ခဏေလးမ်ား

ဘဝ ဟာ

ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္လိုဘဲ......
ငါ့ကိုယ္ငါထြန္းညွိ.....
တျမိဳက္ျမိဳက္နဲ႔ ေလာင္းကၽြမ္းလာလိုက္တာ....
မီးစာေတာင္ကုန္လုျပီေလ.....

ဘဝဆီမွာ....
ယူရမွာလား.....
ေပးဆပ္ရမွာလား .....
စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ဘဲ....
ေတာင္စြယ္မွာေတာင္....
ေနေရာင္ကြယ္လုျပီေလ.....

ငါ လူေတြအတြက္....
အလင္းေရာင္...
ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့သလား......

ငါ လူေတြအတြက္....
အေမွာင္တိုက္...
ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့သလား......

ငါ့အတၱ ဥခြံငါခြဲ....
ရဲရဲၾကီးငါ့ ကိုယ္ငါေမးမယ္.....

ငါေရးခဲ့တဲ့ သမိုင္း
ရာဇဝင္ မရိုင္းခဲ့ဘူး.....
ငါေပးခဲ့တဲ့ ေမတၱာ
အစြန္းအထင္း မရွိဘူး......
ငါဆိုခဲ့တဲ့ သစၥာ...
ေဖာက္ျပန္မႈ မရွိဘူး....

ငါ့သိကၡာ ငါလံုလို႔
ငါ့လိပ္ျပာ ငါသန္႔တယ္.....
သူမ်ားေတြ ဝင္ေရးသြားတဲ့
ငါ့သမိုင္း
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါဂရုမစိုက္ဘူး..........

ငါဘယ္လို ေနသြားတယ္ဆိုတာဘဲ
အေရးၾကီးတယ္.....
ငါဘာေတြ ရ သြားတယ္ဆိုတာ
ထားခဲ့လိုက္မယ္.....

စိတ္ေတြကိုေမ်ာလြင့္မယ္....
အတိတ္ေတြကိုေမ့ထားမယ္....
လူ႔ ဘဝ ဆိုတာ အိမ္မက္ဘဲျဖစ္တယ္။ ။

(၂၃.၀၃.၂၀၁၀)