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီဝတၳဳကို ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိဳးမင္း (ရင္တြင္းျဖစ္) က ၾကည္ျပာေရာင္နဂၢတစ္မ်ားဆိုၿပီး ရုပ္ရွင္ ရိုက္ခဲ့ပါတယ္္။ သိၾကားနဲ႔ အသူရာ ဝတၳဳကိုလည္း “ေယာကၡမဆိုတာ တခါတုန္းက သားမက္ပါပဲ” ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားႀကီးရုိက္ကူး ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ စိတ္အုိင္ပက္သူ ကလည္း ရုပ္ရွင္ကားႀကီးပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ သူေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြကို လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေဖာ္ျပရရင္ အိုေလး၊ ရည္းစားစာ (၀တၳဳတိုစု)၊ သံစံုက်ဴးတဲ့ည၊ က်ေနာ္ႏွင့္ လက္တြဲေဖာ္မ်ား၊ ဇြတ္၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ေစ်းသည္ အလြဲမ်ား၊ လြယ္အိတ္ထဲက အလြဲမ်ား၊ ပန္းပြင့္ကို ဖယ္ၾကည့္မွ ျမင္ရမယ့္ လမင္း၊ ႏွလံုးသားထဲ ႂကြက္၀င္ေနသည္၊ နတ္ဆိုးတေကာင္နဲ႔ ရင္လြဲသူ၊ လွည့္စား၊ အိတ္၊ ဇက္ေပၚက ဇီးသီး၊ လူႏွင့္ သူတို႔၏ ဟာသမ်ား ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိဳးမင္း (ရင္တြင္းျဖစ္) နဲ႔ တြဲၿပီး ရုပ္ရွင္ကားႀကီးေတြ၊ ဗီဒီယုိကားေတြအျဖစ္ ရိုက္ခဲ့တဲ့ သူ႔ဝတၳဳေတြ၊ သူ႔ဇာတ္ညႊန္းေတြကို ပရိသတ္က အထူးအားေပးခဲ့ပါတယ္။ “လြဲတယ္” ဆိုတဲ့စကားက သူ႔ရဲ႕ မူပိုင္စကားလို ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

အင္တာဗ်ဴးစဥ္က က်မသိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းတခုကို ေမးလိုက္မိတယ္။ နီကိုရဲ ရဲ႕ ပရိသတ္ေတြလည္း သိခ်င္မွာပဲ။ “ဆရာ့အေနနဲ႔ စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးတုန္းက ေသခ်ာမဖတ္ဘူးလား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ သူ႔ရဲ႕အေျဖက ေၾကကြဲဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဟာသ ဝတၳဳေရးဆရာတေယာက္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးမွာ က်မ မေပ်ာ္ပါဘူး။

စာေရးဆရာ နီကိုရဲဟာ သိပ္ကိုရိုးသားၿပီး သူတပါးကိုလည္း ခင္မင္လြယ္၊ ယံုလြယ္ပါတယ္၊ သူ႔စာေတြမွာ သူ႔ရဲ႕ ရိုးသားမႈေတြ ထင္ဟပ္ ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ ရဲဝင္းဟာ သူကိုယ္တုိင္ပါပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ဝတၳဳေတြထဲမွာ သူဟာ ရိုးသားစြာလြဲသလို အျပင္ေလာကမွာလဲ သူ လြဲပါတယ္။ အျပင္ေလာကက အလြဲကေတာ့ စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးတဲ့အခ်ိန္ ခင္မင္မႈနဲ႔ အဲဒီစာခ်ဳပ္ကို ေသခ်ာမဖတ္တဲ့ အလြဲပါ။
ထုတ္ေဝသူအေပၚ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ “ငါ့ကိုေတာ့ ဆိုးဆိုးရြားရြား မလုပ္ေလာက္ပါဘူး” ဆိုတဲ့အေတြး (လက္မွတ္ထိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ အရက္မူး ေနတာလည္း ပါတယ္လို႔ဆိုပါတယ္) ကိုေတြးရင္း လက္မွတ္ ထိုးေပးလိုက္တာပါ။

အဲဒီစာခ်ဳပ္မွာ ဘာေတြပါတယ္ဆိုတာ သူ႔ကေလာင္ အပိတ္ခံရခ်ိန္၊ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူ႔လက္ထဲကို ထုတ္ေဝသူက စာခ်ဳပ္လာျပေတာ့မွ သိရတယ္ ဆိုေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသမိပါတယ္။ လြဲလိုက္ေလျခင္းဆိုတဲ့ ကရုဏာ ေဒါသလည္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူေလးစားတဲ့ “နားလည္မႈ၊ ခင္မင္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈ” ဆိုတာေတြကို စာခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ စာတရြက္က အႏုိင္ယူ သြားပါၿပီ။

က်မရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးလည္း စာမ်က္ႏွာေပၚ တင္ခြင့္မရလိုက္ပါဘူး။ စာေရးဆရာ နီကိုရဲရဲ႕ အသံေတြကေတာ့ က်မ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ရဲ႕ ေထာင့္တေနရာမွာ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။

ခုေတာ့ သူလည္း ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အသက္ ၄၃ ႏွစ္ဆိုတဲ့ႏွစ္အပိုင္းအျခားကေတာ့ ငယ္လြန္းေသးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ တကယ္ဆို ဒီအသက္အရြယ္က စာေတြ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေရးရမယ့္ အရြယ္ပါ။

စာေရးဆရာတေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ စာမွ မေရးရေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုမွ အဓိပၸာယ္ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ စာေတြ ေရးေနေပမယ့္ သူေရးတဲ့စာေတြကို ပရိသတ္ကို ခ်ျပခြင့္ မရဘူး ဆိုရင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနမွာပဲလို႔ က်မ ေတြးမိတယ္။

ေရနံေခ်းဝေနတဲ့ သစ္သားအိမ္နံရံမွာ အစီအရီကပ္ထားတဲ့ သူ႔စာအုပ္ မ်က္ႏွာဖံုးပံု အေဟာင္းေလးေတြကို က်မ ခုထိ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပဲ။ ။

Tuesday, October 27, 2009

Police alert!


  • NEVER respond to any phone call / SMS / email requesting your bank account details

  • NEVER reveal your bank account details / ATM PIN / Internet banking password to anyone

  • NEVER follow instructions from unknown parties to do banking transactions or make changes to your bank account details

  • NEVER be a victim of schemes that sound too good to be true

All men are born with the Auto-Focus Speciality...

Friday, October 23, 2009

နင္း ........ၾကမ္း



ေသာကရြက္ႏု လြင္႔လာျမဴးျပီး
ေသာကပြင္႔သစ္ ေၾကြကာခသည္
ေသာကပင္ကို ပ်ိဳးေသာေၾကာင္႔

လူႏွင့္ လူသာျငိဳးမာန္ဖြဲ႔သည္
မာန တံခြန္ထူေသာေၾကာင့္
နင္ ငါ မဟူ အတူတူတည့္
ေနာက္ဆံုး ေသရြာသြားရမည္....

ကိုယ္ျပဳ ႔သည့္ ကံ
ကိုယ္သာ ခံ
ကိုယ့္ ကံ
ကိုယ္ သာစီရင္မည္....

လြန္မိသည့္ ဝဋ္
ေၾကေစလြတ္.....
ဒီဘဝ ဤမွ်
ေနာက္ဆံုးတည္း။

“ငါသည္နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူျဖစ္လွ်က္
နာက်င္ေသာစိတ္ကင္းသူျဖစ္လတံ့”

(၂၃.၁၀.၂၀၀၉)

Thursday, October 8, 2009

အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႐ိုးသားၾကပါသလဲ



အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႐ိုးသားၾကပါသလဲ ?

ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္သံုးလိုက္တယ္ဆိုတာ ေယာက်္ား မသိေအာင္ ပစၥည္းေပၚမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေဈးႏႈန္းစကၠဴကိုမ်ား ခြာဖူးၾကပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္၊ ကေလးေတြရဲ႕ ကိစၥတစ္ခုခုကို ဖေအႀကီး မသိေအာင္ ဖံုးထားတာမ်ိဳးေရာ ရွိလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖ်ိဳးခနဲ၊ ဖ်တ္ခနဲ စိတ္ကစားမိသြားတာကို ခပ္မဆိတ္ ေနလိုက္ဖူးသလား။

အဲသလိုဆိုရင္ အားတက္စရာ စကားေလးတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္ခ်င္စမ္းတယ္။ “အဲဒါ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕”လို႔။

အဲ… ဒါေပမယ့္ သက္တမ္းကေလး အထိုက္အေလ်ာက္ ရင့္မာလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ လူမႈေရး အတိုင္ပင္ခံ သက္တမ္းမွာေတာ့ ျပႆနာ တက္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေတြရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းရင္းခံဟာ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈ နည္းပါးလြန္းလို႔ ျဖစ္ေနရတာခ်ည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးမွာက်ေတာ့ အေတာ့္ကို ခိုင္မာတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ တကယ့္ ေရစိမ္ခံ အၾကမ္းခံ အိမ္ေထာင္ေရးဘဝလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ သည္အခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ ေသာ့ခ်က္က ဘာလဲလို႔ ေမးလာမယ္ဆိုရင္ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈလို႔သာ တန္းေျဖမွာပါ။ ဒါက အေတြ႕အၾကံဳအရ ေျပာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဖက္ကလည္း ဖတ္မွတ္ ေလ့လာထားသမွ် စာသိနဲ႔ ေျပာရရင္လည္း အိမ္ေထာင္ေရး အတိုင္ပင္ခံတိုင္းကလည္း ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈကသာ အခရာဆိုတဲ့ အေျဖကို တစ္ညီတစ္ၫြတ္တည္း ေျပာၾကတာ ေတြ႕ရ ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႕ဘဝထဲက အိမ္ေထာင္ေရး ၁၀ဝ မွာ ၉၀ ေလာက္က အိမ္ေထာင္ဖက္ခ်င္း မ႐ိုးသားၾက၊ မပြင့္လင္းၾက၊ ျမံဳစိစိႏိုင္ေနၾက၊ မအံုမေႏြး လုပ္ေနၾက၊ ဖံုးကြယ္ သိုဝွက္ထားၾကတာေတြက မ်ားပါ တယ္။ သည္အခါမွာ ဘာေတြကို ျမံဳထား၊ ဖံုးထားတတ္ၾကၿပီး ဘာေတြကိုက်ေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေျပာတတ္ၾကသလဲဆိုတာကို စူးစမ္းၾကည့္တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္မိရျပန္တဲ့အခါ စာဖတ္သူမ်ားကို မွ်ေဝေပးခ်င္လာရျပန္တယ္။

ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမ၊ ဘယ္သူက ပိုပြင့္လင္းသလဲ?

အေျခခံက စေျပာမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ စကားအေျပာဆံုး လူသားေတြက မိန္းမသားေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းမ်ား ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ေရွ႕တန္းကေန ကရားေရလႊတ္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ စစ္တမ္းတစ္ခုအရဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီး ၈၃ရာခိုင္ႏႈန္းက “ကြ်န္မတို႔အိမ္ေထာင္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္ေနာ္…” ဆိုတ ဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ အစခ်ီၿပီး ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး အေျခအေနကို ကိုယ့္လင္သားနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္လို႔ ေတြ႕ရပါတယ္။


အဲ… သို႔ေပမယ့္လည္း အမ်ိဳးသား ၅၇ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ သူတို႔ မိန္းမေတြက သည္ကိစၥကို ေျပာဖို႔ အစခ်ီတတ္ၾကတယ္လို႔ ယူဆပါသတဲ့။
ဘာေၾကာင့္ ကိန္းဂဏန္းေတြက အဲသေလာက္ႀကီး ကြာျခားေနတာလဲ။

“ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ကိုရယူျခင္း - စံုတြဲမ်ားအတြက္ လမ္းၫႊန္”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးသားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးပါရဂူ ဟာဗွစ္လ္ ဟဲန္ျဒစ္ခ္စ္က ေျဖပါတယ္။ “ေယာက်္ားေတြဟာ သူတို႔ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြကို သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ ေဖာ္ျပတတ္ၾကတယ္။ အဲသလို ျပတတ္တဲ့ အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ ရွိေနတဲ့အခါမွာလည္း ေဆြးေႏြးဖို႔ အစေဖာ္သူလို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေတာ့ ထင္ကုန္တတ္ၾကတာပါပဲ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေယာက္်ားေတြအတြက္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို စကားလံုးေတြနဲ႔ ေဖာ္က်ဴးဖို႔ မိန္းမေတြထက္ အပံုႀကီး ပိုခက္တာလည္း အမွန္ပဲ”တဲ့။

စစ္တမ္းအရေတာ့ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ့ဆီအထိ သယ္ျဖစ္လာဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနတတ္တာဟာ ေယာက္်ားေတြ၊ မိန္းမေတြရဲ႕ အသက္ အရြယ္နဲ႔ သိပ္မဆိုင္လွတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

“စကားေျပာတယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရာရာကို ေျပာဖို႔ဆိုတာကက်ေတာ့ဗ်ာ…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ၾကားမွာ ကိုယ္ပိုင္ဘဝဆိုတာေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၆ ႏွစ္ ရွိတဲ့ လင္သားတစ္ေယာက္က ဆိုပါတယ္။


အိမ္ေထာင္သက္ ၃၃ ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ “ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာေတြကို ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ လိမ္လိမ္ဖယ္ဖယ္နည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာ ျပႆနာအေၾကာင္းကို တိုက္႐ိုက္ မေဆြးေႏြးျဖစ္ဘဲ ေဝ့လည္လည္ လုပ္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ ကြ်န္မ မိဘေတြေလာက္ေတာ့လည္း မပြင့္လင္းၾကဘူးေပါ့ရွင္”တဲ့။

“ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကပဲ ေနရာတကာမွာ ေျပာတာပါဗ်ာ။ သူေျပာလို႔ ဝေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာတာပါ”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၄၃ ႏွစ္ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က ေျပာျပန္တယ္။

အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြ ေျပာမျပႏိုင္တာေတြက ဘာေတြလဲ?

အဲဒီ့စစ္တမ္းမွာ အံ့ဩစရာေကာင္းသြားတာက “ေျပာျဖစ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ”လို႔ အိမ္ေထာင္သည္ အေတာ္မ်ားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ေယာက္်ားေတြက တဖြဖြ ေျပာၾကတာပါပဲ။ ေယာက္်ားေတြ သိပ္ျမံဳစိစိ လုပ္တတ္တာပဲလို႔ အမ်ိဳးသမီး အစဥ္အဆက္က ညည္းညဴတတ္တဲ့ၾကားကပဲ စစ္တမ္းအရ ေတြ႕ရွိရခ်က္ကေတာ့ ေယာက္်ားေတြလည္း ေဘာလံုးပြဲ အေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံရွာတဲ့အေၾကာင္းထက္ေတာင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္းကို ပိုလို႔ နက္နက္နဲနဲ ေျပာခ်င္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲ… ျပႆနာက သူတို႔ ဘယ္လို ေျပာရမွန္း မသိၾကတာပါပဲ။

စစ္တမ္းအရ အႀကီးမားဆံုး အုပ္စုလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ၃၈ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက္်ားမ်ားဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဇနီးမယားေတြက သူတို႔ကို အခုထက္ ပိုၿပီး ယုယုယယ ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိေစခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲသလို ၾကင္နာ ယုယမႈေပးဖို႔ကိုလည္း သူတို႔ ႏႈတ္က ရဲရဲရင့္ရင့္ ထြက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာလို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ သည္ေနရာမွာ ၾကင္နာယုယမႈဆိုတာဟာ ဖိုမဆက္ဆံေရးကိစၥနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။

ခင္ပြန္းသည္ ပါေမာကၡ ေဂ်ာန္ ေဂါ့ထ္မယ္န္နဲ႔ တြဲဖက္ၿပီး ဆီယက္တယ္လ္ ေဂါ့တ္မယ္န္ တကၠသိုလ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေဆးခန္း တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ စိတ္ပညာ ပါေမာကၡ ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္ကေတာ့ “ေယာက္်ားေတြဟာ ယုယ ၾကင္နာမႈကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ လူစားေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ တစ္သက္လံုး စြဲမွတ္ထားၾကပါတယ္။ ေထြးပိုက္တာ၊ ယုယၾကင္နာတာကို ခံခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ ေပ်ာ့ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေယာက်္ားေတြမွ ေျပာတတ္တဲ့ စကားမ်ိဳးလို႔ စြဲေနၾကတာကလား။ အဲေတာ့ ယုယပါ၊ ၾကင္နာပါလို႔ ပါးစပ္က ေျပာထြက္တဲ့ ေယာက်ာ္းက လက္ေတြ႕မွာ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမွာလဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။

သည္ေနရာမွာ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက္်ားေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္မွာေတာ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ကိုယ့္ကို ၾကင္နာပါလွည့္၊ ယုယပါလွည့္၊ သနားပါလွည့္နဲ႔ တစာစာ ေအာ္ဟစ္ ျမည္တမ္းဖို႔၊ မ်က္ရည္က်ျပဖို႔ ဝန္မေလးတတ္ၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ရပ္ကို တည္ေဆာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အဲသလို စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာလိုက္၊ မ်က္ရည္ေလး ဝဲျပလိုက္ရင္ပဲ မဟာေယာက္်ားမာန ေျမသို႔ ခေတာ့မယ့္အတိုင္း ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒါကို ေျပာတာပါ။

၂၆ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်္ား မိန္းမမ်ားကေတာ့ “ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကို သူက ကိုယ့္ကို ဖြင့္ေမးေစခ်င္တယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ လင္နဲ႔ မယားၾကားမွာ ဆက္ဆံေရး ပိုမို ပြင့္လင္းလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အင္မတန္ အက်ိဳးမ်ားေစႏိုင္တဲ့ နည္းပါ ပဲ။ “မသိ ေမး၊ မစင္ ေဆး”လို႔ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ။ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ ပိုသိခ်င္ရင္ မ်ားမ်ား ေမးႏိုင္မွ တန္ကာက်မွာပါ။

အဲ… အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို ေျဗာင္ ဖြင့္ ေဆြးေႏြးရ တာခက္လွေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက်ေတာ့လည္း တစ္ခ်ိန္လံုးကို ေျပာျဖစ္ေန တတ္ျပန္ေရာ။ ၄၁ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ မိန္းမေတြနဲ႔ ၂၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက္်ားေတြ ဂ်ီက်တတ္တာကေတာ့ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ႐ႈပ္ပြေနေအာင္ ကပ်စ္ကညစ္ ေနတတ္တဲ့ကိစၥဟာ အဓိကျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ဒုတိယ ဂ်ီက်တတ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ “သိပ္ဝလာၿပီ၊ ပိန္ေအာင္လုပ္စမ္းပါ”ဆိုတာနဲ႔ “မင္း ငါ့ကို မေဝဖန္နဲ႔”/“ေတာ္ က်ဳပ္ကို မေဝဖန္နဲ႔”ဆိုတဲ့ စကားမ်ားပါပဲတဲ့။

“လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္တဲ့ ေယာက်္ားနဲ႔ ကြ်န္မ ညားခဲ့တာပါပဲရွင္၊ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ နလံမထူေတာ့ပါဘူး”လို႔ အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္ ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။

အိမ္ေထာင္သက္ ၃၇ ႏွစ္ ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကေတာ့ “ကြ်န္မတို႔ လင္မယား အတူေနျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ကြ်န္မ ထင္တယ္ေလ၊ အခုေခတ္မွာ လင္မယား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္မတို႔လို အတူေနျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ သိပ္မရွိၾကဘူးလား မသိ…”တဲ့။

ဘာေတြကို အမ်ားဆံုး လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားျဖစ္တတ္ၾကလဲ?

စစ္တမ္းမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ မသိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ ဖံုးကြယ္ထားတာေတြ ရွိလားလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္တဲ့အခါ ေယာက္်ား ၄၂ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၃၆ ရာခိုင္ႏႈန္းက သိပ္ရွိတာေပါ့လို႔ ေျဖၾကပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ရာထူးရာခံ ႀကီးႀကီးသမားေတြနဲ႔ ဝင္ေငြ တအားေကာင္းသူေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာဆို ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ “တိုးတိုးေဖာ္အျဖစ္ ေနခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ နည္းသြားေလေလ၊ ယံုၾကည္ ကိုးစားမႈလည္း ေလ်ာ့ပါးေလေလျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ လူေတြမွာ ဗာဟီရေတြ သိပ္မ်ားလာ၊ စားလည္း အလုပ္၊ သြားလည္း အလုပ္နဲ႔ အလုပ္ တအား မ်ားလာတဲ့အခါ လင္နဲ႔မယား ေအးေအးလူလူ မေနျဖစ္၊ မေတြ႕ျဖစ္၊ မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီ့အခါက်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း ယံုၾကည္ကိုးစားမႈေတြ ေလ်ာ့လာေတာ့တာပါပဲ”လို႔ ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။

အိမ္ေထာင္သက္ အၾကာဆံုး အဖိုးႀကီး၊ အမယ္ႀကီး စံုတြဲေတြမွာက အဲသလို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဖံုးထားတာက သာေတာင္ မ်ားေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါကေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္ေရး လုပ္တာ ေခတ္မစားေသးခင္ကာလမွာ လူလားေျမာက္လာတာနဲ႔ တစ္နည္းတစ္ဖံု သက္ဆိုင္ေနႏိုင္ပါတယ္။

အဲ… အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ အဖံုးကြယ္ဆံုး၊ အမွန္မေျပာဆံုး ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းကို ဘယ္ေလာက္ ေပးခဲ့ရတယ္ ဆိုတာပါပဲတဲ့ ခင္ဗ်ား။ အဲဒီ့ မုသာဝါဒကံကိုေတာ့ ေယာက်ာ္းမိန္းမ ထက္ဝက္ နီးပါး (၄၈ရာခိုင္ႏႈန္းက) က်ဴးလြန္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဝန္ခံၾကပါတယ္။
ဒါဟာ အနီကတ္ျပေလာက္ေအာင္ အင္မတန္႔ကို အံ့ဩစရာေကာင္းတဲ့ ကိန္းဂဏန္းပါပဲလို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့တ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။ “သည္ေနရာမွာ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈနဲ႔ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈက အေတာ္ စကားေျပာသြားၿပီ။ ေငြဆိုတာ လြတ္လပ္မႈ၊ ေငြဆိုတာ ဩဇာအာဏာပါ။ သည္ၾကားထဲကပဲ၊ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေယာက်္ားေတြေရာ၊ မိန္းမေတြပါ လိမ္ဖို႔ ဝန္မေလးတာဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

ဒုတိယ အလုပ္ျဖစ္ဆံုး လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကေတာ့ ကေလးရဲ႕ အမူအက်င့္၊ ဒါမွမဟုတ္ ရမွတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း ဖံုးကြယ္ လိမ္ညာတတ္ ၾကတာကို ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြ (၁၈ ရာခိုင္ႏႈန္း)က သူတို႔ ခင္ပြန္းသည္ေတြ မသိေအာင္ အမ်ားဆံုး ဖံုးထားတဲ့ ကိစၥပါပဲ။

စစ္တမ္းမွာေတြ႕ရတဲ့အထဲက ဝမ္းနည္းစရာ အေကာင္းဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်္ားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ က်ဆံုးမႈမ်ားကို ကိုယ့္ဇနီးသည္ကို ေျပာမျပဘဲ ဖံုးထားတတ္ၾကပါပဲ။ “သည္ေနရာမွာ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ဘဝင္က အခရာပါပဲ”လို႔ ”ကိုယ္လား၊ မင္းလား”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးခဲ့သူ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕က စိတ္ပညာရွင္ “စေကာ့တ္ ဝက္တ္ဇလာ”က ေျပာပါတယ္။
ေယာက္်ား ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းကက်ေတာ့ အစားအေသာက္ ပ်က္ေနတာ၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း တရားလြန္ စားျဖစ္ ေသာက္ျဖစ္ ေနတာကို မေျပာဘဲ ဖံုးထားၾကျပန္သတဲ့။ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ အဆက္ေဟာင္းအေၾကာင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က သိရဲလား?

တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္လမ္းကို စပ္စုခ်င္တတ္တာဟာ လူ႔သဘာဝပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြအေနနဲ႔က် သည္ကိစၥကို ဘယ္ေလာက္ ေျပာျဖစ္ၾကလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။

အဆက္ေဟာင္းေတြအေၾကာင္း ေယာက်္ားေတြ သိရဲ႕လားလို႔ ေမးတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီး ၆၂% က “ဒါေတြကို ကြ်န္မေယာက္်ား အကုန္ သိၿပီးသားပါ”လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ အဲသလို အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာၿပီးသားပါလို႔ ေျဖတဲ့ ေယာက္်ားက် ၅၂% သာ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၃၈%ေသာ ေယာက္်ားေတြကေတာ့ သူတို႔ဇနီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ သိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ (၂၂%)ရဲ႕အလိုအရ အဲသလို နည္းနည္းပဲ သိၾကတာဟာ ဇနီးသည္ေတြကိုယ္၌က ႏိႈက္ႏိႈက္ခြ်တ္ခြ်တ္ မေမးၾကလို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ… ၁၇%ေသာ ေယာက်ာ္းေတြကေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္က အကုန္ ေျပာျပဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း မရွိဘူးလို႔ ဆိုျပန္တယ္။

သည္အထဲမွာ ေယာက်ာ္း ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ သူတို႔ရဲ႕ အဆက္ေဟာင္းေတြအေၾကာင္းကို ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို လံုးလံုး ေျပာမျပခဲ့ဘူးလို႔ ေျဖပါတယ္။

ဒါေတြကို ေျပာျခင္း၊ မေျပာျခင္း၊ သိျခင္း၊ မသိျခင္းဟာ အေရးႀကီးသလားလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အတိတ္က အျဖစ္မွန္ေတြ သိရျခင္း၊ မသိရျခင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူးလို႔ ဝက္ထ္ဇလာ ကေတာ့ ဆိုပါတယ္။ “လူတစ္ေယာက္ကို ယံုၾကည္ ကိုးစားဖို႔အတြက္ အဲဒီ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကို အူမေခ်းခါး မက်န္ သိထားမွ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိတတ္စျမဲပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ က်ေတာ့ ကိုယ္အကုန္သိတယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ယံုၾကည္ေနရင္ ၿပီးသြားတာပါပဲ”လို႔လည္း သူက ေျပာပါတယ္။

ဆိုလိုတာက အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ပဲ ေျပာျပထားထား၊ ဘာမွ မေျပာဘဲ ထားထား၊ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ပဲ ေျပာထားထား၊ ၾကားရတဲ့ သူအဖို႔ သူ ၾကားလိုက္ရသေလာက္က အကုန္လို႔ ယံုမွတ္ေနသမွ် အေဟာဝတဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။

အိမ္ေထာင္က်တယ္ဆိုတာ အသက္ဝိဉာဥ္ကင္းမဲ့သြားတာမဟုတ္ပါ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္သည္ေတြမွာလည္း သူ႔ဟာေလးနဲ႔သူ ႀကိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဆိုးအျပစ္ေလးေတြ ရွိၾကစျမဲပါပဲ။ စစ္တမ္းရ ေယာက်ာ္း ၁၉ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိန္းမ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ မဟုတ္တဲ့ တျခားသူ တစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚမွာ ဖ်ိဳးခနဲ ဖ်တ္ခနဲေလာက္ေလးပဲ ျဖစ္ ျဖစ္၊ လွစ္ခနဲ စိတ္ကစားလိုက္တာေလးကို ဖံုးကြယ္ထားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေဖာ္အခြ်တ္ေတြပါတဲ့ မီဒီယာေတြကို ၾကည့္ျဖစ္မွန္း၊ ၾကည့္ရတာ ဝါသနာပါမွန္း ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ဖြင့္မေျပာတဲ့ ေယာက်္ား ကလည္း ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္လို႔ သိရျပန္တယ္။
အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြကိုေရာ ေျပာျပတတ္ ၾကသလား?

စိတ္ကူးယဥ္တာေတြ၊ စိတ္ကူးဉာဏ္က ြန္႔ျမဳးတာေတြကို ကိုယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေျပာျပဖူးပါသလားလို႔ ေမးတဲ့အခါ စစ္တမ္းမွာပါတဲ့ က်ားမ ငါးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူး အိပ္မက္ကေလးကို ကိုယ့္ဘာသာ တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ဝွက္ထားတယ္လို႔ ေျဖၾကျပန္တယ္။
ဒါ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ သိစရာမွ မလိုတာေလတဲ့။ သုေတသီေတြထဲက ဂ်ဴလီ ေဂါ့တ္မယ္န္ကေတာ့ သည္အေျဖေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ “စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ဆိုတာဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနက္႐ိႈင္းဆံုး အပိုင္းပါပဲ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အဲဒီ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျဖစ္ဖို႔ အတြက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်ေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ အခု ရလာဒ္အရ ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ ငါးစံုမွာ တစ္စံုကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္မခ်ႏိုင္၊ မယံုၾကည္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနတယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

စစ္တမ္းမွာ ပါဝင္သူမ်ားအနက္ ထက္ဝက္ထက္ ပိုတဲ့ အေရအတြက္ (၅၆%)က တိတ္တိတ္ကေလး ႀကိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနသူေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္ထက္ နည္းသူေတြမွာ ဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ အတူ ခရီးယာယီ သြားလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီ့ကိစၥကို ေလသံေတာင္ မသလပ္ျဖစ္ဘူးတဲ့။ တခ်ိဳ႕ (၅၃%)ဆိုရင္ တစ္ရပ္တစ္ေက်းကို ေျပာင္းေနခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၄၂%)က တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၄၁%)က အလုပ္အကိုင္ ေျပာင္းခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၂၁%)က ခဏေလာက္ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တာ၊ တခ်ိဳ႕ (၁၄%)က အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ က်ဴးလြန္ခ်င္တာေတြကို စိတ္ထဲမွာပဲ တႏံု႔ႏံု႔နဲ႔ ႀကိတ္ၿပီး အိပ္မက္မက္ေနၾကပါသတဲ့။ အဲ… တခ်ိဳ႕(၁၀%)ဆို ေခြးေမြးခ်င္တာေတာင္ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေျပာမထြက္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ အဲသလို ကိုယ့္စိတ္ကူး၊ ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ေျပာမထြက္ၾကတာလဲ။

“သည္လို စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ေျပာလိုက္တာဟာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ အေနအထားအတြက္ အင္မတန္ အႏၲရာယ္ မ်ားလို႔ပါ။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ လက္ရွိ အေနအထားကို သိပ္မႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ့တဲ့ သေဘာက အလိုလို သက္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ဘယ္ကဲ့သို႔ ဘယ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ၾကားရသူမွာ ရင္သပ္႐ႈေမာနဲ႔ မတ္တတ္က လဲသြားႏိုင္တယ္လို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကတယ္”လို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့ထ္ မယ္န္က ဆိုပါတယ္။

သည္ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ႐ို႕ဒ္ကြ်န္းက စိတၱေဗဒ ပါရဂူ ဆရာဝန္ႀကီး “ပီတာ ခရာမာ”က အိမ္ေထာင္ေရးကို စဥ္းစားတဲ့အခါ အခုထက္ ပိုၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း စဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ “လူေတြအေနနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ေလးေလာက္ ယာယီ ထြက္ေပါက္၊ ယာယီ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကတဲ့အခါမွာ အဲဒါေလးေၾကာင့္ တစ္ဘဝလံုးစာ ရည္မွန္းထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဘဝႀကီးကို အစြန္းအထင္း မခံသင့္ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေကာ္လာျဖဴ (႐ံုးဝန္ထမ္း) တစ္ေယာက္ေပါ့။ သူက တစ္ႏွစ္ တစ္ခါေတာ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း တစ္လေလာက္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္ေျပေနတာပါပဲ။ ဆိုလို တာက အိမ္ေထာင္ေရးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ညႇိယူလို႔ ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါဗ်ာ“လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
အလြယ္ဆံုး နည္းက ဘာလဲ?

စစ္တမ္းမွာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကို တစ္ခု ထပ္ေမးၾကည့္ၾကပါေသးတယ္။ မနက္အိပ္ရာက ႏိုးလာတဲ့အခါမွာ ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္း ကိုယ္ဟာ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔မ်ား မခံစားခ်င္ၾကဘူးလား၊ အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံၾကစမ္းပါလို႔ ေျပာတဲ့အခါမွာ ၁၆ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားေရာ၊ မိန္းမမ်ားပါ ဟုတ္တယ္၊ အဲသလို သိပ္ျဖစ္ခ်င္တာပဲလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

“သည္အေျဖရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးထဲကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ခက္ေနတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲသလို မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာကိုက်ေတာ့ ဝန္မခံ ခ်င္ၾကျပန္ဘူး”လို႔ ဝက္ထ္ဇလာက ဆိုပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဝက္ထ္ဇလာ့အဆိုကို ေဒါက္တာ ခရာမာက သေဘာမတူ ပါဘူး။ “သည္လို စိတ္ကူးယဥ္တာမို႔ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္လို႔ သြား အနက္ေကာက္မယ္ဆိုရင္ တက္တက္စင္ မွားသြားမွာပါ။ အိမ္ေထာင္ေရးခရီးဆိုတာ တကယ့္ကို အားႀကိဳးမာန္တက္နဲ႔ ဝါယမ စိုက္ရတာမ်ိဳးမို႔ ေမာပန္းႏြမ္းလ်ေနလို႔ ေျပာတဲ့စကားေတြပါ”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။

ဆိုေတာ့ အကုန္လံုး အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာျပဖို႔ အေရးႀကီးသလားလို႔ ေမးၾကည့္ျပန္တဲ့အခါ ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္တိတိ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ိဳးသားႀကီးကေတာ့ “သိပ္ေျပာသင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာမွ မခ်န္ေၾကး၊ ေကာင္းတာေရာ၊ ဆိုးတာေရာ၊ အကုန္သာေျပာ။ အဲဒါဆို အဲသည့္ အိမ္ေထာင္ေရး ခိုင္ၿပီသာ မွတ္”လို႔ ေျဖပါတယ္။

အိမ္ေထာင္သက္ ၃၃ ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း “တစ္ဖက္သားက ဆက္မၾကားခ်င္ေတာ့တဲ့ အရိပ္အေရာင္ မျပမခ်င္းေတာ့ အိပ္သြန္ ဖာေမွာက္ ေျပာႏိုင္သမွ် ေျပာသင့္တယ္”လို႔ ဆိုလိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကက်ျပန္ေတာ့ “အဲသလို ေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ့္လည္ပင္း ကိုယ္ အရွင္လတ္လတ္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္သလို ျဖစ္သြားမွာေပါ့”ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ေျပာေရးဖက္က အဆိုကို ကန္႔ကြက္ျပန္တယ္။

ကိုင္း… အိမ္ေထာင္ေရး ပံုစံ သံုးမ်ိဳး ထြက္မလာေပဘူးလား။ အျမင္ကလည္း သည္မွာတင္ သံုးမ်ိဳးကြဲေနတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြထဲမွာတင္ အကုန္လံုး ေျပာသင့္တယ္ဆိုတဲ့သူက တစ္ေယာက္၊ တစ္ဖက္သား နားခံႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာအထိ ေျပာသင့္တယ္ဆိုတဲ့သူက တစ္ေယာက္၊ မေျပာသင့္ဘူးဆိုတဲ့ သူက တစ္ေယာက္ ဆိုၿပီး သံုးစား ကြဲေနတယ္။

ပညာရွင္ေတြကေရာ ဘယ္လို ေျပာၾကတယ္ မွတ္လဲ။

ေဒါက္တာ ခရာမာကေတာ့ “သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာဟာ အားလံုး ဖြင့္ေျပာျခင္း မေျပာျခင္းအေပၚမွာ မတည္ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ တစ္ဖက္လူမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ႏိုင္ေသးတယ္ မဟုတ္လား”လို႔ ေျပာပါတယ္။

ပါေမာကၡေဂါ့ထ္မယ္န္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္ စံုတြဲေပါင္း ၃၀ဝ၀ ေက်ာ္ကို ေလ့လာစူးစမ္း မွတ္သားခဲ့ၾကသူမ်ားပါပဲ။ သူတို႔ကလည္း ရက္စက္တဲ့ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈဟာ အခါခပ္သိမ္းေတာ့ မသင့္တင့္ မေလ်ာက္ပတ္လွဘူးလို႔ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ေဒါက္တာခရာမာရဲ႕အဆိုကို သေဘာတူၾကပါတယ္။

ေလးနက္ခက္ခဲတဲ့ အေၾကာင္းရပ္ ေတြကို ေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္မႈဆိုတဲ့ အုတ္ျမစ္အေပၚမွာ အေျခခံရမယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ “ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အကဲဆတ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုခုကို ေျပာခ်င္တဲ့အခါမွာ အေရးမပါလွတာကေန မစဘဲ စိတ္ထိခိုက္စရာ အေကာင္းဆံုးေနရာက စ ေျပာတာ ပိုေကာင္းတယ္”လို႔ ေဂ်ာ္န္ ေဂါ့ထ္မယ္န္က ေျပာပါတယ္။

ပထမဆံုးအဆင့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ ဘာေတြ ေတြးေနလဲဆိုတာ အမွန္အတိုင္း သိေအာင္ အရင္ လုပ္သင့္တယ္လို႔လည္း သူက အၾကံေပးပါတယ္။

အထက္မွာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုးကားခဲ့တဲ့ စစ္တမ္းကို ၂၀ဝ၁ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၉ ရက္မွ မတ္လ ၃၁ ရက္အတြင္းမွာ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေျဖၾကားသူေတြကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ အထက္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေပါင္း ၁၀ဝ၀ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြကို အတူယွဥ္တြဲၿပီး ေမးခဲ့တာ မဟုတ္သလို ကိုယ့္ေျပာစကားကို ကိုယ့္အိမ္သူအိမ္သား မၾကားေစရေအာင္ စီစဥ္ၿပီးမွ ေမးျမန္းခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။

ဒါေတြကိုဖတ္ၿပီး စာဖတ္သူမ်ားကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္၊ သူမ်ားတကာရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေတြမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး အက်ိဳးေဆာင္ေပးေနသူလည္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္၌က အလံုးစံု ႐ိုးသား ပြင့္လင္းေရးမူကို စြဲျမဲ လက္ခံ က်င့္သံုးေနတာမို႔ အိမ္ေထာင္ေရး အပါအဝင္ ဘယ္ဆက္ဆံေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ ပြင့္လင္း႐ိုးသား တည္ၾကည္ ေျဖာင့္မတ္ေလ၊ ေနရထိုင္ရတာ လိပ္ျပာ သန္႔ေလ၊ ဆက္ဆံေရးလည္း ပိုမို တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းေလလို႔သာ ယံုၾကည္ ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ဦးတည္းရဲ႕ ပုဂၢလိက အယူအဆပါ။ စာဖတ္သူလူႀကီးမင္းမ်ား အားလံုးမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္မ်ား အသက အသကနဲ႔ ျဖစ္ၾကတာမို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာကို ယတိျပတ္ လက္ခံရမယ္လို႔ မေျပာဝံ့ပါဘူး။ မိမိတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ စဥ္းစားၾကၿပီး အေကာင္းဆံုးလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၾကေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္မိလိုက္သမွ် ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ေပးလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

(Source: How Honest Are Couples, Really? by Louise Lague from the August 2001 issue of Reader’s Digest)

Sunday, October 4, 2009

ေပါ့ ေပါ ့ပါး ပါး ျပံဳး


ခေလးစိတ္ မကုန္ႏိူင္ေသးေသာ လူၾကီးမ်ား
သတိ...သတိ

Saturday, September 26, 2009

► Because you Loved me


For all those times you stood by me
For all the truth that you made me see
For all the joy you brought to my life
For all the wrong that you made right
For every dream you made come true
For all the love I found in you
I'll be forever thankful baby
You're the one who held me up
Never let me fall
You're the one who saw me through through it all


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me


You gave me wings and made me fly
You touched my hand I could touch the sky
I lost my faith, you gave it back to me
You said no star was out of reach
You stood by me and I stood tall
I had your love I had it all
I'm grateful for each day you gave me
Maybe I don't know that much
But I know this much is true
I was blessed because I was loved by you


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me


You were always there for me
The tender wind that carried me
A light in the dark shining your love into my life
You've been my inspiration
Through the lies you were the truth
My world is a better place because of you


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me


I'm everything I am
Because you loved me

Thursday, August 27, 2009

ျမန္မာျပည္သူေတြ ငတ္မွ ဒီမိုကေရစီရမလား-- မေဟာ္သဓာ( ေခတ္ျပိဳင္ ေဆြးေႏြး ခန္း )

(ၾကိဳက္ႏွစ္သက္၍ ထပ္ဆင့္တင္ျပေသာေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ မည္သူမဆိုလြပ္လပ္စြာသေဘာထားကြဲလြဲပိုင္ခြင့္ရွိသည္။)
အေမရိကန္ရဲ ့ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚေျပာင္းလဲက်င့္ သံုးမယ့္ေပၚလစီကို က်ေနာ္မ၀ံ့မရဲေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည္။ တစံု တရာအေကာင္း
ဘက္သို ့ေျပာင္းလဲလာႏိုးေမွ်ာ္ကိုးမိေသာ က်ေနာ္သည္ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ နီးစပ္သူစီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ေယာက္မဟုတ္ သကဲ့သို ့စြမ္းအားရွင္အဖြဲ ့၀င္ တစ္ေယာက္လည္းမဟုတ္ပါ။

က်ေနာ္သည္ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္အတိုက္အခံ အင္ အားစုမ်ားႏွင့္တတ္ႏိုင္ သည့္ဘက္မွပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ေနသူ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။တဘက္တြင္အေမရိကန္ကိုလိုလားသူအျဖစ္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆန္ ့က်င္သူအျဖစ္လည္း ေကာင္း မျမင္လိုပါ။ အေမရိကန္သည္ကမၻာ့ထိပ္သီးျပိဳင္ဘက္ကင္းစူပါ ပါ၀ါႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ္လည္း က်ေနာ့အေနျဖင့္ ေတာ့မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီးဖက္တြယ္ေနစရာလိုသည္ဟုမျမင္ပါ။

အေမရိကန္ကျမန္မာျပည္အေပၚစီးပြားေရးပိတ္ဆို ့သည့္ဥပေဒကိုပိုမိုတင္းက်ပ္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစျပီးျမန္မာျပည္တြင္ အလုပ္ရံု စက္ရံုေပါင္းမ်ားစြာဆက္တိုက္ပိတ္လုိက္ရသည္။အလုပ္ရံု စက္ရံုတရံုတြင္အလုပ္သမားအနည္းဆံုး ၃၀၀၀ မွ ၅၀၀၀ၾကား အလုပ္ သမားမ်ားရွိေနၾကသည္။စက္ရံု၁၀ ရံုဆိုလွ်င္ အလုပ္သမားသံုးေသာင္းမွ ငါးေသာင္းၾကားအလုပ္ျပဳတ္ကုန္ၾကသည္။ အခုဆိုလွ်င္ ပိတ္လုိက္ရသည့္စက္ရံုေပါင္း ရာႏွင့္ခ်ီျပီးရွိေနျပီျဖစ္သည္။ ထုိအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတြင္သူ ့ကိုမွီခိုအားထားေနၾက ေသာသက္ႀကီးရြယ္အိုမိဘမ်ား၊ေက်ာင္းတက္ပညာရွာေနေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား မ်ားစြာရွိေနၾကျပန္သည္။ အစ္မလခထုတ္ျပီးျပန္လာမွ ဆန္၀ယ္ျပီးထမင္းခ်က္ဖို ့ေစာင့္ေနၾကသည့္ညီမငယ္ေလးသည္ အစ္မအလုပ္ျပီးျပန္ လာေသာ မ်က္ႏွာ ကိုေတြ ့ရေသာအခါ သူမဆန္၀ယ္ရန္မေျပာရဲရွာေတာ့။အိပ္ရာထဲတြင္ေနမေကာင္းသျဖင့္လဲေနေသာ အေမအိုႀကီးသည္ လည္း သူမ၏ေခ်ာင္းဟန္ ့သံကိုပင္က်ယ္က်ယ္မထြက္၀ံ့ရွာ။သူ ့သမီးပိုျပီးစိတ္ထိခိုက္ရွာေပလိမ့္မည္။

(သနပ္ခါး တစ္ခုဘဲ ခ်မ္းသာရ ရွာတဲ့ ျမန္မာမေလး)

ထိုကဲ့သို ့ေသာအိမ္ေထာင္စုေထာင္ေသာင္းခ်ီျပီးအေမရိကန္စီးပြားေရးပိတ္ဆို ့မႈ၏သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။တခ်ိဳ ့ ကေစာဒက တက္ၾကသည္။ျမန္မာျပည္စီးပြားေရးမေကာင္းသည္မွာအမေရိကန္၏စီးပြားေရးပိတ္ဆို ့မႈေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ စစ္အစိုးရအဆက္ ဆက္ စီးပြားေရးစီမံခန္ ့ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ဟုဆိုၾကသည္။က်ေနာ့အေနျဖင့္ စီပြားေရးပညာရွင္မဟုတ္သျဖင့္စစ္အစိုးရ၏စီးပြား ေရးစီမံမႈညံ့ဖ်င္းသည္လား ေတာ္သည္လားကိုမေ၀ဖန္တတ္ေၾကာင္းရိုးသားစြာ ၀န္ခံရပါလိမ့္မည္။ သို ့ေသာ္ စက္ရံုတရံု ျမန္မာ ျပည္တြင္လာဖြင့္လွ်င္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ရာေထာင္ခ်ီျပီးအလုပ္ရၾကသည္။

သူတို ့စား၀တ္ေနေရးအဆင္ေျပၾကသည္။ျမန္မာျပည္သူတို ့စား၀တ္ေနေရးဒုကၡမွကင္းလြတ္ၾကသည္။ျပည္သူတုိ ့၏ဘ၀ေအး ခ်မ္းၾကမည္။ဒါကိုေတာ့က်ေနာ္စဥ္းစားတတ္သည္။စက္ရံုပိတ္ျပီးေနာက္ပိုင္းအလုပ္ျပဳတ္သြားၾကေသာအလုပ္သမေပါင္းေထာင္ေသာင္းတို ့သည္ ျဖစ္သည္နည္းျဖင့္တဘက္ႏိုင္ငံကိုသြားျပီးအလုပ္ရွာၾကရသည္။ သူတို ့ကတရား၀င္သြားၾကသည္မဟုတ္သျဖင့္ထုိင္းလူမ်ိဳးတို ့၏နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ခ်ိဳးႏွိမ္ခိုင္း ေစျခင္းကို ခံၾကရရွာသည္။လုပ္အားအရႏွိမ္ျခင္း၊ လူမ်ဳိးေရးအရႏွိမ္ျခင္း၊လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာအရႏိွမ္ျခင္း စသည္ျဖင့္စသည္ျဖင့္။ျမန္မာ့သမီး ေကာင္းတို ့ ထိုင္းလူမ်ဳိးတို ့၏ေျခေတာ္တင္အေပ်ာ္လုပ္ျခင္းကိုက်ေနာ္တို ့မသိပဲ ဘယ္ေလာက္ထိခံေနၾကရျပီလဲ။ဒါကိုဒီမိုကေရစီကိုေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ၀င္ေနသူဆိုသူေတြသိမွသိပါေလစ။ျမန္မာ့အေ၀းေရာက္စင္ျပိဳင္အစုိးရအဖြဲ ့၏၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုသူ၊၀န္ႀကီးဆိုသူေတြကားသန္းႏွင့္ခ်ီျပီးႀကံဳရာက်ရာအလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကေသာျမန္မာျပည္သားတို ့ႏွင့္ တႀကိမ္ တခါမွ်ေတြ ့့ဆံုျပီးစကားေျပာဖူးၾကပါျပီလား။ ေတြ ့ဆံုအားေပးစကားေလးမ်ားေျပာဖူးၾကပါျပီလား။

(တရုပ္ျပည္မွာ အေသြးအသားကို ေရာင္းစားေနရတဲ့ ျမန္မာမတစ္ဦး)

ျပည္တြင္းျပည္ပတြင္ဒီေလာက္ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနၾကေသာျမန္မာျပည္သူေတြကိုေတြ ့ျမင္ေနၾကပါလွ်က္ထပ္ျပီးလည္းစီးပြားေရး ပိတ္ဆို ့မႈကိုက်ေနာ္တုိ ့ထပ္ျပီးအားေပးေနၾကေတာင္းဆိုေနၾကမည္ဆိုလွ်င္က်ေနာ္တုိ ့လုပ္ရပ္တရားပါအံုးမည္လား။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို ့လွ်င္ျပည္သူတို ့စီးပြားေရးပ်က္မည္။အလုပ္လက္မဲ့မ်ားျပသနာမ်ား မ်ားလာေသာအခါ ျပည္သူတို ့ဆူပူအံုၾကြ မည္။ထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္လာေသာအခါ အစိုးရအေျပာင္းအလဲျဖစ္လာလိမ့္မည္။ စသည့္ဤမဟာဗ်ဴဟာစဥ္းစားမႈတို ့သည္
ျမန္ မာျပည္အတြက္တကယ္အသံုး၀င္ရဲ ့လားဆိုသည္ကို ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လာျပီျဖစ္ေသာဒီမိုကေရစီ တုိက္ပြဲ အေျခ အေန ကိုၾကည့္ျပီးက်ေနာ္တုိ ့ျပန္လည္စဥ္းစားသင့္ျပီဟုျမင္ပါသည္။

တကယ္တမ္းတြင္က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္၏အေျခအေနသည္ စစ္အစိုးရျပဳတ္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတက္ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ ေသာက္ အေနအထားမ်ိဳးမဟုတ္ဟုသာ က်ေနာ္ထင္ပါသည္။ျမန္မာျပည္၏အေနအထားသည္ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ တစ္ ေယာက္ပမာျဖစ္ျပီး က်ေနာ္တို ့အခ်ိန္ယူကုသဖို ့လိုအပ္ပါသည္ ။ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရျပီးကတည္းက တစိမ့္စိမ့္လႈိက္၀င္တိုက္စားေနေသာျမန္မာျပည္၏အနာစိမ္းျပည္တည္ေနမႈကို ယေန ့ ့စစ္အစိုးရကိုသာအျပစ္ပံုခ်ျပီးသူ ့ကိုသာတရားခံဟုလက္ညိႈးထိုးစြတ္စြဲျပီးတရားခံလုပ္ေနၾကလွ်င္ တရားမွ်တမႈကို လိုခ်င္ ေသာ က်ေနာ္တုိ ့ အလုပ္သည္တရားမွ်တၾကပါမည္လား။တကယ္တမ္းစစ္အစိုးရအဆက္ဆက္တြင္တာ၀န္ရွိသည္ဟုဆိုလွ်င္၁၉၆၂ ခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေန၀င္းအာဏာသိမ္းစဥ္က အားေပးကူညီခဲ့ၾကေသာ ထိုစဥ္က ဆိုရွယ္လစ္မ်ားကို က်ေနာ္တို ့ေမ့ထားလွ်င္ ကား တရားမွ်တပါမည္လား။ တကယ့္တရားခံသည္စစ္တပ္တခုတည္းမဟုတ္ပဲ ထိုစဥ္ကစစ္တပ္ကို တုိင္းျပည္၏အာဏာကို ၀ကြက္ အပ္ခဲ့ေသာ ကြယ္လြန္သူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုတြင္လည္းတာ၀န္မကင္းပါ။ စစ္တပ္အာဏာ သိမ္းမႈကိုတိုက္ရိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း သြယ္၀ိုက္ျပီးေသာ္လည္းေကာင္းအားေပးခဲ့ၾကေသာ ထိုစဥ္က ဗမာႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တိုင္းတြင္တာ၀န္ကိုယ္စီရွိၾကျပီးသူ
တို ့ကိုလည္းယေန ့တုိင္းျပည္၏တရားခံထဲတြင္ထည့္ၾကရပါမည္။သူ ့ပါတီကိုယ့္ပါတီအျပန္အလွန္မဲဆြယ္ၾကစည္းရံုးၾက၊ျပီး ေတာ့ျပည္သူတို ့၏အဆံုးအျဖတ္ကိုနာခံၾကစသည္ျဖင့္ဒီမိုကေရစီျဖင့္အသားက်ေနခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္တြင္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ရႈံးနိမ့္သျဖင့္မစားရတဲ့အမဲသဲႏွင့္ပက္ခဲ့ေသာတခ်ိဳ ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္တြင္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအျမစ္တြယ္ ခဲ့ရသည္။

ဤသို ့ျဖင့္တိုင္းျပည္၏နာတာရွည္စတင္ခဲ့ရသည့္ျမန္မာျပည္သည္ အခုမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးတြင္တာ၀န္ရွိသည္ သူ ့ကို ႏိုင္ငံတကာ ခံုရံုးကို တင္ရမည္၊ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက စစ္တပ္ကိုအသံုးခ်ျပီးကိုယ္က်ိဳးရွာသည္ထို ့ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ လက္ ေအာက္ အရာရွိတို ့က ယခုလက္ရွိတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈလုပ္ၾက စသည္ျဖင့္မိမိထင္ရာေလွ်ာက္ ေတြးေလွ်ာက္ေျပာေနၾကလွ်င္ က်ေနာ္တို ့အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလမ္ေၾကာင္းကိုရႏိုင္္ပါမည္လား။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးကိုလိုခ်င္သည္ဟုလည္းေျပာၾကသည္တခါလက္ရွိ္အစိုးရကိုလည္း ႏိုင္ငံတကာခံုရံုးကိုတင္ဖို ့ လုပ္ၾကအံုးမည္ဆိုလွ်င္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ဖို ့မေျပာနင့္က်ေနာ္တို ့ျပည္တြင္းတြင္ရွိေသာအတိုက္အခံအားလံုး အင္းစိန္ ေထာင္ထဲကိုမေရာက္လွ်င္ပင္စစ္အစိုးရကိုေက်းဇူးတင္ၾကရပါအံုးမည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း။

ကိုယ့္ကိုကိုအသက္အႏၱရယ္ႀကံဳလာသူတိုင္း မည္သူမဆို ျဖစ္သည့္နည္းျဖင့္ကာကြယ္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာျဖစ္သျဖင့္စစ္အစိုးရ အေနျဖင့္သူလည္းကိုယ့္ကို ကိုကာကြယ္ဖို ့ႀကိဳးစားမည္ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္ကိုအႏၱရယ္ျပဳမည္ဟုထင္ရသူတိုင္းကို ရွာေဖြ ျပီးသူတုိ ့ ၏ရန္စြယ္မွန္သမွ်ကိိုရွင္းမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲပါပ်က္ျပီး တမတ္သား စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈကိုေတာင္မရလိုက္ပဲတက်ပ္သားစစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈျဖင့္္ျမန္မာျပည္သူတို ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္ထပ္စခန္းသြားေနၾက ရပါအံုးမည္။

စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖင့္ထပ္ျပီးစခန္းသြားၾကလွ်င ္ အေမရိကန္ႏွင့္အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံတို ့ကျမန္မာျပည္ကုိထပ္ျပီးပိတ္ဆို ့မႈလုပ္ၾက ျပန္အံုးမည္။ျမန္မာျပည္သူတို ့ထပ္ျပီးဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ၾကျပန္အံုးမည္။ဤသို ့ဆိုလွ်င္ယခုစဥ္းစားလုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာ ျပည္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအစီအစဥ္သည္ ျမန္မာျပည္အတြက္အလုပ္ျဖစ္သလား မျဖစ္လားဆိုသည္ကို ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္တို ့ျပန္ လည္စဥ္းစားသင့္ပါျပီ။

ခုေနာက္တခါ အီးယူကလည္းျမန္မာျပည္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ပုိျပီးတင္းက်တ္ေသာ ဒဏ္ခတ္မႈကိုစဥ္းစားမည္ဟု ဆိုလာျပန္သည္။ ျမန္မာျပည္ကိုဒီထက္သာ၀ုိင္း၀န္းႏွိပ္စက္ၾကလွ်င္ ျမန္မာျပည္သူ သမီးပ်ိဳအားလံုးထုိင္းျပည္တန္ဆာရံုတြင္ ဆန္ ့မွာမဟုတ္ေတာ့ ဟုသာ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို ့မႈပိုလုပ္ေလေလ၊ျမန္မာျပည္မွရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံသူေတြထြက္သြားေလေလ ျဖစ္ျပီး ျမန္မာျပည္သူေတြဒုကၡျဖစ္ေလေလျဖစ္ပါသည္။တခါျမန္မာျပည္တြင္ရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံေနၾကေသာအေမရိကန္ႏွင့္ဥေရာပမွ ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံ ေသာကုမၸဏီမ်ားကိုထြက္ေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘယ္လိုမွမျဖစ္သင့္ေသာလုပ္ရပ္ဟုသာက်ေနာ္ေျပာ လိုပါသည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း။ဆိုပါစို ့ အေနာက္ႏိုင္ငံမွရင္ႏွီးျမႈတ္ႏွံသူတို ့အားလံုးျမန္မာျပည္ကထြက္သြားလိုက္ၾကျပီပဲထား လိုက္ပါစို ့။

ေနာက္ထပ္ဘယ္သူမွမလာၾကေတာ့ဘူးလား။စစ္အစိုးရတြင္ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြျပတ္ျပီးဒုကၡေရာက္သြားမလား။ ထိုကဲ့သို ့ဘယ္ေတာ့ မွျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟုက်ေနာ္မထင္္ပါ။အေနာက္ႏိုင္ငံမွ ကုမၸဏီမ်ားထြက္သြားလွ်င္ထိုင္း၊တရုပ္၊ရုရွားတို ့မွလုပ္ငန္းရွင္တုိ ့ ၀မ္းသာ အားရျဖင့္သူ ့ ထက္ငါ ဦးေအာင္အလံုးအရင္းျဖင့္၀င္လာၾကမွာ အေသအခ်ာျဖစ္ပါသည္။ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ေသာ ေျမေပၚေျမ ေအာက္သယံဇာတ တို ့ကိုသူ ့ထက္ငါ မရအရ ယူဖို ့ႀကိဳးစားၾကမွာျဖစ္ပါသည္။စစ္အစိုးရအတြက္ေတာ့ ဘယ္သူ ့ဆီက ေငြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ ့အတြက္အသံုးတည့္မွာပင္ျဖစ္ပါသည္။ လတ္တေလာတြင္ ျမန္မာျပည္သူတို ့အလုပ္ျပဳတ္သြားတာပင္အဖတ္တင္ပါ မည္။ျပီးေနာက္တရုတ္တို ့ထိုင္းတို ့စစ္အစိုးရႏွင့္ေပါင္းျပီးအက်ိဳးအျမတ္ရသြားၾကပါလိမ့္မည္။

ဆိုေတာ့က်ေနာ္တို ့၏ဒီမိုကေရစီအေရးကိုေထာက္ခံအားေပးေနေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ကိုအက်ိဳး အျမတ္ရသည္ကိုဖ်က္လို ဖ်က္ဆီးလုပ္ျပီး က်ေနာ္တုိ ့ကိုအားမေပးေသာ ရုရွားတို ့တရုတ္တို ့ကိုအက်ိဳးအျမတ္ရေအာင္ လုပ္ တာႏွင့္တူမေနဘူးလား။ က်ေနာ္တုိ ့က က်ေနာ္တို ့မိတ္ေဆြမဟုတ္ဆိုသူေတြကိုေတာ့အခြင့္အေရးေပး ျပီးမိတ္ေဆြဆိုသူေတြကို ေတာ့နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ျမန္မာျပည္ကထြက္သြားေအာင္လုပ္သလိုျဖစ္မေနဘူလား။ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြကိုျမန္မာျပည္မွာအ လုပ္သြားလုပ္တဲ့အခါ အဓမၼအလုပ္ခိုင္းေစမႈေတြကိုေရွာင္ဖို ့ေျပာတာကိုနားေထာင္ေဖၚရေကာင္းရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အာရွက ေပါက္ေဖၚႀကီးေတြဆိုယင္ေတာ့ ျခံ၀နားေတာင္က်ေနာ္တုိ ့ကပ္ခြင့္ရၾကမွာမဟုတ္ပါ။

ဤသို ့ဆိုလွ်င္ျမန္မာျပည္တြင္ရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံေသာကုမၸဏီမ်ားကို နာမည္ပ်က္စာရင္းသြင္းျပီး ျမန္မာျပည္မွတခုၿပီးတစ္ခုထြက္ သြားေအာင္လုပ္ေနၾကသည္မွာေကာ မွန္ကန္နည္းလမ္းက်ပါရဲ ့လားဆိုသည္ကိုျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္ျပီဟုေျပာ လိုပါသည္။
က်ေနာ္အထက္တြင္ေျပာခဲ့သလုိက်ေနာ့အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္တစ္ေယာက၊္စီးပြားေရးပညာရွင္တစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ သို ့ေသာ္လည္းျမန္မာျပည္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ပြင့္လင္းစြာ၀န္ခံရလွ်င္ကိုယ့္ျပည္သူမ်ားထမင္းငတ္မွရလာမည့္ဒီမိုကေရစီကို မလိုခ်င္တာအမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ျမန္မာျပည္သူသန္းႏွင့္ခ်ီျပီးတပါးႏိုင္ငံမ်ားတြင္ဒုကၡျဖစ္ၾက၊ဘ၀ေတြပ်က္ၾက၊ပညာတပိုင္းတစခေလးမ်ားပညာေရးအညြန္ ့တုံုးၾက စသည္ျဖင့္ေျပာျပလို ့ေရးျပလုိ ့မကုန္ႏိုင္ေလာက္သည့္ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးငယ္တို ့ကိုခံစားျပီးမွ
သာ ဒီမိုကေရစီရမယ္ဆိုယင္ ေနာက္ထပ္ျမန္မာျပည္သူဘယ္ႏွစ္သန္းေလာက္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကိုထြက္ျပီး ဒုကၡခံၾကရအံုး မည္နည္း။က်ေနာ္တုိ ့စဥ္းစာၾကရပါမည္။

စစ္အစိုးရလုပ္သမွ်အားလံုးေထာက္ခံျပီးသူနင့္ပူးေပါင္းလုပ္ပါဟုေတာ့က်ေနာ္တထစ္ခ်မေျပာလိုပါ။ သုိ ့ေသာ္က်ေနာ္တုိ ့အေနျဖင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္္ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကေသာျမန္မာျပည္သူတို ့ဘ၀ကိုစာနာျပီးသူတို ့့့၏စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေအာင္ တတ္ႏိုင္ သေလာက္လုပ္ေပးသင့္ပါသည္။ျပည္သူတုိ ့စား၀တ္ ေနေရးေျပလည္ျပီးလူေနမႈအဆင့္အတန္းျမင့္ လာသည္ႏွင့္ အမွွ််ျဖစ္ေပၚ ေနေသာအေျခအေနကိို မွန္ကန္စြာသံံုးသပ္ႏိုင္ေသာ အေနအထားကိုျပည္သူတုိ ့ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။ထိုအခါမိမိတို ့့ကိုအုပ္
ခ်ဳပ္ေသာအစိုးရသည္ဘယ္လိုအစိုးရမ်ိဳးျဖစ္သင့္သည္ ဆိုသည္ကိုသူတို ့ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကမွာျဖစ္ပါသည္။

သို ့မဟုတ္ပါက ျပည္သူတို ့ဆင္းရဲေလေလ စား၀တ္ေနေရးက်ပ္တည္းေလေလ ထမင္းစားရဖို ့အတြက္အမွားအမွန္ကို မစဥ္း ႏိုင္ေတာ့ပဲ လုပ္မိေလေလျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့မွာျဖစ္ျပီး ထိုသို ့လုပ္မိသူမ်ားကိုတခါ ႀကံ ့ဖြဲ ့စြမ္းအားရွင္ဟုစြတ္စြဲၾက၊ တစ္ေယာက္ ႏွင့္တစ္ေယာက္ အမုန္းပြားၾကျဖင့္သံသရာထဲကဘယ္လိုမွ ျမန္မာျပည္သူတုိ ့ရုန္းထြက္ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းရိုးသားေသာ ေစတနာ အရင္းခံျဖင့္တင္ျပလိုက္ရပါသည္။ ျမန္မာျပည္သူအေပါင္းဆင္းရဲဒုကၡခတ္သိမ္းမွလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကပါေစ။

က်ေနာ္မေဟာ္သဓာပါ။
၂၃။၈။၀၉